Ohabolana 31
1 Ty enta’ i Lemoela Mpanjaka, ty onin-drehake nanaren-drene’e aze:
Verba Lamuelis regis. Visio qua erudivit eum mater sua.
2 Anhan ry anako! Anhan ry anake tañ’ ovako ao! Anhan ry anako nafantoko!
[Quid, dilecte mi? quid, dilecte uteri mei? quid, dilecte votorum meorum?
3 Ko atolo’o aman’ ampela ty haozara’o, ndra amo mpandrotsake mpanjakao o sata’oo.
Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.
4 Tsy mañeva ty mpanjaka, ry Lemoela, tsy sazo’ i mpanjakay ty mikama divay, ndra o mpamelek’ arivoo ty hilelalela toake;
Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum, quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas;
5 kera hinoñe naho handikoke i liliy vaho hañamengoke ty zo’ o anan-kasotriañeo.
et ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.
6 Anjotsò toake ty heta’e, vaho divay ty voretra añ’arofo,
Date siceram mœrentibus, et vinum his qui amaro sunt animo.
7 angao hinon-dre hañaliñoa’e ty hararaha’e, tsy ho tiahy ka o hasotria’eo.
Bibant, et obliviscantur egestatis suæ, et doloris sui non recordentur amplius.
8 Manokafa falie hisolo ty moañe, ho ami’ty zo’ o anam-pamàrañe iabio.
Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt.
9 Manokafa falie vaho mizakà an-kahiti’e; ambeno ty zo’ o rarake naho mavomavoo.
Aperi os tuum, decerne quod justum est, et judica inopem et pauperem.]
10 Ia ty mahaonin-drakemba mañeva? Ie sarotse te amo safirao.
[Mulierem fortem quis inveniet? procul et de ultimis finibus pretium ejus.
11 Atokisa’ ty trom-bali’e, ie tsy ho po-vara.
Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.
12 Hasoa’e fa tsy mañànto, amy ze hene andro fiveloma’e.
Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitæ suæ.
13 Paia’e ty volon-añondry naho ty vinda, vaho an-kafaleañe ty ifanehafa’e am-pitàñe.
Quæsivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.
14 Manahake o lakam-pañondrañeo, boak’añe ty añandesa’e mahakama.
Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.
15 Mitroatse te mbe haleñe, hamahañe o keleia’eo, vaho handiva amo anak’ ampata’eo.
Et de nocte surrexit, deditque prædam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.
16 Ereñerè’e ty teteke vaho vilie’e; ambolea’e tanem-bahe ami’ty vokam-pità’e.
Consideravit agrum, et emit eum; de fructu manuum suarum plantavit vineam.
17 Midian-kafatrarañe, naho ampaozare’e o sira’eo.
Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.
18 Oni’e te soa o balibalie’eo, tsy mikipe haleñe i failo’ey.
Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio ejus; non extinguetur in nocte lucerna ejus.
19 An-dravem-pità’e ty fañareta’e, le tana’e an-delam-pità’e ty antsòli’e.
Manum suam misit ad fortia, et digiti ejus apprehenderunt fusum.
20 Velare’e amo rarakeo ty sira’e, vaho ahiti’e amo mavomavoo o fita’eo.
Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.
21 Tsy hembaña’e i fanalay amo keleia’eo; fa songa misiki-mañabasà o ana’eo.
Non timebit domui suæ a frigoribus nivis; omnes enim domestici ejus vestiti sunt duplicibus.
22 Anjaira’e saroñe ty vata’e, hene leny naho malòmavo o siki’eo.
Stragulatam vestem fecit sibi; byssus et purpura indumentum ejus.
23 Fohiñe an-dalam-bey eo ty vali’e, ie mitrao-piambesatse amo androanavi’ i taneio.
Nobilis in portis vir ejus, quando sederit cum senatoribus terræ.
24 Mitenoñe lamba leny re vaho aleta’e, tolora’e sokotry o mpanao takinakeo.
Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananæo.
25 Haozarañe naho havantañañe ro fisiki’e, itohafa’e ty ho avy.
Fortitudo et decor indumentum ejus, et ridebit in die novissimo.
26 Sokafe’e an-kihitse ty falie’e, le fañòham-patarihañe ty am-pivimbi’e eo.
Os suum aperuit sapientiæ, et lex clementiæ in lingua ejus.
27 Halahalae’e soa o satan-keleia’eo, vaho tsy kamae’e ty mofon-kavotroañe.
Consideravit semitas domus suæ, et panem otiosa non comedit.
28 Miongake o ana’eo mañandriañ’ aze, naho mandrenge aze i valie’ey.
Surrexerunt filii ejus, et beatissimam prædicaverunt; vir ejus, et laudavit eam.
29 Maro ty ampela manao soa, fe fonga ilikoara’o.
Multæ filiæ congregaverunt divitias; tu supergressa es universas.
30 Mpamañahy ty hasoa vintañe, kòake ty hamotramotràñe, fe rengèñe ty rakemba mañeveñe am’ Iehovà.
Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum, ipsa laudabitur.
31 Atoloro aze ty havokaram-pità’e! le handrenge aze an-dalam-bey eo o sata’eo.
Date ei de fructu manuum suarum, et laudent eam in portis opera ejus.]
