Salamo 106
1 Treño t’Iehovà; andriaño t’Iehovà, amy te Ie ro soa; nainai’e ty fiferenaiña’e.
Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Ia ty mahatalily o sata fanjaka’ Iehovào? ndra hahafitsey o enge’e iabio?
Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
3 Haha ze mahafiambeñe ty hatò, naho mitolom-panao ty fahiti’e.
Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
4 Tiahio iraho, ry Iehovà, naho isohe’o ondati’oo; itiliho amy fandrombaha’oy.
Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
5 Hahatreavako ty firaoraoa’ o jinobo’oo, hirebeke ami’ty hafalea’ i fifehea’oy, hitrao-pitreñañe amy lova’oy.
so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
6 Nindre nandilatse amo roae’aio zahay; nanao hakeo, nitolon-karatiañe.
Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
7 Tsy nihaoñe’ o rae’ay e Mitsraimeo o halatsà’oo; tsy nitiahi’ iereo o fiferenaiña’o vokatseo, te mone niola amy Abo Tiañe, an-dRiake Mena añe.
Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
8 Fe rinomba’e ty amy tahina’ey, hampaharofoana’e ty haozara’e.
Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
9 Trinevo’e i Riake Menay, le nimaike, vaho niaoloa’e, nitoañe o lalekeo hoe te fatram-bey.
og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
10 Le rinomba’e boak’an-taña’ i malaiñe iareoy, naho jineba’e am-pità’ i rafelahiy.
og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
11 Nopoe’ i ranoy o rafelahi’eo; tsy nanisàñe honka’e.
og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
12 Aa le natokisa’ iareo o tsara’eo, nisaboeñe ty enge’e.
Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
13 Fe nihaliño’ iereo anianike o sata’eo tsy nahaliñe o famerea’eo.
Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
14 Le niazo’ ty hasiji-mena an-jerezere tane añe; nazizi’ iereo am-babangoañe ao t’i Andrianañahare.
men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
15 Aa le nitolora’e i nihalalie’ iereoy, fe nañiraha’e haborokàñe ty fiai’iereo.
Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
16 Ie nitsikirike i Mosè an-tobe ao, naho i Aharone navahe’ Iehovày,
Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
17 le nisokake i taney niteleñe i Datane; naho nandembeke ty fehe’ i Abirame.
Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
18 Nisolebare’ ty afo añivo’ i rimboñey; niforototoe’ i firebarebàñey o tsivokatseo.
og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
19 Nitsene bania e Korebe añe iereo, naho nilokoloko amy sare trinanakey;
Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
20 aa le natakalo’ iereo sare bania mivazakota ahetse, ty engen’ Añahare.
og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
21 Nihaliño’ iereo t’i Andrianañahare mpandrombake iareo, I nanao raha fanjàka e Mitsraimey,
Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
22 raha tsitantane an-tane’ i Kame vaho raha naharevendreveñe an-dRiake Mena añe.
undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
23 Aa le nanao ty hoe t’ie harotsa’e: naho tsy te nijohañe an-jebañe añatrefa’e eo t’i Mosè jinobo’e, nampivioñe i haviñera’ey tsy hanjamana’e.
Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
24 Niheje’ iereo amy zao i tane nirieñey; tsy natokisañe o tsara’eo,
Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
25 f’ie niñeoñeoñe an-kijà ao, tsy hinao’ iereo ty fiarañanaña’ Iehovà.
og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
26 Aa le nifanta te hampikorovohe’e an-jerezere tane ao,
Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
27 naho havarakai’e amo fifeheañeo ty tarira’ iareo vaho haparatsà’e amo taneo.
og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
28 Mbore nireketse amy Baale-Peore iereo vaho nampibotseke haneñe nisoroñañe an-dolo.
Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
29 Aa le nampiviñere’ iereo amo fitoloña’ iareoo, vaho natorotosi’e an-kiria.
og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
30 Niongak’ amy zao t’i Pinekase le nijebañe, vaho nisebañeñe i angorosiy.
Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
31 Nivolilien-ko havañonañe ama’e zay. ho a ze hene tarira’e mifandimbeo.
og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
32 Nampiviñera’ iareo ka amo rano mpilie-drokoñeo, le niazom-boiñe ty am’iereo t’i Mosè;
Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
33 amy t’ie nikai-jaka amy arofo’ey, le kamaike ty niakatse am-pivimbi’e ao.
for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
34 Tsy nifongore’ iareo ondatio, amy nandilia’ Iehovà hanoeñey,
Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
35 Te mone nifañaoñe amo kilakila‘ndatio naho nizatse o sata’eo,
men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
36 naho nitoroñe o saren-drahare’eo ze nanjare fandrik’ am’ iereo,
og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
37 naho nasoro’ iereo amo kokolampao o anadahi’iareoo naho o anak’ ampela’iareoo,
og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
38 vaho nampiorike lio-maliñe, ty lion’ anadahy naho anak’ampela, ie nasoro’ iereo amo saren-drahare’ i Kanànao, vaho vinetan-dio i taney.
og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
39 Aa le nihativa am-pitoloñañe, nañarapilo amo fisafiria’iareoo.
Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
40 Toly ndra niviañe am’ondatio ty haviñera’ Iehovà, vaho niheje’e i lova’ey.
Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
41 Natolo’e am-pità’ o fifeheañeo iereo, hifehea’ o rafelahi’eo.
Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
42 Niforekeke’ o nifankalaiñe am’iereoo le nareke ambane’ fità’iareo.
og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
43 Beteke rinomba’e, f’ie nizehatse an-tsafiry, vaho nilempotse an-kakeo.
Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
44 Ie nivazoho’e ty falovilovi’ iareo, naho jinanji’e o fitoreova’ iareoo,
Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
45 le nitiahi’e ty am’ iereo i fañina’ey naho niselekaiñe, ty amo hene fiferenaiña’eo;
Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
46 ie nampitretreze’e amo nanese iareo am-pandrohizañeo.
Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
47 Rombaho zahay ry Iehovà Andrianañahare’ay, vaho atontono boak’ amo fifeheañeo, hañandriaña’ay ty tahina’o masiñe, vaho hitreñe amo enge’oo.
Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
48 Andriañeñe t’Iehovà, Andrianañahare’ Israele, boak’an-kaehae’e pak’an-kaehae’e; vaho hene hiredoñe ami’ty hoe ondatio: Ie Izay, Treño t’Ià.
Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
