Ohabolana 8
1 Tsy mikoike hao ty hihitse, tsy mañonjom-piarañanañañe hao ty hilala?
Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.
2 An-kaboañe ey, añ’olon-dalañe eo, am-pitsileañe eo ty ijohaña’e;
Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;
3 añ’ilan-dalam-bein-tsariran-drova eo ami’ty fiziliha’ o lalam-beio ty ikoha’e ty hoe:
ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:
4 Ry ondatio, ikanjiako, ty feoko mb’amo ana’ ondatio.
Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.
5 Ry trentrañeo, mioha hakarafitoañe; naho, ry seretseo, mandrendreha an-troke.
Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!
6 Mitsanoña hitaroñako raha aman-kasiñe; vaho hañakatse volam-bantañe kanao misokake o soñikoo;
Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;
7 Hivolan-katò ty vavako; fa tiva amo soñikoo o haratiañeo.
min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.
8 Songa mahity o entam-bavakoo, tsy ama’e ty mikeloke ndra mengoke.
Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.
9 Ie vantañe amy mahihitsey vaho mahity ami’ty maha-onin-kilala.
De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.
10 Rambeso o fañòhakoo, fa tsy volafoty; naho ty hilala fa tsy volamena nitsoheñe;
Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!
11 Fa lombolombo’ o hangeo ty hihitse, vaho tsy eo ty salalaeñe mañirinkiriñ’aze.
For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.
12 Izaho, hihitse, ro miharo-toboke ami’ty filieram-batañe, vaho manjo hilala naho fitalifirañe.
Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.
13 Malain-karatiañe ty fañeveñañe am’ Iehovà. hejeko ty firengeañe, ty fibohabohañe, ty satan-karatiañe, naho ty vava mitera.
Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.
14 Amako ty fanoroañe, naho ty hihitse do’e, Izaho o hilalao; ahy o haozarañeo.
Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.
15 Izaho ty ifehea’ o mpanjakao, naho anoa’ o mpifeheo lily vantañe.
Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.
16 Izaho ty ifeleha’ o mpifelekeo naho o roandriañeo, ze hene mpizaka-to.
Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.
17 Kokoako ze mikoko ahiko, naho handrèndrek’ ahy ze mitsoek’ ahy.
Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.
18 Rekets’ amako ty vara naho ty asiñe; hanàñañe tsy modo naho havañonañe.
Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.
19 Soa te amo volamenao ty havokarako eka ndra volamena ki’e, vaho ambone’ ty volafoty jinoboñe o firegoregoakoo.
Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.
20 Manjotik’ an-dalam-bantan-draho, añivo o oloñolon-kavantañañeo,
På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;
21 hampandovàko vara o mpikoko ahio, naho hatseheko o kipondi’ iareoo.
derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.
22 Tsinene’ Iehovà raho ho fifotoran-dala’e, ty valoham-pitoloña’e haehae zay.
Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.
23 Tsietoimoneke izay ty nañorizañ’ ahiko, tam-baloha’ey, taolo te nioreñe ty tane toy.
Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.
24 Ie mboe tsy teo o lalekeo ty niterahañ’ ahy, ie mboe tsy nidoadoañan-drano o loharanoo.
Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.
25 Ie mboe tsy nipetake o vohitseo, taolo o tambohoo, te naterake;
Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,
26 Ie mboe tsy niforoñe’e ty tane toy naho o hivokeo, ndra ty deboke valoha’ ty tane toy.
før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.
27 Ie nampijadoñe o likerañeo, teo iraho, Ie nanokitse ty bontoly ami’ty tarehe’ i lalekey eñe,
Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.
28 Ie natobe’e an-toe’e ey o likerañ’ amboneo, naho nampitosire’e o loha-rano’ i làlekeio.
Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,
29 Ie nifahera’e i riakey, tsy handilara’ o ranoo i nandilia’ey; ie tinendre’e o faha-ty tane toio,
da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -
30 Le nirekets’ ama’e iraho fa natokisañe, naho nampifaleako lomoñandro, nainai’e nirebek’ aolo’e.
da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;
31 Nihisa an-tanem-pimoneña’e vaho nahaehak’ ahy o ana’ ondatio.
jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.
32 Ie amy zao, ry anake, mitsendreña ahy: Haha ze mañorike o lalakoo.
Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.
33 Mitsanoña fañòhañe naho mahihira, vaho ko mifoneñe.
Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!
34 Haha t’indaty mitsendreñe ahy, ty misary nainai’e an-dalam-beiko eo mandiñe an-dahin-dalako eo.
Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.
35 Ze tendrek’ ahiko tendre-kaveloñe, vaho tolora’ Iehovà fañisohañe;
For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.
36 Fe ze losotse ahy mijoy vatañe; fonga mikoko havilasy ze malaiñe ahy.
Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.
