Ohabolana 9
1 Fa nandranjy i akiba’ey t’i Hihitse, fa rinamerame’e i faha’e fito rey.
Mudrost je sazidala sebi kuću, i otesala sedam stupova.
2 Fa nandenta, fa linaro’e ty divai’e, fa hinalanka’e i fandambaña’ey.
Poklala je svoje klanice, pomiješala svoje vino i postavila svoj stol.
3 Fa nirahe’e o anak’ampata’eo, hikaike boak’ an-digiligin-kaboa’ i rovay ey.
Poslala je svoje djevojke da objave svrh gradskih visina:
4 O ry tahitahiñe, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy seretsey,
“Tko je neiskusan, neka se svrati ovamo!” A nerazumnima govori:
5 Mb’etoa ikamao o hanekoo naho inomo i divay linarokoy,
“Hodite, jedite od mojega kruha i pijte vina koje sam pomiješala.
6 Apoho ty hagegeañe naho miveloma, mañaveloa an-dalan-kilala.
Ostavite ludost, da biste živjeli, i hodite putem razboritosti.”
7 Mizò inje ty mañendake mpanivetive; tendreke joy ty mitrevoke ty lo-tsereke.
Tko poučava podrugljivca, prima pogrdu, i tko prekorava opakoga, prima ljagu.
8 Ko mañendake ty mpamokafoka hera halaiñ’azo; Trevohe’o ty mahihitse le hikokoa’e.
Ne kori podsmjevača, da te ne zamrzi; kori mudra, da te zavoli.
9 Anaro o mahihitseo le hiha-mahihitse avao; ampandrendreho ty vantañe le hitombo an-kilala.
Pouči mudroga, i bit će još mudriji; uputi pravednoga, i uvećat će se njegovo znanje.
10 Ty fañeveñañe am’ Iehovà ro fifotoran-kihitse, vaho ty fahafohinañe i Masiñey ro faharendrehañe.
Gospodnji strah početak je mudrosti, a razboritost je spoznaja Presvetog.
11 Izaho ty fampitomboañe o andro’oo, fampitompeañe taoñe o havelo’oo.
“Po meni ti se umnožavaju dani i množe ti se godine života.
12 Ie mahihitse, hañimbañ’ azo i hihitsey; Ihe manivetive ty hivave izay.
Ako si mudar, sebi si mudar; budeš li podsmjevač, sam ćeš snositi.”
13 Mamantsiñe ty rakemba gege, ie tsotra tsy mahafohin-draha,
Gospođa ludost puna je strasti, prosta je i ne zna ništa.
14 Mitobok’ an-dalam-bein-akiba’e eo, am-pitobohañe amo haboa’ i rovaio,
I sjedi na vratima svoje kuće na stolici, u gradskim visinama,
15 mikaike ze miary eo, amo mañavelo an-kavantañañeo:
te poziva one koji prolaze putem, koji ravno idu svojim stazama:
16 O ry trentrañeo, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy tsy aman-kilalay:
“Tko je neiskusan, neka se svrati ovamo!” I nerazumnomu govori:
17 Mamy ty rano nikamereñe, vaho mafiry ty mofo kamaeñe añ’etak’ ao.
“Kradena je voda slatka i ugodno je potajno jesti kruh.”
