< Salamo 107 >
1 Andriañeñe t’Iehovà, amy te Ie ro soa; nainai’e ty fiferenaiña’e.
ALABAD á Jehová, porque es bueno; porque para siempre [es] su misericordia.
2 Ano izay ry jineba’ Iehovà— ry nijebañe’e am-pitàn-drafelahy,
Dígan[lo] los redimidos de Jehová, los que ha redimido del poder del enemigo,
3 vaho hinoloholo’e hirik’ amo taneo, boak’atiñanañe naho ahandrefañ’ añe, boak’ avaratse vaho hirik’ amy riakey.
Y los ha congregado de las tierras, del oriente y del occidente, del aquilón y de la mar.
4 Nirererere ambabangoañ’ añe iereo, an-dratraratra ao, tsy nahaonin-drova fimoneñañe.
Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, no hallando ciudad de población.
5 Nisalikoeñe naho taliñiereñe, nitoirañe añ’ova ao ty fiai’ iareo.
Hambrientos y sedientos, su alma desfallecía en ellos.
6 Le nitoreo am’ Iehovà an-kaloviloviañe naho hinaha’e amo hasotria’iareoo,
Habiendo empero clamado á Jehová en su angustia, librólos de sus aflicciones:
7 Nindese’e mb’an-dalam-bantam-beo higodañe mb’an-drova fimoneñañe añe.
Y dirigiólos por camino derecho, para que viniesen á ciudad de población.
8 Handriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o fitoloña’e fanjaka amo ana’ondatioo,
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
9 fa nieneñe’e ty fiaiñe taliñiereñe, nanjañe’e raha soa ty troke nilimpoa.
Porque sació al alma menesterosa, y llenó de bien al alma hambrienta.
10 Teo ty nitozòke añ’ieñe ao naho an-talinjon-kavilasy ao, rinohy an-kasotriañe naho vý,
Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte, aprisionados en aflicción y en hierros;
11 amy t’ie niody amo fepèn’Añahareo, vaho nañovok’ i famerea’ i Andindimoneñey.
Por cuanto fueron rebeldes á las palabras de Jehová, y aborrecieron el consejo del Altísimo,
12 Aa le nampibokohe’e ty arofo’ iareo am-pitromahañe, nampidaleandaleañe tsy amam-pañimba.
Por lo que quebrantó él con trabajo sus corazones, cayeron y no hubo quien [les] ayudase;
13 Le nitoreo am’ Iehovà t’ie niankoheke, le rinomba’e amo fikoretañeo;
Luego que clamaron á Jehová en su angustia, librólos de sus aflicciones.
14 naaka’e boak’ añ’ieñe naho an-talinjon-kavilasy ao, vaho nipoñafe’e o silisilio.
Sacólos de las tinieblas y de la sombra de muerte, y rompió sus prisiones.
15 Handriañe’ iareo t’i Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o halatsañe nanoe’e amo ana’ ondatioo,
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
16 amy te pinaratsà’e o lalam-bey torisìkeo naho pinozapoza’e o doda viñeo.
Porque quebrantó las puertas de bronce, y desmenuzó los cerrojos de hierro.
17 Nampisotriañe o seretseo ty amo fiolà’eo, naho o tahi’eo.
Los insensatos, á causa del camino de su rebelión y á causa de sus maldades, fueron afligidos.
18 Nampangori’ ty fiai’ iareo ze atao hàneñe, ie nitotoke o lalam-bein-kavilasio.
Su alma abominó toda vianda, y llegaron hasta las puertas de la muerte.
19 Le nitoreo am’ Iehovà t’ie niampoheke, vaho rinomba’e amo haemberañeo.
Mas clamaron á Jehová en su angustia, y salvólos de sus aflicciones.
20 Nahitri’e i tsara’ey nahajangañe iareo vaho navotso’e amy kiboriy.
Envió su palabra, y curólos, y librólos de su ruina.
21 Andriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o halatsañe fanoe’e amo ana’ondatioo,
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres:
22 Ee t’ie hibanabana sorom- pañandriañañe naho hitalily o fitoloña’eo an-drebeke;
Y sacrifiquen sacrificios de alabanza, y publiquen sus obras con júbilo.
23 Ao ty mizotso mb’an-tsambo an-driake ey; o mpanao balibalik’ an-drano mieneneo,
Los que descienden á la mar en navíos, y hacen negocio en las muchas aguas,
24 Fa niisa’ iareo o sata’ Iehovào, o halatsàñe fanoe’e an-dalekeo.
Ellos han visto las obras de Jehová, y sus maravillas en el profundo.
25 Amy tsara’ey, nitroatse ty tio-bey, nampitoabotse o alon-driakeo.
El dijo, é hizo saltar el viento de la tempestad, que levanta sus ondas.
26 Nionjomb’an-dindimb’eo iereo, vaho nizotso mb’an-dalek’ ao; nitranak’ ami’ty hekoheko’e ty fiai’iareo.
Suben á los cielos, descienden á los abismos: sus almas se derriten con el mal.
27 Nivembeñe, nisiotsiotse hoe jike; fonga nilesa ty hihi’ iareo.
Tiemblan, y titubean como borrachos, y toda su ciencia es perdida.
28 Nitoreove’ iareo t’Iehovà an-kasosorañe, vaho natsoa’e an-kasotriañe.
Claman empero á Jehová en su angustia, y líbralos de sus aflicciones.
29 Nampipendreñe’e i tio-beiy, le nitsiñe o onjan-driakeo.
Hace parar la tempestad en sosiego, y se apaciguan sus ondas.
30 Niehake iereo te nibànatse, vaho nitehafe’e mb’amy fipalirañe nisalalaeñey.
Alégranse luego porque se reposaron; y él los guía al puerto que deseaban.
31 Handriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey, naho o halatsañe fanoe’e amo ana’ ondatioo.
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
32 Ee t’ie honjone’ iareo am-pivori’ ondatio vaho handrenge Aze ami’ty fiambesa’ o androanavio.
Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; y en consistorio de ancianos lo alaben.
33 Afote’e ho ratraratra o sakao, naho ho tane kankañe o torahañeo;
El vuelve los ríos en desierto, y los manantiales de las aguas en secadales;
34 ho fatran-tsira ty tane kobokara, ty ami’ty tsihavokara’ o mpitobok’ ama’eo.
La tierra fructífera en salados, por la maldad de los que la habitan.
35 Ampanginakinahe’e o tane mihedatseo, vaho ampanganahanae’e o kirikintañeo;
Vuelve el desierto en estanques de aguas, y la tierra seca en manantiales.
36 hampitobea’e o limpoañeo, hañoreña’iareo rova fimoneñañe.
Y allí aposenta á los hambrientos, y disponen ciudad para habitación;
37 Handrarake an-teteke ao iereo, naho hambole tetem-bahe, vaho hanonton-tsabo vokatse;
Y siembran campos, y plantan viñas, y rinden crecido fruto.
38 Tahie’e ka iereo hanaranàha’e maro, le tsy apo’e hiha-rìtse o añombe’eo.
Y los bendice, y se multiplican en gran manera; y no disminuye sus bestias.
39 Ie nitaketrake iereo, ninìke ami’ty famorekekeañe, naho fanilofañe, vaho anahelo;
Y luego son menoscabados y abatidos á causa de tiranía, de males y congojas.
40 ampidoaña’e ìnje o roandriañeo, ampiriorioe’e am-bangý tsy aman-dalañe añe,
El derrama menosprecio sobre los príncipes, y les hace andar errados, vagabundos, sin camino:
41 toe aonjo’e ambone’ o hasotriañeo i rarakey, vaho anoe hoe lia-raike o hasavereña’eo.
Y levanta al pobre de la miseria, y hace [multiplicar] las familias como [rebaños de] ovejas.
42 Isa’ o vantañeo izay le mifale, fonga mamìm-bava ka ty hatsivokarañe.
Vean los rectos, y alégrense; y toda maldad cierre su boca.
43 Ia ty mahihitse, hiharaharà’e? ie ro mahafohiñe ty fiferenaiña’ Iehovà.
¿Quién es sabio y guardará estas cosas, y entenderá las misericordias de Jehová?