Salamo 104
1 Andriaño t’Iehovà, ry troko; ry Iehovà Andrianañahareko, jabahinake irehe, asiñe naho volonahetse ro misaroñ’ azo,
Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 ihemiholonkon-kazavañe hoe sarimbo; velare’o hoe tèmetse o likerañeo.
amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 Ampandrè’e an-drano ao o faham-batsa’eo, anoe’e sarete’e o rahoñeo, draidraite’e añ’ ela’ o tiokeo.
qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
4 Anoe’e ira’e o tiokeo, mpitoro’e o afo mibelañeo.
qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 Naore’e amo faha’eo ty tane toy, soa tsy hasiotse nainai’e donia.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Siniki’o hoe saroñe i lalekey; nijohañe ambone’ o vohitseo ty rano;
Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
7 Nibioñe iereo te trinevo’o, nibororoñe mb’eo ami’ty fivolan’ ampi’o;
Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Nionjoñe o vohitseo, nilempotse o vavataneo, mb’amo toetse tinendre’o ho a iareoo
Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Jinado’o efetse tsy hililara’e; tsy mone hibalike hañàmpo ty tane toy.
Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Añirahe’e rano migoangoañe o goledoñeo; mikararak’ añivo’ o vohitseo;
Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 ampinome’ iereo rano o bibin-kivoke iabio; afa-karan-drano o borìke lìio.
Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
12 Mimoneñe añ’olo’ iereo eo o voron-dikerañeo; mivolañe an-tsinga-katae ey.
Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
13 Tondraha’e hirik’amo efe’e amboneo o vohitseo; mahaeneñe ty tane toy o vokam-pitoloña’eo.
Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Ampitiria’e ahetse o añombeo, vaho añañe, vale’ ty fitoloña’ ondatio, hampahavokare’e haneñe ty tane,
producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 naho divay hampifale ty arofo’ ondaty, naho solike hañamendo ty lahara’e, vaho mahakama hahavaño ty arofo’e.
et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Enen-drano o hatae’ Iehovào, o mendorave’ i Lebanone nambolè’eo,
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
17 ama’e ao ro anoa’ o voroñeo traño; naho ty fañaoke, anakao ty akiba’e.
illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
18 Ho a o ose lì-o o vohitse aboo; fiampiram-panaloke o tevañeo.
Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
19 Nanoe’e fifotoañañe i volañey; apota’ i àndroy ty toem-pitsofora’e.
Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
20 Tinendre’o i ieñey, mivotrake te haleñe ty fitingatingàña’ ze hene biby añ’ala ao.
Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21 Mitreñe, mitsatsa hena o liona tora’eo, mipay ty hane’e aman’ Añahare.
catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Ie manjirike i àndroy, mipoliotse iereo vaho mandre an-dakato’e ao.
Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Miavotse mb’am-pitoloña’e mb’eo ondatio, ampara’ te haleñe.
Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 O ry Iehovà, akore ty hamaro’ o fitoloña’oo! kila nanoe’o an-kihitse; manitsike ty tane toy o vara’oo.
Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
25 Indroke i riakey, jabajaba mihenehene, ifamorohotam-biby tsy hay iaheñe— ty kede naho ty bey.
Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
26 Ama’e ty ionjonan-dakam-bey, naho i fañaneñe nitsenè’o hihisa aoy.
Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27 Songa mandiñ’ Azo hamahana’o haneñ’ an-tsa’e.
Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Anjotsoa’o, le atonto’ iareo, sokafe’o ty fità’o, vaho hene ànjan-draha soa.
Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Aeta’o ty lahara’o, le lonjetse iereo; sintone’o ty kofò’e, le mihomake mimpoly an-debok’ ao.
Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Irahe’o t’i Arofo’o, mioreñe iereo, vaho vaoe’o ty tarehe’ ty tane toy.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
31 Tsy mb’ia ho modo ty enge’ Iehovà; ho rebehe’ Iehovà o fitoloña’eo,
Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
32 Mampititititike ty tane toy te vazohoe’e, mahatoeñe o vohitseo te edrè’e.
Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
33 Ho saboeko t’Iehovà kanao mbe velon-draho; ho rengèko an-tsabo t’i Andrianañahare katao mbe mahakofòke.
Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Toe mamy t‘ie itsakoreakoo, ifaleako t’Iehovà.
Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
35 Ho mongoreñe an-tane atoy o mpanan-tahiñeo le tsy ho eo o lo-tserekeo. Andriaño t’Iehovà, ry troko. Treño t’Ià.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.]
