Salamo 119
1 Haha o vantañe amy lia’eio, o mañavelo amy Hà’Iehovàio.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Haha o miambeñe o taro’eoo, ty mitsoek’ aze an-kaliforañ’ arofo;
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Tsy manao ty hatsivokarañe t’ie manonjohy o lala’eo.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Fa najado’o o fepè’oo hañorihan-tika an-joton-troke.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Hizoañe abey o liakoo, hañambenako o fañè’oo!
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Le tsy ho salaren-draho naho hotsohotsoeko iaby o fepè’oo,
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Handriañeko irehe an-kalio-troke, handrendreke o fizaka’o too.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Hambenako o fañè’oo; ko farie’o zafe-anake.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Akore ty hañaliova’ ty ajalahy i lia’ey? hambena’e amo tsara’oo.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Nitsoeheko irehe an-kaàmpon-troke; vontitiro iraho tsy handifike o fepè’oo.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Fa nahajako an-trok’ ao o saontsi’oo tsy handilatse ama’o.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Andriañen-dRehe, ry Iehovà; anaro ahy o fañè’oo.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Nitaroñe’ o soñikoo ze hene fizakam-palie’o.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Firebehako ty lala’ o taro’oo hambañ’ amy ze atao vara iaby.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Ho tsatsiheko o fepè’oo, vaho ho biribirieko o lala’oo.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Hifaleako o fañè’oo, tsy handikofako o tsara’oo.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Matariha amy mpitoro’oy, hahaveloñ’ ahy hañorike o tsara’oo.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Sokafo o masokoo hahatrea raha fanjaka amy Tsara’oy.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Mpitaveañe an-tane atoy iraho; ko aeta’o amako o fandilia’oo.
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Demoke ty fiaiko salalakeo lomoñandro o fizaka’oo.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Trevohe’o o mpitrotroabokeo— o fokompàtse mandridrìke amo fetse’oo.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Asitaho amako ty rabioñe naho ty teratera, fa ambenako o taro’oo.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Ndra te mitoboke, mikabo-draha amako o roandriañeo, mininike o fañè’oo ty mpitoro’o.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Eka, mahaehak’ ahy o taro’oo; toe mpamere ahy.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Mipitek’ an-debok’ ao ty fiaiko; ampisotrafo amo tsara’oo.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Ie nataliliko o satakoo, le natoi’o, anaro ahy o fañè’oo.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Ampaharendreho ahy ty lala’ o fepè’oo, hitsakoreako o fitoloña’o fanjàkao.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Mitronake am’ anahelo ty fiaiko; ampahozaro amo tsara’oo.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Ampisitaho amako ty lalan-dremborake; atorò ahy am-patarihañe o Tsara’oo.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Fa jinoboko ty lalam-pigahiñañe, naho fa nalahako o fizakà’oo.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Ie mipitek’ amo taro’oo; ry Iehovà, ko anga’o ho salareñe.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Hilaisako ty lala’ o fandilia’oo, amy t’ie nanibake ty troko.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Anaro ahy, ry Iehovà, ty lala’ o fañè’oo; le horiheko pak’ am-pigadoñako.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Omeo hilala iraho, hañambenako o Tsara’oo, le horiheko an-kaliforan-troke.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Ampandiao ahy ty oloñolo’ o fandilia’oo, amy t’ie mahafale ty troko.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Ampitokilaño amo fañè’oo ty troko tsy hitomboa’e am-patitiañe.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Avioño o masokoo tsy hañente ty tsy vente’e; ampahimbaño amo lala’oo.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Henefo amy mpitoro’oy o saontsi’oo, ty amy fañeveñako ama’o.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Ahankaño añe ty ìnje’ o mampangebahebak’ ahikoo, amy te soa o fizakà’oo.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Hete! salalaeko o fepè’oo! ihetsefo amo fahiti’oo.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Ampombao amako ty fiferenaiña’o ry Iehovà, ty fandrombaha’o ty amo saontsi’oo;
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 hahafitoiñako ty mañorohoro ahiko, fa iatoako o tsara’oo.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Ko sintone’o am-bavako ty tsara-to, fa salalaeko o nafè’oo,
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Le hambenako lomoñandro o Tsara’oo, eka, nainai’e donia;
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Hijelanjelañe am-pidadàñe iraho, amy te hotsohotsoeko o fepè’oo.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Ho talilieko añatrefam-panjaka o taro’oo le tsy ho salatse,
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 Hifaleako o fandilia’oo toe kokoako.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Zonjoñeko amo fandilia’oo o tañakoo, fa kokoako, vaho haereñereko o fañè’o.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Tiahio i nitsaraeñe amy mpitoro’oiy, amy t’ie nampitamae’o.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Zao ty mampanintsiñe ahy amo faloviloviakoo, te nahajangañe ahy o saontsi’oo.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Mitolom-piteratera ahy o mpirengevokeo, fe tsy mivik’ amo Tsara’oo iraho.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Tiahiko o fizakà’o haehaeo, ry Iehovà, fa nahaeneñ’ ahy.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Filoroloro-mena ty mamihiñe ahiko ty amo lo-tsereke mampipoke i Tsara’oio.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 O fañè’oo ro fisaboako an-kialo fitaveañako.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Tiahiko ami’ty haleñe ty tahina’o ry Iehovà, vaho oriheko o Tsara’oo.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Zao ty ahy te ambenako o fepè’oo.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Iehovà ro anjarako; fa nifanta t’ie hañorike o tsara’oo.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Fa nipaiako an-kaampon-troke ty fañisoha’o; tretrezo raho ty amo nampitama’oo.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Nitsakoreko o liakoo le nampitoliheko mb’amo taro’oo o tombokoo.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Nalisa iraho tsy nihenekeneke hañambeñe o fandilia’oo.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Mamejañe ahiko ty hafo’ o lo-tserekeo, fe tsy andikofako o Tsara’oo.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Mitroatse antetsalen-draho hañandriañe Azo ty amo fizakà’o vantañeo.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Ràñeko o mañeveñe ama’o iabio, naho o mpañorike o fepè’oo.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Lifotse ty fiferenaiña’o ty tane toy, ry Iehovà; anaro ahy o fañè’oo.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Fa nisoae’o ty mpitoro’o, ry Iehovà, ty amo enta’oo.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Anaro hilala naho hihitse, amy te atokisako o fandilia’oo.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Nandifike hey iraho le nalovilovy, fe ifaharako o saontsi’oo henane zao.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Soa irehe, mpanao ty soa; anaro ahy o fañé’oo.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Mamoroñe vande amako o mpinefonefokeo, fe hene ahajako an-troke ao o fepè’oo.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Vondrake hoe sabora ty tro’ iareo, fe mahanembanembañ’ ahiko o Tsara’oo.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Nahasoa ahiko te nisilofeñe, hianarako o fañè’oo.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Fanjaka amako ta ty volamena naho ty volafoty añ’arivo’e o Tsaram-palie’oo.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Namboatse naho nitsene ahy o fità’oo; toloro hilala hianarako o fandilia’oo.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Ho isa’ o mañeveñe ama’oo iraho le hifale, fa o tsara’oo ty fitamako.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Apotako ry Iehovà, te vantañe o fizakà’oo, naho figahiñañe ty nanotria’o ahy.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Ehe ohò ami’ty fikokoa’o migahiñe, ty amy nafè’o amy mpitoro’oy.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Ampombao mb’amako ty fitretreza’o hahaveloñ’ahy, fa ifaleako o Tsara’oo.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Salaro o mpiebotsebotseo, ie nañadroadro ahy tsy vente’e; fa ereñèreko o fepè’oo.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Ampimpolio amako o mañeveñe ama’oo, naho o mahafohiñe o taro’oo.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Hahity amo fañè’oo abey ty troko, tsy mone ho salareñe.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Ho mokoreko fiaiñe o fandrombaha’oo, ty amy fisalalàko o enta’oo.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Mampilesa o masokoo o saontsi’oo; anoako ty hoe: Ombia ty añohoa’o ahy?
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Ndra t’ie hoe gorogoron-divay an-katòeñe ao, tsy haliñoko o fañè’oo.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Fire ty andro’ i mpitoro’oy? Ombia te ho zakae’o o mpanao samporerak’ ahikoo?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Fa nihaly koboñe ho ahiko o mpitrotroabokeo, o tsy mañaoñe o Tsara’oo.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Migahiñe iaby o fandilia’oo; ampisoañe’ iereo am-pamañahiañe, imbao iraho!
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Didý tsy nifaohe’iareo an-tane atoy, fe izaho, tsy apoko o fepè’oo.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Hetsefo iraho ami’ty fiferenaiña’o, hañorihako o tarom-palie’oo.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Nainai’e, ry Iehovà, ty fijadoña’ o tsara’oo an-dindìñe ao;
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Manitsike ze hene tariratse mifandimbe ty figahiña’o; kanao norize’o ty tane, mijadoñe izay.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 O fizakà’oo ty ijohaña’ iareo henaneo; kila mitoroñ’ azo.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Naho tsy nahaehak’ahy o Tsara’oo le ho nihomak’ amy hasotriakoy.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Tsy ho haliñoko ka o fepè’oo, fa iereo ro nanotrafa’o ahiko.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Kanao azo iraho, rombaho; fa nitsikaraheko o fepè’oo.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Fa hañè-doza amako o lo-tserekeo, fe ho tsakorèko o taro’oo.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Nitreako te hene higadoñe ze atao safiry; fe toe milañelàñe o fandilia’oo.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Hirý! ty fikokoako o Tsara’oo! Kinañeko lomoñadro.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Mampahihitse ahy ambone’ o rafelahikoo o fandilia’oo, fa amako nainai’e.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Andikoareko an-kilala ze hene mpañok’ ahy, amy te ereñereko o taro’oo.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Milikoatse ty faharendreha’ o taoloo ty ahiko, amy te ambenako o fepè’oo.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Ampiholiareko amy ze lalan-draty iaby o tombokoo; hañorihako o tsara’oo.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Tsy nisitahako o fizakà’oo, amy te Ihe ty mañòk’ ahy.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Akore ty hamami’ o saontsi’oo an-dañilañiko ao, lombolombo te ami’ty tantele am-bavako ao!
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 O fepè’oo ro mampandrendrek’ahy, fonga hejeko ze lalam-bìlañe.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Failo amo tombokoo o tsara’oo, naho hazavàñe añ’oloñoloko eo.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Fa nifanta iraho vaho hajadoko te hambenako o fizakà’o vantañeo.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Loho miatra-draha iraho; Ampisotraho amo tsara’oo iraho ry Iehovà.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Iantofo ry Iehovà o banabanam-bavakoo, vaho anaro ahy o fizakà’oo.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 An-tañako ao nainai’e ty fiaiko, fe tsy ho likofeko o Tsara’oo.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Nampidreña-pandrike ho ahy o lo-tserekeo, fe tsy nivihako o fepè’oo.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Linovako ho nainai’e o taro’oo, le irebeha’ ty troko.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Fa natokilako ty troko hañoriha’e nainai’e o fañè’oo, pak’am-pigadoña’e añe.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Hejeko ty milolohe roe, fe kokoako o Tsara’oo.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Ihe ro fipalirako naho kalan-defoko; o tsara’oo ro fisalalàko.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Misitaha amako ry lo-tserekeo! hiambenako o fandilian’ Añaharekoo!
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Tozaño amo saontsi’oo iraho, soa te ho veloñe; le ko ampisalareñe amy fitamàko.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Tohaño le ho tra-drombake, hitoloñako amo fepè’oo nainai’e.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Aforintseo ze mandifike amo fepè’oo, fa vande ty famañahia’ iareo.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Ado’o hoe taim-pira ze fonga tsy vokatse an-tane atoy; izay ty ikokoako o taro’oo.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Mititititik’ an-kahembañañe ama’o o nofokoo; fa mampañeveñe ahy o fizakà’oo.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Fanoeko ty hatò naho ty havantañañe, ko anga’o amo mpañelok’ ahio.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Tsoeho ho an-kasoa ty mpitoro’o, ko ado’o hanindria’ o mpirengevokeo
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Ilesà’ o masokoo ty fandrombaha’o naho o saontsi’o vañoñeo.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Anò am-piferenaiña’o ty mpitoro’o, vaho aòho ahy o fañè’oo.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Mpitoro’o iraho, toloro hilala handrendrehako o taro’oo.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Tondroke ty hitoloña’ Iehovà; fa nivalik’ amo Tsara’oo iereo.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Toe kokoako mandikoatse o volamenao o fandilia’oo, ambone’ ty volamena ki’e,
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 vaho iantofako te vantañe te amy ze he’e o fepè’oo; fonga hejeko ze lalam-bàlañe.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Fanjaka o taro’oo; le ifahara’ ty troko.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Minday hazavàñe ty famentarañe o tsara’oo; mampandrèndreke ty bànoke.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Nitañataña vava iraho, nisefosefo amy fisalalàko o fandilia’ooy.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Mitoliha amako le tretrezo, ie anoe’o amo mikoko i tahina’oio.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Alaharo amo fetse’oo ty liako; le ko apo’o ho fehen-kakeo inoñ’inon-draho.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Jebaño ami’ty famorekekea’ ondatio, hañorihako o fepè’oo.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Ampireandreaño amy mpitoro’oy ty lahara’o, vaho aòho ahy o fañè’oo.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Mikararake rano hoe torahañe o masokoo, ami’ty tsy fañoriha’ iareo o Tsara’oo.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Vantan-dRehe, ry Iehovà, naho vañoñe o fizakà’oo.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Fa nafanto’o an-kahiti’e o taro’oo, naho am-pigahiñañe ra’elahy;
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Mametrak’ ahiko ty fahimbañako, ami’ty fandikofa’ o rafelahikoo o tsara’oo.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Vata’e niventèñe o nafè’oo, vaho ikokoa’ ty mpitoro’o.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Kede iraho naho mavoeñe, fe tsy haliñoko o fepè’oo.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Toe marentane nainai’e tsy modo o havantaña’oo; vaho to o Tsara’oo.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Tendrek’ ahiko ty hasotriañe naho ty haloviloviañe, fe mahafale ty troko o fandilia’oo.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Vantañe nainai’e o taro’oo; toloro hilala hivelomako.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Fa nitoreo an-kaampon-troke: toiño iraho ry Iehovà; hañorihako o fañè’oo.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Mikanjy Azo, ehe rombaho, fa hambenako o taro’oo.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Mañampitso t’ie mitroatse naho mikaike; misalala o tsara’oo.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Mitamà o fijilovan-kaleñeo o masoko, mañereñere’ o nafè’oo.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Janjiño ty feoko amo fiferenaiña’oo; isotrafo, ry Iehovà, ty amo nafe’oo.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Fa mitotoke o mpikitro-draha ratio, o mitotse amo Tsara’oo.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Marine irehe ry Iehovà, naho hene to o fandilia’oo.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Fa nirendreko haehae o taro’oo fa najado’o ho nainai’e.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Vazohò ty fisotriako vaho imbao, fa tsy haliñoko o Tsara’oo.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Alañalaño ty entako, vaho jebaño; sotrafo ty amo nafè’oo.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Lavitse o lo-tserekeo ty fandrombahañe, fa tsy paia’ iereo o fañè’oo.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Ra’elahy o fiferenaiña’oo ry Iehovà; bodaño iraho ty amo taro’oo.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Maro ty mampisoañe ahiko naho o malaiñ’ahio, f’ie tsy mivike amo taro’oo.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Treako o mivalikeo, toe hejeko; amy te tsy ambena’ iareo o fetse’oo.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Vetsevetseo ty fikokoako o fepè’oo; velomo iraho ry Iehovà, ty amo fiferenaiña’oo.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Ty jabajaba amo Tsara’oo, le t’ie vañoñe, hene mijadoñe nainai’e o fizakà’o vantañeo.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Mampisoañ’ahy tsy aman-tali’e o roandriañeo, fe mañeveñe amo tsara’oo ty troko.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Firebehako o fetse’oo, manahake t’ie anjòam-bara bey.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Hejeko naho mañalik’ahy o lañitseo, kokoako o Tsara’oo.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Mandrenge Azo im-pito ami’ty andro iraho ty amo fizakà’o mahitio.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Fañanintsin-tsoa amo mikoko o Tsara’oo, tsy eo ty hahatsikapy iareo.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Salalaeko i fandrombaha’oy, ry Iehovà, hene ambenako o fandilia’oo.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Ambena’ ty fiaiko o taro’oo, le toe kokoako.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Tanako o fepè’oo naho o taro’oo, aolo’o eo iaby o liakoo.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Ehe te hiatreke azo o toreokoo, ry Iehovà; andrendreho te fahareko o tsara’oo.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Hiheo añatrefa’o eo abey o halalikoo; avotsoro ty amo fetse’oo.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Hampipoñake fandrengeañe o soñikoo, amy te anare’o ahy o fañè’oo.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Hisaboe’ ty lelako o nafè’oo, amy te hene vantañe o fepè’oo.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Ee te ho veka’e hañimba ahiko ty fità’o, fa jinoboko o lili’oo.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Fisalalàko i fandrombaha’oy, ry Iehovà, mampinembanembañ’ahy o Tsara’oo.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Sotrafo ty fiaiko handrenge azo, vaho ampañimbao ahy o fizakà’oo.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Nivike hoe añondry motso iraho; tsoeho o mpitoro’oo, fa tsy likofeko o fepè’oo.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
