Ohabolana 8
1 Tsy mikoike hao ty hihitse, tsy mañonjom-piarañanañañe hao ty hilala?
Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
2 An-kaboañe ey, añ’olon-dalañe eo, am-pitsileañe eo ty ijohaña’e;
Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
3 añ’ilan-dalam-bein-tsariran-drova eo ami’ty fiziliha’ o lalam-beio ty ikoha’e ty hoe:
attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
4 Ry ondatio, ikanjiako, ty feoko mb’amo ana’ ondatio.
«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
5 Ry trentrañeo, mioha hakarafitoañe; naho, ry seretseo, mandrendreha an-troke.
Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
6 Mitsanoña hitaroñako raha aman-kasiñe; vaho hañakatse volam-bantañe kanao misokake o soñikoo;
Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
7 Hivolan-katò ty vavako; fa tiva amo soñikoo o haratiañeo.
ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
8 Songa mahity o entam-bavakoo, tsy ama’e ty mikeloke ndra mengoke.
Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
9 Ie vantañe amy mahihitsey vaho mahity ami’ty maha-onin-kilala.
Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
10 Rambeso o fañòhakoo, fa tsy volafoty; naho ty hilala fa tsy volamena nitsoheñe;
Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
11 Fa lombolombo’ o hangeo ty hihitse, vaho tsy eo ty salalaeñe mañirinkiriñ’aze.
For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
12 Izaho, hihitse, ro miharo-toboke ami’ty filieram-batañe, vaho manjo hilala naho fitalifirañe.
Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
13 Malain-karatiañe ty fañeveñañe am’ Iehovà. hejeko ty firengeañe, ty fibohabohañe, ty satan-karatiañe, naho ty vava mitera.
Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
14 Amako ty fanoroañe, naho ty hihitse do’e, Izaho o hilalao; ahy o haozarañeo.
Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
15 Izaho ty ifehea’ o mpanjakao, naho anoa’ o mpifeheo lily vantañe.
Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
16 Izaho ty ifeleha’ o mpifelekeo naho o roandriañeo, ze hene mpizaka-to.
Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
17 Kokoako ze mikoko ahiko, naho handrèndrek’ ahy ze mitsoek’ ahy.
Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
18 Rekets’ amako ty vara naho ty asiñe; hanàñañe tsy modo naho havañonañe.
Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
19 Soa te amo volamenao ty havokarako eka ndra volamena ki’e, vaho ambone’ ty volafoty jinoboñe o firegoregoakoo.
Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
20 Manjotik’ an-dalam-bantan-draho, añivo o oloñolon-kavantañañeo,
Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
21 hampandovàko vara o mpikoko ahio, naho hatseheko o kipondi’ iareoo.
For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
22 Tsinene’ Iehovà raho ho fifotoran-dala’e, ty valoham-pitoloña’e haehae zay.
Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
23 Tsietoimoneke izay ty nañorizañ’ ahiko, tam-baloha’ey, taolo te nioreñe ty tane toy.
Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
24 Ie mboe tsy teo o lalekeo ty niterahañ’ ahy, ie mboe tsy nidoadoañan-drano o loharanoo.
Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
25 Ie mboe tsy nipetake o vohitseo, taolo o tambohoo, te naterake;
fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
26 Ie mboe tsy niforoñe’e ty tane toy naho o hivokeo, ndra ty deboke valoha’ ty tane toy.
fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
27 Ie nampijadoñe o likerañeo, teo iraho, Ie nanokitse ty bontoly ami’ty tarehe’ i lalekey eñe,
Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
28 Ie natobe’e an-toe’e ey o likerañ’ amboneo, naho nampitosire’e o loha-rano’ i làlekeio.
Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
29 Ie nifahera’e i riakey, tsy handilara’ o ranoo i nandilia’ey; ie tinendre’e o faha-ty tane toio,
då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
30 Le nirekets’ ama’e iraho fa natokisañe, naho nampifaleako lomoñandro, nainai’e nirebek’ aolo’e.
då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
31 Nihisa an-tanem-pimoneña’e vaho nahaehak’ ahy o ana’ ondatio.
Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
32 Ie amy zao, ry anake, mitsendreña ahy: Haha ze mañorike o lalakoo.
Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Mitsanoña fañòhañe naho mahihira, vaho ko mifoneñe.
Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
34 Haha t’indaty mitsendreñe ahy, ty misary nainai’e an-dalam-beiko eo mandiñe an-dahin-dalako eo.
Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
35 Ze tendrek’ ahiko tendre-kaveloñe, vaho tolora’ Iehovà fañisohañe;
For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
36 Fe ze losotse ahy mijoy vatañe; fonga mikoko havilasy ze malaiñe ahy.
Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
