Salamo 121

1 Andrandrako mb’amo vohitseo o masokoo, aia ty hiboaha’ ty fañimbañ’ ahiko?

۱ سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

2 Hirik’am’ Iehovà o fañolorañ’ ahikoo, I namboatse i likerañey naho ty tane toiy.

۲ اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

3 Tsy henga’e hasitse o fandia’oo, tsy hirotse i Mpañaro azoy;

۳ او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

4 Eka, tsy hidròdreke, tsy hirotse ty Mpitamiri’ Israele.

۴ اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

5 Iehovà ro Mpañambeñ’ azo, Iehovà ro fialofa’ ty fitàn-kavana’o;

۵ خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

6 Tsy hipisañe ama’o i tariñandrokey, ndra i volañey te haleñe.

۶ آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

7 Hañaro azo amy ze fonga haratiañe t’Iehovà; vaho ho tamirie’e ty fiai’o.

۷ خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

8 Harova’ Iehovà ty fiengà’o naho ty fiziliha’o henane zao vaho nainai’e donia.

۸ خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.