Ohabolana 7
1 O anake, ambeno o entakoo, vaho akafiro ama’o ao o fepèkoo;
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Fejaño o lilikoo vaho miveloma, naho i Fañòhakoy manahake ty sainte maso’o;
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Arohizo an-drambon-taña’o, sokiro an-takelan-tro’o.
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Anò ty hoe ty hihitse; Rahavaveko irehe; vaho tokavo ty hoe: Rañetse, ty hilala,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 hikalaña’ iareo azo tsy ho ami’ty tsimirirañe, tsy ho amy ambahiny malama firehakey.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Izaho an-dalan-keden-akibako ao nitilihitse an-tsingarakarake,
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 naho nisamba añivo’ o trentrañeo, nijiloveko an-teñateña’ o gaon-dahio, ty ajalahy tsy aman-dron-doha,
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 nitsake ty lalañe mioza an-kotso’e mb’eo, vaho nikopile mb’an-dalan-tsileke mb’añ’akiba’e mb’eo,
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 am-palipalitsieñe, ie ni-hariva ty andro, amy haien-kaleñe nimoromoroñey.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Le heheke ty rakemba mifanalaka ama’e, mihamiñe hoe tsimirirañe, hakalitahañe ty an-tro’e ao.
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 Ie mitazataza naho miola, tsy mimoneñe añ’akiba’e ao o tombo’eo;
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 mbore an-dalañey, mbore an-kiririsa, mijeke amy ze atao fitsileañe.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Fejañe’e i lahiy naho orofa’e vaho anoe’e ty hoe an-tarehe miriñake:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 Amako ty soron-kanintsiñe vaho navahako anindroany o nifantàkoo;
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 aa le niakatse iraho hifañaoñan-tika, hitsoehako ty tarehe’o; heheke te tendreke.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Fa nilafihako i tihikoy, an-deny maviabiake boak’ e Mitsraime.
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 Fa namitsezako rame ty fandreako, voñem-bahoñe naho romba.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Antao ito higenoke ty hatea ampara’ te porea’ ty maraindray; antato hifalefale an-katea.
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 Tsy añ’anjomba ao ty valiko, fa nifokofoko añe,
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 Ninday drala an-koroñe, vaho tsy himpoly naho tsy zava-volañe.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 An-tsiriry maro ty anigiha’e; an-tsoñi’e mamolavola ty anjira’e aze.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Orihe’ i ajalahiy amy zao, misìtse mb’eo hoe añombe ho lentañe, hoe ty gege an-dongòke ho liloveñe,
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 ampara’ te trofahañ’ ana-pale ty ate’e; hoe kibo mibororoñe mb’am-palàñe mb’eo, amoea’e t’ie famoeam-piay.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Ie amy zao ry anakoo, tsanoño iraho, vaho tsendreño ty entam-bavako.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Ko ado’o hivio mb’an-dala’e mb’eo ty tro’o; ko mandifike mb’añ’oloñolo’e mb’eo;
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 amy te maro ty tsinipo’e nifotsake, vaho tsifotofoto o navetra’eo.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
