Ohabolana 9
1 Fa nandranjy i akiba’ey t’i Hihitse, fa rinamerame’e i faha’e fito rey.
Premudrost sazida sebi kuæu, i otesa sedam stupova;
2 Fa nandenta, fa linaro’e ty divai’e, fa hinalanka’e i fandambaña’ey.
Pokla stoku svoju, rastvori vino svoje, i postavi sto svoj.
3 Fa nirahe’e o anak’ampata’eo, hikaike boak’ an-digiligin-kaboa’ i rovay ey.
Posla djevojke svoje, te zove svrh visina gradskih:
4 O ry tahitahiñe, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy seretsey,
Ko je lud, neka se uvrati ovamo. I bezumnima veli:
5 Mb’etoa ikamao o hanekoo naho inomo i divay linarokoy,
Hodite, jedite hljeba mojega, i pijte vina koje sam rastvorila.
6 Apoho ty hagegeañe naho miveloma, mañaveloa an-dalan-kilala.
Ostavite ludost i biæete živi, i idite putem razuma.
7 Mizò inje ty mañendake mpanivetive; tendreke joy ty mitrevoke ty lo-tsereke.
Ko uèi potsmjevaèa, prima sramotu; i ko kori bezbožnika, prima rug.
8 Ko mañendake ty mpamokafoka hera halaiñ’azo; Trevohe’o ty mahihitse le hikokoa’e.
Ne karaj potsmjevaèa da ne omrzne na te; karaj mudra, i ljubiæe te.
9 Anaro o mahihitseo le hiha-mahihitse avao; ampandrendreho ty vantañe le hitombo an-kilala.
Kaži mudrome, i biæe još mudriji; pouèi pravednoga, i znaæe više.
10 Ty fañeveñañe am’ Iehovà ro fifotoran-kihitse, vaho ty fahafohinañe i Masiñey ro faharendrehañe.
Poèetak je mudrosti strah Gospodnji, i znanje je svetijeh stvari razum.
11 Izaho ty fampitomboañe o andro’oo, fampitompeañe taoñe o havelo’oo.
Jer æe se mnom umnožiti dani tvoji i dodaæe ti se godine životu.
12 Ie mahihitse, hañimbañ’ azo i hihitsey; Ihe manivetive ty hivave izay.
Ako budeš mudar, sebi æeš biti mudar; ako li budeš potsmjevaè, sam æeš tegliti.
13 Mamantsiñe ty rakemba gege, ie tsotra tsy mahafohin-draha,
Žena bezumna plaha je, luda i ništa ne zna;
14 Mitobok’ an-dalam-bein-akiba’e eo, am-pitobohañe amo haboa’ i rovaio,
I sjedi na vratima od kuæe svoje na stolici, na visinama gradskim,
15 mikaike ze miary eo, amo mañavelo an-kavantañañeo:
Te vièe one koji prolaze, koji idu pravo svojim putem:
16 O ry trentrañeo, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy tsy aman-kilalay:
Ko je lud? neka se uvrati ovamo. I bezumnome govori:
17 Mamy ty rano nikamereñe, vaho mafiry ty mofo kamaeñe añ’etak’ ao.
Voda je kradena slatka, i hljeb je sakriven ugodan.
