< Salamo 114 >
1 Ie niakatse e Mitsraime t’Israele, ty anjomba’ Iakobe boak’ am’ondaty hafa fisaontsio
CUANDO salió Israel de Egipto, la casa de Jacob del pueblo bárbaro,
2 le nanoe’e toetse miavake t’Iehodà naho boriza’e t’Israele.
Judá fué su consagrada heredad, Israel su señorío.
3 Nañente i riakey, le nibioñe, nimpoly t’Iordane;
La mar vió, y huyó; el Jordán se volvió atrás.
4 Nitrekotreko hoe añondrilahy o vohitseo, hoe anak-añondry o tambohoo.
Los montes saltaron como carneros: los collados como corderitos.
5 Akore, ry riakeo te mibioñe? ry Iordane, te miesoñe?
¿Qué tuviste, oh mar, que huiste? ¿y tú, oh Jordán, que te volviste atrás?
6 ry vohitseo, te mitsamboatsamboañe hoe añondrilahy, ry tamboho, hoe anak-añondry?
Oh montes, ¿por qué saltasteis como carneros, [y] vosotros, collados, como corderitos?
7 Mihondrahondrà, ry tane toy, añatrefa’ i Talè, aolo’ i Andrianañahare’ Iakobey,
A la presencia del Señor tiembla la tierra, á la presencia del Dios de Jacob;
8 ie nampañova ty vato ho sihanake, i lamilamiy ho rano mifororoake.
El cual tornó la peña en estanque de aguas, y en fuente de aguas la roca.