Salamo 102

1 ie andeme’e vaho mandoa toreo aman’Añahare. Ry Iehovà, janjiño ty halaliko; le ampomb’ama’o ty toreoko.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Ko aeta’o amako ty lahara’o añ’andron-kaloviloviañe. atokilaño amako ty ravembia’o; malisà hanoiñe ahy ami’ty andro ikanjiako.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Mihelañe hoe hatoeñe o androkoo; miforehetse hoe an-toñak’ ao o taolakoo.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Pinaoke hoe ahetse ty troko vaho miheatse toe andikofako ty mitozin-kaneñe.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 Mipitek’ an-taolako ao ty holiko ty ami’ty volam-piselekaiñako.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Hoe tangongo am-patrañe añe iraho, hoe vorondolon-dratraratra.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Mandre an-tsareke iraho; manahake ty tivoke miereñereñe an-tampènake ey.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Mañinje ahy lomoñandro o rafelahikoo; mamàtsy ahiko o mpirengevok’amakoo,

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Fa nihaneko hoe ampemba ty lavenoke, vaho linaroko firovetse ty finomako,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 ty ami’ty haviñera’o naho ty fifombo’o, fa rinambe’o iraho le nahifi’o añe.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Manahake ty fipononòran-talinjo o androkoo; vaho miheatse hoe boka iraho.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Nainai’e eo irehe ry Iehovà, ty Tahina’o an-tarirats’ an-tariratse.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Hiongake irehe hitretre i Tsiône, fa tsatoke te hisohe’o, ie tondroke i nifantañañey.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 No’ o mpitoro’oo o vato’eo; mbore kokoa’ iereo o lembo’eo.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Soa te hañeveña’ o fifeheañeo ty tahina’ Iehovà, naho ze hene mpanjaka’ ty tane toy ty enge’o;

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 fa nitratrañàhe’ Iehovà ty Tsiône ie niboak’ amy enge’ey.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Nihaoñe’e ty halali’ o poi’eo; vaho tsy niambohoa’e ty toreo’ iareo

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Ho patereñe ho a ty tariratse mandimbe, soa te handrenge Ià ondaty mboe tsy nanoeñeo:

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 Nivazohoe’e boak’an-toe’e masiñe ankaboañ’ añe, nisary ty tane toy boak’ an-dikerañe eñe t’Iehovà,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 hijanjiñe ty fiñeoñeom-pirohy, hañaha o nafatse havetrakeo

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 soa te ho talilie’ ondaty e Tsiône ao ty tahina’ Iehovà, naho ty enge’e e Ierosalaime ao,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 ie mifanontoñe ondatio, naho o fifeheañeo hitoroñe Iehovà.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Nado’e deme’e iraho añivon-dalañe eo; nitomore’e o androkoo.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Hoe iraho, Ry Andrianañahareko, ehe, ko ampisintahe’o añivo’ o androkoo iraho; mitakatse ze kila tariratse o tao’oo.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 Haehae irehe ro nañoreñe ty tane toy, satam-pità’o o likerañeo.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Ho momoke iereo, fa nainai’e eo irehe; fonga hikoneatse hoe sikiñe hambo’e, ampilimbeze’o hoe sarimbo vaho ho vaoe’o iereo.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Fe tsy mihotike irehe, tsy mbia higadoñe o tao’oo.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Le lia’e ho eo o anam-pitoro’oo, le hijadoñe añatrefa’o eo o tiri’eo.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.