Ohabolana 19

1 Ambone’ ty dagola aman-tsoñy mengoke, ty rarake mañavelo an-kahiti’e.

Betre er ein fatigmann som ferdast lytelaust enn ein mann med range lippor som attpå er ein dåre.

2 Tsy mahasoa ty fiaiñe te tsy aman-kilala, mandilatse ty malisa am-pandia.

Den som er tankelaus i hugen, gjeng det gale, og den som stig for fort med føterne, han stig i miss.

3 Mampianto ty lia’e ty hanè’ ondaty, ie mitrevok’ Iehovà an-tro’e.

Mannsens eigi vitløysa fører til fall, men han harmast i sitt hjarta på Herren.

4 Mpanovon-drañetse o varao, fe pitso-drañetse t’ie rarake.

Velstand samla mange vener, men fatigmann vert skild frå venen sin.

5 Tsy ho po-lafa ty mpitalily vilañe, vaho tsy himolaotse ty mavande.

Det falske vitnet skal’kje verta urefst, og den som andar lygn, skal ikkje sleppa undan.

6 Amam-pandomboke maro ty matarike, kila mifandrañetse ami’ty mpanolo-ravoravo.

Mange smeikjer den gjæve, og kvar mann er ven med den rauste.

7 Falai’ o rahalahi’e iabio ty rarake— sandrake t’ie farien-drañe’e! Heañe’e fe tsy eo.

Fatigmanns brør hatar honom alle, enn meir dreg hans vener seg burt frå honom. Han fer etter ord som er inkjevetta.

8 Mpikoko ty tro’e ze mitoha hihitse, ho tendreke hasoa ty mpangazon-kilala.

Den som elskar si sjæl, han vinn seg vit, den som vaktar sitt skyn, skal finna lukka.

9 Tsy ho po-lilo ty mpanao kitomboke, le hihomake ty mpandañitse.

Det falske vitnet skal’kje verta urefst, og den som andar lygn, skal tynast.

10 Tsy mañeva ty seretse ty miaiñ’ añoleñañe, naho ty ondevo ty hifehe ana-donake.

Det høver ei for dåren å hava gode dagar, enn mindre for ein træl å råda yver hovdingar.

11 Mampalaon-kaviñerañe ty fitsikaraha’ ondatio, vaho enge’e ty miheve fiolàñe.

Mannsens klokskap gjev honom tol, og det er hans æra å tilgjeva brot.

12 Manahake ty fitreñan-diona ty haviñeram-panjaka, fe hoe mìka añ’ahetse eo ty fañisoha’e.

Konungs harm er som når løva burar, men godhugen hans er som dogg i graset.

13 Fianto aman-drae’e ty ajaja votro, vaho fitsopatsopahañe nainai’e ty fitreontreon-drakemba.

Ein dårleg son er reint ei ulukka for far sin, og kjerringtrætta er som si-drop frå taket.

14 Lovaeñe aman-droae ty vara naho anjomba, fe boak’am’ Iehovà ty valy hendre.

Hus og gods er fedre-arv, men frå Herren kjem ei vitug kona.

15 Mampilañak’ an-droro ty havotroañe, vaho ho silofen-kerè ty tro’ i tembo.

Leta svæver tungt i svevn, og letingen skal svelta.

16 Mahatam-piay ty mahatan-dily, fe hihomake ty mitsidaredare ami’ty lia’e.

Den som tek vare på bodet, tek vare på sitt liv, den som ei ansar si åtferd, skal missa livet.

17 Mampisongo am’ Iehovà ty mitretre i rarake, le ho tambeze’e i fatariha’ey.

Den som gjer miskunn mot armingen, låner til Herren, og av honom fær han vederlag for si velgjerning.

18 Lilovo o ana’o, kanao mb’e amam-pitamàñe; fe ko ilosoran-dafa.

Aga son din, for endå er det von, men lat deg ikkje driva til å drepa honom.

19 Tsy mete tsy liloveñe ty midabadoa; f’ie haha’o, tsy mahay tsy indrai’o.

Den som er svært sinna, lyt bøta for det, for um du hjelper han, du gjer vondt verre.

20 Mijanjiña fanoroañe, le miantofa endake, vaho hahihitse irehe am-para’e.

Høyr på råd og lat deg aga, so du til slutt kann verta vis.

21 Maro ty safirin-tro’ ondaty, fe hijadoñe ty famerea’ Iehovà.

Mange tankar er i mannsens hjarta, men Herrens råd fær framgang.

22 Ty paiañe ama’ondaty le ty fiferenaiña’e; Hàmake t’ie rarake ta te remborake.

Mannsens miskunn er hans gode vilje, og fatig man er betre enn ein som lyg.

23 Minday mb’an-kaveloñe ty fañeveñañe am’ Iehovà; hiaiñ’añoleñan-dre, tsy ho zoem-boiñe.

Otte for Herren fører til liv, mett fær ein kvila og vert ikkje heimsøkt med vondt.

24 Alipo’ ty votro am-pinga ao ty taña’e, fe tsy ahere’e mb’am-bava.

Stikk den late si hand i fatet, so idest han ei ta ho upp att til munnen.

25 Lafao ty mpiteratera, hianara’ ty seretse fañahy, fe endaho ty maharendreke, hitovoñañe ty hilala’e.

Slær du spottaren, so vert uvitingen klok, og agar du den vituge, so fær han vit på kunnskap.

26 Ty mampianto rae, naho ty manao soike aman-drene, le anadahy manalatse naho mahameñatse.

Den som er vond med far sin og jagar mor si burt, han er ein son til skam og skjemd.

27 Mijihera tsy hañaoñ’ endake, anake, le handifihe’o ty tsaran-kilala.

Høyr ikkje soleis på refsing, son min, at du villar deg burt frå kunnskaps ord!

28 Maneratera ty hatò ty mpitalily votro, vaho lifo-karatiañe ty vava’ o lo-tserekeo.

Eit nidings-vitne spottar det som rett er, og munnen på gudlause gløyper urett.

29 Ampihentseñen-dilo ty mpandrabioñe naho lafa ty lambosin-dagola.

Refsingsdomar er ferdige for spottaren og slag for ryggen på dårar.