< Ohabolana 21 >

1 Hoe kadahan-drano am-pità’ Iehovà ty arofo’ i mpanjakay; tehafe’e an-tsatri’e.
Como ribeiros d'aguas, assim é o coração do rei na mão do Senhor; a tudo quanto quer o inclina.
2 Mahity am-pihaino’ ondaty o sata’eo; fe Mpandanja arofo t’Iehovà.
Todo o caminho do homem é recto aos seus olhos, mas o Senhor pondera os corações.
3 No’ Iehovà ambone’ ty soroñe ty havañonañe naho ty hatò.
Fazer justiça e juizo é mais acceito ao Senhor do que lhe offerecer sacrificio.
4 Fihaino mievoñevoñe naho arofo miebotse: ro failo’ o lo-tserekeo—hakeo izay.
Altivez dos olhos, e inchação de coração, e a lavoura dos impios é peccado.
5 Minday havokarañe ty fisafiri’ o mavitrikeo; fe mitarike mb’am-pilàñe ty fanaentàeñañe.
Os pensamentos do diligente tendem só á abundancia, porém os de todo o apressado tão sómente á pobreza.
6 Ty ahazoam-bara am-pamelem-pandañitse le evoñe mihelañe mb’am-pikoromahañe.
Trabalhar por ajuntar thesouro com lingua falsa é uma vaidade impellida d'aquelles que buscam a morte.
7 Ho kozozoteñe añe o lo-tserekeo ty amo fijoia’eo, fa ifoneña’ iareo ty tsy hanao ty hiti’e.
As rapinas dos impios os virão a destruir, porquanto recusam fazer a justiça.
8 Mikelokeloke ty lala’ ondaty mengoke; fe mahity ty fitoloña’ ty malio añ’arofo.
O caminho do homem é todo perverso e estranho, porém a obra do puro é recta.
9 Hàmake te mitoboke an-kotson-tapenak’ ao, ta te miharo akiba aman-drakemba tea-trabike.
Melhor é morar n'um canto do terraço, do que com a mulher contenciosa, e isso em casa em que mais companhia haja.
10 Mipay haratiañe ty tro’ i tsivokatsey, fa tsy mahaonin-tretrè am-pihaino’e ty rañe’e.
A alma do impio deseja o mal: o seu proximo lhe não agrada aos seus olhos.
11 Ie lafañe ty mpañìnje, mihamahihitse t’ie trentrañe, ie anareñe ty mahihitse, mitombo ty hilala’e.
Castigado o escarnecedor, o simples se torna sabio; e, ensinado o sabio, recebe o conhecimento.
12 Misamba ty akiba’ i lo-tserekey ty vantañe; avari’e mb’am-piantoañe i tsivokatsey.
Prudentemente considera o justo a casa do impio, quando Deus transtorna os impios para o mal.
13 I manjenjen-dravembia ami’ty fitoreo’ o rarakeo, ty mbe hikaike fe tsy ho toiñeñe.
O que tapa o seu ouvido ao clamor do pobre elle tambem clamará e não será ouvido.
14 Fañanintsin-kaviñerañe ty ravoravo añ’etake, naho filoa-tiñake ty vokàñe añ’araña ao.
O presente que se dá em segredo abate a ira, e a dadiva no seio a grande indignação.
15 Ie anoeñe ty hatò, ehake o vañoñeo, fe mangebahebake o mpikitroke haratiañeo.
O fazer justiça é alegria para o justo, mas espanto para os que obram a iniquidade.
16 Hitofa am-pivorian-dolo ao t’indaty mandrike amy lalan-kilalay.
O homem, que anda errado do caminho do entendimento, na congregação dos mortos repousará.
17 H’ondaty poi’e ty mpitea haravoañe; tsy ho mpañaleale ty mpikoko divay naho menake.
Necessidade padecerá o que ama a galhofa: o que ama o vinho e o azeite nunca enriquecerá.
18 Vilin’ai’ ty vantañe ty tsivokatse, le tsoa’ ty vañoñe ty mpamañahy.
O resgate do justo é o impio; o do recto o iniquo.
19 Hàmake t’ie mimoneñe an-dratraratra añe, ta t’ie miharo aman-drakemba mandietse naho mora boseke.
Melhor é morar n'uma terra deserta do que com a mulher contenciosa e iracunda.
20 Mihaja añ’anjomba’ o mahihitseo ty vara sarotse naho ty menake; fe abotse’ ty dagola o azeo.
Thesouro desejavel e azeite ha na casa do sabio, mas o homem insensato o devora.
21 Manjo haveloñe naho havañonañe vaho hasiñe ty mitoha havantañañe naho fiferenaiñañe.
O que segue a justiça e a beneficencia achará a vida, a justiça e a honra.
22 Mitroatse an-drovam-panalolahy ty mahihitse, vaho arotsa’e ty hafatrarañe niatoa’e.
Á cidade dos fortes sobe o sabio, e derruba a força da sua confiança.
23 Mitan-ty fiai’e tsy ho am-poheke ty mahambeñe falie naho fameleke.
O que guarda a sua bocca e a sua lingua, guarda das angustias a sua alma.
24 Manivetive ty añara’e avao ty mpirohake naho mpievoñevoñe; ie mitoloñe am-pitrotroaboha’e.
O soberbo e presumido, zombador é seu nome: trata com indignação e soberba.
25 Mañe-doza amy tembo ty fañiria’e, amy te tsy mete mitoloñe o taña’eo.
O desejo do preguiçoso o mata, porque as suas mãos recusam trabalhar.
26 Hadrao lomoñandro ty lahiaga, fe matarike ty vantañe, tsy mangazoñe.
Todo o dia deseja coisas de cubiçar, mas o justo dá, e nada retem.
27 Tiva ty fisoroña’ o tsivokatseo; àntsake te engae’e miharo kinia.
O sacrificio dos impios é abominação: quanto mais offerecendo-o com intenção maligna?
28 Hikenkañe ty mpitalily vìlañe, fe mitolom-pitaroñe ty mañaoñe.
A testemunha mentirosa perecerá, porém o homem que ouve com constancia fallará.
29 Manao tarehe mahavany ty rati-tsereke, fe itsakorea’ ty vantañe ty hombà’e.
O homem impio endurece o seu rosto, mas o recto considera o seu caminho.
30 Tsy eo ty hihitse, ndra ty faharendrehañe, ndra ty safiry mahafiatreatre am’Iehovà.
Não ha sabedoria, nem intelligencia, nem conselho contra o Senhor.
31 Hentseñeñe ho ami’ty androm-pihotakotahañe ty soavala, fe a Iehovà ty fandrebahañe.
O cavallo prepara-se para o dia da batalha, porém do Senhor vem a victoria.

< Ohabolana 21 >