Ohabolana 18
1 Mañean-drao ty mirery, tsambolitio’e ze atao vere-to.
Kiu apartiĝas, tiu serĉas sian volupton Kaj iras kontraŭ ĉiu saĝa konsilo.
2 Tsy no’ i dagolay ty faharendrehañe, fa ty mampiboake ty heve’e avao.
Malsaĝulo ne deziras prudenton, Sed nur malkovri sian koron.
3 Ie pok’eo ty tsivokatse, mipotìtse eo ka ty teratera, vaho indrezan-kasalarañe ty inje.
Kiam venas malvirtulo, Venas ankaŭ malestimo kun honto kaj moko.
4 Rano laleke ty fisaontsim-palie’ ondaty, torahañe mibobobobo ty figoangoañan-kihitse.
La vortoj de homa buŝo estas profunda akvo; La fonto de saĝo estas fluanta rivero.
5 Tsy mahasoa te osiheñe ty raty, hikihoañe ty vañoñe an-jaka.
Ne estas bone favori malvirtulon, Por faligi virtulon ĉe la juĝo.
6 Mikaidraha o soñi’ i dagolao, naho mikai-tampify ty vava’e.
La lipoj de malsaĝulo kondukas al malpaco, Kaj lia buŝo venigas batojn.
7 Fiantoa’ i seretsey ty vava’e, vaho mpamandrike ty fiai’e o soñi’eo.
La buŝo de malsaĝulo estas pereo por li, Kaj liaj lipoj enretigas lian animon.
8 Kenoke mafiry ty fivolam-pitolom-boetse, migodoñe mb’añ’ova’ ondaty ao.
La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.
9 Rahalahi’ ty mpijoy, ty mpilesa am-pitoloña’e.
Kiu estas senzorga en sia laborado, Tiu estas frato de pereiganto.
10 Fitalakesañ’abo fatratse ty tahina’ Iehovà, milay mb’ama’e ao ty vantañe vaho onjoneñe tsy takatse.
La nomo de la Eternulo estas fortika turo: Tien kuras virtulo, kaj estas ŝirmata.
11 Rova fatratse ty varam-pañaleale, naho hoe kijoly abo añ’ereñere’e ao.
La havo de riĉulo estas lia fortika urbo, Kaj kiel alta muro en lia imago.
12 Aolo’ ty ikorovoha’ ondaty ty fiebotseboran-tro’e, fe miaolo’ ty hasiñe ty firehañe.
Antaŭ la pereo la koro de homo fieriĝas, Kaj antaŭ honoro estas humileco.
13 Ie manoiñe aolo’ t’ie mitsanoñe: le hagegea’e naho hasalara’e.
Kiu respondas, antaŭ ol li aŭdis, Tiu havas malsaĝon kaj honton.
14 Mahafeake hasilofañe ty tro’ ondaty, fa ia ka ty mahaleo ty fikoretan’ arofo.
La spirito de homo nutras lin en lia malsano; Sed spiriton premitan kiu povas elporti?
15 Mitoha hilala ty tro’ i mahatsikarake, vaho mañotsohotso hihitse an-dravembia’e ty mahilala.
La koro de saĝulo akiras prudenton, Kaj la orelo de saĝuloj serĉas scion.
16 Anokafan-dalañe ty ravoravo’ ondaty, manese aze hiatreke ty bey.
Donaco de homo donas al li vastecon Kaj kondukas lin al la grandsinjoroj.
17 Heveren-ko to ty mitalily valoha’e, ampara’ te pok’eo ty mañody aze.
La unua estas prava en sia proceso; Sed venas lia proksimulo kaj ĝin klarigas.
18 Abala’ ty tora-tsato-piso ty fifandierañe, ie mampivike ty mpifanjomotse.
La loto ĉesigas disputojn Kaj decidas inter potenculoj.
19 Mora ty mandreketse rova fatratse, ta ty rañetse torifike, vaho hoe tsotso-bim-pitilik’abo ty fifanjomorañe.
Malpaciĝinta frato estas pli obstina, ol fortikigita urbo; Kaj disputoj estas kiel rigliloj de turo.
20 Ty havokaram-palie’ ondaty ro mahaenem-pisafoa, o vokam-pivimbi’eo ro maha-anjañe.
De la fruktoj de la buŝo de homo satiĝas lia ventro; Li manĝas la produktojn de siaj lipoj.
21 Manandily ami’ ty haveloñe naho ami’ty havilasy ty fameleke, hikama amo vokare’eo ze mikoko aze.
Morto kaj vivo dependas de la lango; Kaj kiu ĝin amas, tiu manĝos ĝiajn fruktojn.
22 Mahaonin-kasoa ty tendreke valy, vaho isohe’ Iehovà.
Kiu trovis edzinon, tiu trovis bonon Kaj ricevis favoron de la Eternulo.
23 Mihalaly tretrè ty rarake, fe sotrafe’ ty mpitsikafo.
Per petegado parolas malriĉulo; Kaj riĉulo respondas arogante.
24 Mianto t’indaty lako rañetse, fe ao ty ate-hena mipiteke soa te ami’ty rahalahy.
Havi multajn amikojn estas embarase; Sed ofte amiko estas pli sindona ol frato.
