< Ohabolana 3 >

1 O anake, ko haliño o entakoo le ampañambeno ty tro’o o lilikoo,
Son min, gløym ikkje læra mi! Lat hjarta varveitsla bodi mine!
2 Le halavan’andro naho taon-kavelo vaho fierañerañañe ty hatovoñ’ ama’o.
For livetid lang og livs-år i mengd og velferd dei gjev deg i rikaste mål.
3 Ko ado’o hieng’azo ty fatarihañe naho ty hatò; rohizo am-bozo’o eo, sokiro an-takelan-tro’o ao,
Lat ei kjærleik og truskap vika frå deg, men bitt deim um halsen på deg, skriv deim på di hjartetavla!
4 hahaoniña’o hamaràm-bintañe vaho tahinañe soa ampivazohoan’ Añahare naho ondatio.
Då vinn du ynde og fær godt vit for augo på Gud og menneskje.
5 Miatoa am’ Iehovà an-kaampon-tro’o vaho ko iatoa’o ty hilala’o;
Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
6 Iantofo amy ze hene lia’o, le ho vantañe’e o lala’oo.
Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
7 Ko manao mahihitse a maso’o; mirevendreveña am’ Iehovà vaho ihankaño ty hatsivokarañe,
Ver ikkje vis i eigne augo, ottast Herren og vik frå det vonde.
8 ie ho fijangañan-tsandri’o, vaho fameloman-taola’o.
Det vert til helsebot for holdet ditt, og kveik for beini dine.
9 Iasio t’Iehovà amo vara’oo, naho ami’ty lohavoa’ o nampitomboe’oo;
Æra Herren med eiga di og med fyrstegrøda av all di avling.
10 Le handopolopo, hamopòke ty an-driha’o ao vaho handopatse divay vao o sajoa’oo.
Då vert dine lødor rikleg fyllte, og safti renn yver i persorne dine.
11 O anake, ko sirikae’o ty fandilova’ Iehovà ko heje’o o fañendaha’eo,
Son min, ei du vanvyrde Herrens age, og ver ikkje leid for hans refsing!
12 fa lilove’ Iehovà ty kokoa’e, hambañe ami’ty rae i anadahy ampokofe’ey.
For Herren agar den han elskar, som ein far med den son han hev kjær.
13 Haha t’ indaty mahaonin-kihitse, naho t’indaty itomboan-kilala,
Sæl den mann som hev funne visdom, og den mann som vinn seg vit!
14 fa lombolombo ty fitomboam-bolafoty ty fibodobodoa’e, vaho ambonem-bolamena ty havokara’e.
For det er betre å kjøpa visdom enn sylv, og den vinning han gjev, er betre enn gull.
15 Sarotse te amo safirao vaho tsy amo salalae’oo ty mañirinkiriñ’aze.
Dyrare er han enn perlor, av alle dine skattar er ingen som han.
16 Lava-havelo ty am-pitàn-kavana’e vara naho asiñe ro am-pitàn-kavia’e.
Langt liv hev han i høgre handi, og i vinstre rikdom og æra.
17 Lalam-panintsiñañe o lala’eo, vaho fierañerañañe o lalam-pandia’eo.
Hans vegar er hugnads-vegar, og alle hans stigar er velferd.
18 Hataen-kavelon-dre amo mivontititse ama’eo; naho hene haha ze mamejañe aze.
Han er livsens tre for deim som grip han, og dei som held han fast, er sæle.
19 Hihitse ty nañoriza’ Iehovà ty tane toy; Hilala ty nampijadoña’e o likerañeo;
Med visdom hev Herren grunnfest jordi, med vit hev han laga himmelen.
20 O hilala’eo ro ampiborahañe o lalekeo, vaho ampi­tsopaha’ o rahoñeo mika.
Ved hans kunnskap fossa vatnet or djupi, og frå skyerne dryp det dogg.
21 O anake, asoao tsy hisitake am-pahatreava’o ao o raha zao: vontitiro ty hihitse to naho ty filieram-batañe,
Son min! Slepp ikkje augo av deim, tak vare på visdom og ettertanke!
22 hamelombeloñe ty tro’o, naho handravake ty vozo’o.
So skal dei vera liv for sjæli di og prydnad um halsen din.
23 Le handena’o an-kanintsiñe ty lia’o, vaho tsy hikotrofotse ty tombo’o.
Då vandrar du trygt din veg og støyter ikkje din fot.
24 Tsy ho hembañe te mandre; eka ie mihitsy, ho mamy ty firoro’o.
Når du legg deg, so kvekk du’kje upp, men du ligg og søv so godt.
25 Ko mianifañe te ivotraha’ ty mampangebahebake, ndra ty fampiantoañe o lo-tserekeo te mifetsake.
Du skal ikkje ottast for bråstøkk, eller uver som yver ugudlege kjem.
26 fa Iehovà ro hatokisa’o naho hitañe ty tombo’o tsy ho fandriheñe.
For Herren skal vera di tiltru, og han skal vara din fot frå snara.
27 Ko tana’o ami’ty mañeva ty soa, naho an-taña’o ty mahaeneñe aze.
Haldt ei burte det gode frå deim som treng det, når det stend i di magt å gjeva det!
28 Ko manao ty hoe am’ondatio: Akia hey, le mibaliha, vaho hamaray ty hanolorako azo— ie ama’o ao avao.
Seg ikkje til grannen din: «Gakk og kom att! Eg skal gjeva deg i morgon» - når du hev det no!
29 Ko mikitro-draty am’ ondatio, ie mimoneñe am-patokisañe marine’ azo.
Tenk ikkje på vondt mot grannen din, når han bur trygt hjå deg!
30 Ko liera’o tsi-aman-tali’e ty ondaty tsy nanjoam-boiñe.
Trætta ikkje med nokon utan grunn, når han ei hev gjort deg vondt!
31 Ko tsikirihe’o t’indaty piaroteñe vaho ko joboñe’o o sata’eo;
Ovunda ikkje ein valdsmann, og vel ikkje nokon av alle hans vegar!
32 tiva am’ Iehovà ty mengoke; fe itraofa’e safiry ty vantañe.
For den falske er ei gruv for Herren, men med ærlege hev han umgang.
33 Nafà’ Iehovà ty akiba’ o lo-tserekeo, fe tahie’e ty kivoho’ o vantañeo.
Herrens forbanning er i huset hjå den gudlause, men heimen åt rettferdige velsignar han.
34 Toe ati’e o mpanitseo, fe isohe’e ty mpireke.
Gjeld det spottarar, so spottar han, men dei audmjuke gjev han nåde.
35 Handova hasiñe o mahihitseo, fa onjone’ o seretseo ka ty mahasalatse.
Vismenner erver æra, men dårer ber med seg skam til løn.

< Ohabolana 3 >