Ohabolana 1
1 O razan-tsaontsi’ i Selomò ana’ i Davide, mpanjaka’ Israeleo:
Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.
2 Haharendrehañe ty hihitse naho ty anatse; hahafohinañe o saontsy minday hilàlao,
Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.
3 hañanarañe filieram-batañe, havañonañe, zaka-to, naho tsy firihiañe,
Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.
4 haringatañe amy trentrañey, hampahihitse naho hampahilala o tora’eo;
Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -
5 hijanjiña’e ty mahihitse hanompea’e hilala, le ho verèñe an-kihitse ty maharendreke,
so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
6 hahavaky o hatòm-bolañeo, naho o fandrazañañeo, ty enta’ o mahihitseo vaho o razan-tsaontsi’eo.
Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.
7 Ty fañeveñañ’am’ Iehovà ro fifotoran-kilala, fe malain-kihitse naho anatse ty gege.
Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
8 O anake, tsendreño, ty fameren-drae’o, naho ko ado’o ty fañòhan-drene’o;
Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta’kje frå deg det mor di deg lærer!
9 Ie firavahañe soa an-doha’o eo vaho hareañe am-bozo’o eo.
For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
10 O anake, ihe edrè’ o tsivokatseo, ko miantoke.
Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!
11 Ie manao ty hoe: Antao hindre ama’ay; antao hivoñon-dio, hiambotrak’ am’ondaty mahitio tsy aman-tali’ey;
Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;
12 hagodran-tika veloñe iareo manahake i kiboriy, ty vata’e iaby, hambañe amo mivariñe an-kòak’ aoo; (Sheol h7585)
Me vil gløypa deim som helheimen livande, og heile som når dei fer i gravi; (Sheol h7585)
13 Hahaisake ze atao vara soa, hañatsafan-draha kinopake amo akiban-tikañeo;
Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;
14 Mipiteha ama’ay arè, sindre hitraok’ an-koroñe raike.—
du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -
15 O anake, tsy iharoan-dia iereo, kalaño ty tombo’o tsy ho ami’ty lala’ iareo;
Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!
16 fa milay mb’an-katsivokaram-b’eo o tombo’ iareo malisa hampiori-dioo.
For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.
17 Toe tsy vente’e ty amohàm-pandrike ambane’ ty masom-boroñe eo!
Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.
18 fe o liom-bata’eo ty iampira’ iareo, ty fiai’iareo avao ty amandroña’iareo.
Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.
19 Izay ty sata’ o mpitavam-bara am-patiti’eo, asinta’e ty fiai’ i mitañ’ aze’ey.
So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.
20 Mikok’ an-dalambey eo t’i Hihitse; poñafe’e an-tameañe ey i fiarañanaña’ey.
Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.
21 Mikaik’ ami’ty fangovovoha’ondatio, mametse saontsy an-dalam-pizilihañ’an-drova eo:
På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:
22 Pak’ombia ry seretseo ty mbe ho tea’o ty firoerano’o? naho mbe hifale ami’ty famokafoka’e o mpanivetiveo, vaho mbe halain-kilala o gegeo?
«Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?
23 Mibaliha ty amy fañendahakoy, Hadoako ama’ areo ty añ’ovako ao; hampahafohineko anahareo o entakoo.
Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
24 Amy te nikoike iraho, f’ie nifoneñe; nahitiko ty tañako, fe leo raike tsy nañaoñe,
Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,
25 fonga nifarie’ areo o fañerekoo, vaho niambohoa’ areo o endakoo,
De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,
26 Aa le izaho ka ty hiankahake ami’ty hankà’areo, vaho ho kizaheko t’ie mianifañe,
So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,
27 ie vovoa’ ty havorombeloñe hoe te tiobey, naho iambovoa’ ty hankàñe manahake te talio, ie iambotraha’ ty haloviloviañe naho ty halonjerañe,
når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.
28 Hikaik’ ahy amy zao iereo fe hamoeako hitsoek’ ahy fa tsy hahaoniñe.
Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.
29 Amy t’ie nalain-kilala, tsy nijoboñe ty fañeveñañe am’ Iehovà,
Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,
30 nitambolitritrie’ iereo ty fañerèko, vaho tsinambolitio’ iereo o fitrevokoo,
ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,
31 Aa le hagedra’ iareo ty voka’ o sata’ iareoo, naho ho etsa-kilily,
skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.
32 Ie mañoho-doza amo trentrañeo t’ie miamboho, naho mandrotsake o dagolao t’ie midada.
For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.
33 Fe ho soa fimoneñe ty mitsendreñe ahiko vaho hiaiñ’añ’oleñañe, tsy ho hemban-kankàñe.
Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»
