Ohabolana 26
1 Hoe fanala añ’asara, ndra orañe an-tsam-pitatahañe, ty tsy fañevà’ i dagolay fiasiañe.
Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
2 Hoe ty fikepakepaha’ ty hitikitike naho ty fitiliñam-polinjà, ty tsy ipetaham-patse te tsy amam-bente’e.
Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
3 Ty fikiso ho ami’ty soavala, naho ty laboridy ho ami’ty borìke, vaho ty kobaiñe ho an-dambosi’ i dagola.
Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
4 Ko toiñe’o ami’ty hanè’e i seretse, hera hanahak’ aze.
Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
5 Valeo mañeva’ i hagegea’ey ty dagola, tsy mone hahihitse ami’ty maso’e.
Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
6 Hoe mañitsike tomboke naho migenoke voreke, ty mampisangitrike taratasy am-pitàn-dagola.
Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
7 Maletraletra ty fandia’ i kepeke, naho ty razan-drehak’ am-bava’ o seretseo.
Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
8 Hoe mañombe vato am-piletse, ty miasy i gegegege.
som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
9 Hoe fatike mipok’ an-taña’ i jike, ty razan-drehak’ am-bava’ i dagola.
Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
10 Ie mampitoloñe ty seretse, le manahake te mañeke mpandrioñe.
Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
11 Hoe amboa mimpoly ami’ty loa’e, ty dagola mamereñe ty hagegea’e.
Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
12 Tsy fa nahaisake ondaty mahihitse am-pihaino’e hao irehe? bey ty fitamà’ i seretsey ta ty aze.
Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
13 Hoe ty votro, Inao liona ty an-damoke eo! Midada an-dalañe ey ty liona!
Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
14 Manahake ty figavingavin-dalañe amo soavili’eo, ty tembo am-pandrea’e eo.
Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
15 Ajo’ i votro am-po finga ao ty taña’e, fe tsy lefe’e ty minday aze mb’am-bava’e.
Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
16 Mahihitse ami’ty maso’e ty tembo, te ami’ty fito-lahy manoiñe an-kavantañañe.
Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
17 Hambañ’ ami’ty mitsepak’ amboa an-tsofi’e, ty mpandrioñe mihilintsioñe ami’ty aly tsy aze.
Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
18 Hoe ty derendereñe mañiririñe raha mibelañe, naho ana-pale, vaho fampihomahañe,
Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
19 ty mamitake ondaty ami’ty hoe: Nisolesole avao iraho.
so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
20 Mate ty afo tsy aman-katae, modo ka ty dabasida tsy aman-tsikotsiko.
Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
21 Hoe sarebò ami’ty foroha mirekake, naho hatae ami’ty afo, ty famiaña’ i mpanao tsikoniy hañolaña’e aiñe.
Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
22 Hoe kenoke mafiry ty fivolam-pitàngogo, ie migodoñe mb’añ’ova lalek’ ao.
Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
23 Hoe valàñe-tane nihamineñe taim-piram-bolafoty ty fameleke ampirehetan- kelok’ an-troke ao.
Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
24 Añonohonoa’ ty famele’e i falaiña’ey, fe añaja’e famañahiañe ty an-tro’e ao.
Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
25 Ndra t’ie mirehake fañisohañe, ko iantofa’o, fa pea tiva fito ty an-tro’e ao.
Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
26 Aeta’e am-pitake ty halò-tsere’e, fe hiboak’ am-pivory ao ty haloloa’e.
Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
27 Higodoñe an-koboñe ao ty nihaly aze, himpoly ama’e ty vato navarimbari’e.
Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
28 Heje ty famele’ i remborake o jinoi’eo, mampianto ka ty falie manao kabeake.
Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
