Ohabolana 24
1 Ko kirañe’o o lo-tserekeo, ko mañiry ho mpiam’ iareo.
Ne æmuleris viros malos, nec desideres esse cum eis:
2 Fa mikitroke hapiaroteñe ty ron-doha’iareo, vaho mivolan-tsiroe-tafatoe o soñi’eo.
quia rapinas meditatur mens eorum, et fraudes labia eorum loquuntur.
3 Hihitse ty mahafonitse anjomba, vaho hilàla ty añorizañe aze;
Sapientia ædificabitur domus, et prudentia roborabitur.
4 Fahafohinañe ty mahapea o efe’eo amy ze hene vara soa naho mahafale.
In doctrina replebuntur cellaria, universa substantia pretiosa et pulcherrima.
5 Maozatse t’indaty mahihitse, manovon-kafatrarañe ty mahilala;
Vir sapiens, fortis est: et vir doctus, robustus et validus.
6 amy te fiaoloañe mahihitse ty ifanehafa’o amo ali’oo, vaho minday fandrebahañe ty hamarom-piaolo.
Quia cum dispositione initur bellum: et erit salus ubi multa consilia sunt.
7 Loho ambone’ i seretsey ty hihitse; ie tsy manoka-palie an-dalam-bey eo.
Excelsa stulto sapientia, in porta non aperiet os suum.
8 Hatao mpikitro-draha ty mikilily hanao raty.
Qui cogitat mala facere, stultus vocabitur.
9 Hakeo ty mikitro-kagegeañe, vaho tiva am’ondatio ty mpañinje.
Cogitatio stulti peccatum est: et abominatio hominum detractor.
10 Vata’e tsy an-kaozaran-drehe t’ie mitoirañe añ’andron-kaemberañe.
Si desperaveris lassus in die angustiæ: imminuetur fortitudo tua.
11 Hahao o kozozotem- bam-pandentañe mb’eoo, ie midaliendalieñe mb’am-panjamanañe mb’eo, Ehe, kalaño!
Erue eos, qui ducuntur ad mortem: et qui trahuntur ad interitum liberare ne cesses.
12 Aa naho manao ty hoe irehe, Inao! tsy napota’ay ‘nio!— Tsy mahatsikarake izay hao i Mpandanja arofoy? tsy arofoana’ i Mpañambem-piai’oy hao? Tsy havaha’e am’ondatio hao o sata’eo?
Si dixeris: Vires non suppetunt: qui inspector est cordis, ipse intelligit, et servatorem animæ tuæ nihil fallit, reddetque homini iuxta opera sua.
13 O anako, mihinana tantele, amy te soa, eka, mamy an-dañilañy ao ty tantele boak’ am-papi’ey.
Comede, fili mi, mel, quia bonum est, et favum dulcissimum gutturi tuo:
14 Maharendreha te izay ty hihitse ami’ty fiai’o; ie trea’o le ho tendrek’ ama’o ty ho avi’o, vaho tsy haitoañe ty fisalalà’o.
Sic et doctrina sapientiæ animæ tuæ: quam cum inveneris, habebis in novissimis spem, et spes tua non peribit.
15 Ko vandroñe’o, ty tsereheñe tia, ty anjomba’ i vañoñey; ko joie’o ty akiba imoneña’e;
Ne insidieris, et quæras impietatem in domo iusti, neque vastes requiem eius.
16 fa mikorovoke im-pito ty vantañe, le mbe mitroatse avao; fe mivembeñe añ’andron-kankàñe o lo-tserekeo.
Septies enim cadet iustus, et resurget: impii autem corruent in malum.
17 Ko irebeha’o ty fihotraha’ o rafelahi’oo, vaho ko ado’o hifalea’ ty tro’o i fitsikapia’ey.
Cum ceciderit inimicus tuus, ne gaudeas, et in ruina eius ne exultet cor tuum:
18 fa ho vazoho’ Iehovà naho ho alihe’e vaho havì’e tsy ho ama’e i haviñera’ey.
ne forte videat Dominus, et displiceat ei, et auferat ab eo iram suam.
19 Ko angovita’o o tsivokatseo, le ko itsikiriha’o o lo-tserekeo;
Ne contendas cum pessimis, nec æmuleris impios:
20 fa tsy aman-ko tamae’e ty tsereheñe; le hakipe ty failo’ i borololoy.
quoniam non habent futurorum spem mali, et lucerna impiorum extinguetur.
21 O anake, mañeveña am’ Iehovà naho amy mpanjakay, le ko mitraok’ amo mpiolao,
Time Dominum, fili mi, et regem: et cum detractoribus non commiscearis:
22 fa hivovoa’ ty feh’ ohatse, vaho ia ty hahafohiñe ty fifetsaham-piantoañe hanoe’ i roroey?
quoniam repente consurget perditio eorum: et ruinam utriusque quis novit?
23 Manoly o tsara retoañe ka o mahihitseo: Tsy mete an-jaka ao ty firihiañe.
Hæc quoque sapientibus: Cognoscere personam in iudicio non est bonum.
24 Ze manao ty hoe amo aman-kakeoo: ‘Vantan-drehe,’ ro honjira’ i màroy; vaho ho heje’ o fifeheañeo;
Qui dicunt impio: Iustus es: maledicent eis populi, et detestabuntur eos tribus.
25 fe ho ehake o mahafañendakeo vaho ho soa tata.
Qui arguunt eum, laudabuntur: et super ipsos veniet benedictio.
26 Orofeñe o fivimby mahatoiñe an-kahiti’eo.
Labia deosculabitur, qui recta verba respondet.
27 Henefo heike ty fitromaha’o alafe’e ao naho halahalao o tete’oo, vaho ranjio amy zao ty akiba’o.
Præpara foris opus tuum, et diligenter exerce agrum tuum: ut postea ædifices domum tuam.
28 Ko sesehe’o, tsy amam-poto’e t’indaty; vaho ko mamañahy am-pivimby.
Ne sis testis frustra contra proximum tuum: nec lactes quemquam labiis tuis.
29 Ko manao ty hoe: Hanoako hambañe amy nanoa’e ahikoy; sindre havahako ty amy sata’ey.
Ne dicas: Quomodo fecit mihi, sic faciam ei: reddam unicuique secundum opus suum.
30 Niozàko ty tete’ i tembo, niariako ty tanem-balobo’ i seretse;
Per agrum hominis pigri transivi, et per vineam viri stulti:
31 hehe t’ie nioboñobom-patike; nilafihan-kisatse i taney, vaho narobake ty kijolim-bato’e.
et ecce totum repleverant urticæ, et operuerant superficiem eius spinæ, et maceria lapidum destructa erat.
32 Ie nitreako le naereñereko, nenteako vaho nitendrek’ anatse.
Quod cum vidissem, posui in corde meo, et exemplo didici disciplinam.
33 Firotse kede, mandre betebeteke, mañohom-pitañe hiroro,
Parum, inquam, dormies, modicum dormitabis, pauxillum manus conseres, ut quiescas:
34 le hikovovoke mb’ama’o ty hararahañe, vaho hoe lahin-defoñe ty hapoia’o.
et veniet tibi quasi cursor egestas, et mendicitas quasi vir armatus.
