Ohabolana 14
1 Mandranjy ty akiba’e ty rakemba mahihitse, fe arotsa’ ty minè an-taña’e ty aze.
Sapiens mulier aedificat domum suam: insipiens extructam quoque manibus destruet.
2 Mañeveñe am’ Iehovà ty mañavelo an-kahiti’e, fe manirika aze ty mengok’ amo lala’eo.
Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo, qui infami graditur via.
3 Am-bava’ i dagola ty kobay ho an-dambosi’e, fe mañaro ty mahihitse o fivimbi’eo.
In ore stulti virga superbiae: labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Ie tsy eo añombe, koake ty riha’e; Toe mahavokatse ty haozaran’ añombe.
Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est: ubi autem plurimae segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
5 Tsy mandañitse ty mpitalily migahiñe, fe mikofòke habodiake ty mpitarom-bande.
Testis fidelis non mentietur: profert autem mendacium dolosus testis.
6 Mipay hihitse ty mpanivetive fa tsy mahatrea, fe mora ami’ty mahafohiñe ty hitendreke hilala.
Quaerit derisor sapientiam, et non invenit: doctrina prudentium facilis.
7 Mihankaña ami’ty fiatrefañe i minèñey, fa tsy ho oni’o eo ty soñy mahilala.
Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiae.
8 Ty hihi’ i mahilalay: le t’ie mahatsikarake ty lia’e, fe hakalitahañe ty hagegean-dagola.
Sapientia callidi est intelligere viam suam: et imprudentia stultorum errans.
9 Sirikae’ ty minèñe ty fisolohoañe, fe amo vañoñeo ty fiharoan-drehake.
Stultis illudet peccatum, et inter iustos morabitur gratia.
10 Fohi’ ty troke ty hafaim-piai’e, vaho tsy itraofa’ ty ambahiny ty firebeha’e.
Cor quod novit amaritudinem animae suae, in gaudio eius non miscebitur extraneus.
11 Harotsake ty akiba’ i rati-tserekey, fe hiraorao ty kivoho’ o vañoñeo.
Domus impiorum delebitur: tabernacula vero iustorum germinabunt.
12 Eo ty làlañe atao’ ondaty ho vantañe, f’ie migodañe mb’an-kavilasy ao.
Est via, quae videtur homini iusta: novissima autem eius deducunt ad mortem.
13 Mikoretse ty arofo ndra t’ie miankahake, vaho migadoñ’ an-kontoke ty rebeke.
Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
14 Atsake o sata’eo ty midisa-voly, fe mahaeneñe t’indaty soa i azey.
Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
15 Kila iantofa’ ty seretse, fe tsakorè’ ty hendre o lia’eo.
Innocens credit omni verbo: astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni: servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via eius.
16 Mihilotse ty mahihitse vaho iholiara’e ty raty, fe mijikajika naho mitsidaredare ty dagola.
Sapiens timet, et declinat a malo: stultus transilit, et confidit.
17 Manao raha tsi-roe-tafa-toe ty mora boseke, vaho tsambolitioheñe ty mikinia.
Impatiens operabitur stultitiam: et vir versutus odiosus est.
18 Mandova hagegeañe ty seretse, fe sabakaen-kilala ty hendre.
Possidebunt parvuli stultitiam, et expectabunt astuti scientiam.
19 Hidrakadrakak’ anatrefa’ ty soa ty raty, naho an-dalambei’ o vantañeo ty tsereheñe.
Iacebunt mali ante bonos: et impii ante portas iustorum.
20 Heje’ ty rañe’e i rarakey, fe maro ty mikoko i mpañalealey.
Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.
21 Aman-tahiñe ty manirìka ondaty, haha ka ty matarike amo poi’eo.
Qui despicit proximum suum, peccat: qui autem miseretur pauperis, beatus erit. Qui credit in Domino, misericordiam diligit.
22 Tsy hidridrike hao ty mpikilily? Fe fiferenaiñañe naho hatò ro amo misafiry hasoao.
Errant qui operantur malum: misericordia et veritas praeparant bona.
23 Amam-bokatse ze hene fitoloñañe, fe mahararake ty soñy mikofofoake.
In omni opere bono erit abundantia: ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
24 Sabaka’ o mahihitseo ty vara’e; fe hagegeañe ty hanè’ o dagolao.
Corona sapientium, divitiae eorum: fatuitas stultorum, imprudentia.
25 Mpañaha aiñe ty mpitaroñe mahity, fe mpikitro-draha ty mikofò-bande.
Liberat animas testis fidelis: et profert mendacia versipellis.
26 Fañarovañe fatratse ty fañeveñañe am’ Iehovà, vaho amam-pipalirañe o ana’eo.
In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis eius erit spes.
27 Havelo migoangoañe ty fañeveñañe am’ Iehovà, toe fampiariañe o fandri-kakoromahañeo.
Timor Domini fons vitae, ut declinet a ruina mortis.
28 Enge’ i mpanjakay ty borizañe maro; ampoheke ka ty ana-donake tsy ama’ ondaty.
In multitudine populi dignitas regis: et in paucitate plebis ignominia principis.
29 Àmpon-kilala ty malaon-kaviñerañe; fe mpañonjo hagegeañe ty mora boseke.
Qui patiens est, multa gubernatur prudentia: qui autem impatiens est, exaltat stultitiam suam.
30 Mahavelon-tsandriñe ty arofo hendre, fe mahavoroke taolañe ty farahy.
Vita carnium, sanitas cordis: putredo ossium, invidia.
31 Mitera i Andrianamboatse aze ty mamorekeke o rarakeo, fe miasy Aze ty mitretre mahatra.
Qui calumniatur egentem, exprobrat factori eius: honorat autem eum, qui miseretur pauperis.
32 Arotsa’ ty fandilara’e ty rati-tsereke, fe am-pitsalohañe ty vañoñe te mivetrake.
In malitia sua expelletur impius: sperat autem iustus in morte sua.
33 Mimoneñe añ’arofo’ i mahilalay ty hihitse, fe abentabenta’ o dagolao ty antrok’ ao.
In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
34 Mañonjom-pifeheañe ty havañonañe, fe mañìnje o borizañeo ty hakeo.
Iustitia elevat gentem: miseros autem facit populos peccatum.
35 Osihe’ ty mpanjaka ty mpitoroñe mitoloñe an-kihitse, fe atretrè’e an-kaviñerañe ty manao hasalarañe.
Acceptus est regi minister intelligens: iracundiam eius inutilis sustinebit.
