Ohabolana 12
1 Mikoko hilala ty mpitea lafa, fe gege ty malaiñ-endake;
Den som elskar age, elskar kunnskap, men den som hatar refsing, han er fåvis.
2 Hanjo fañisohañe am’ Iehovà ty matarike, fe hafà’e ty mpikinia.
Den gode vinn seg hugnad hjå Herren, men den meinsløge fordømer han.
3 Tsy mahafioreñe ondaty ty halo-tserehañe, fe tsy hasiotse ty vaha’o vañoñeo.
Ingen mann vert stød av gudløysa, men roti åt rettferdige kann ingen rikka.
4 Sabakan-engem-bali’e ty rakemba soa, fe hoe hamomohañe an-taola’e ao ty mahasalatse.
Ei fagna kona er ein krans for mannen sin, eit skjemda ting er fæl som ròt i beini hans.
5 To ty fivetsevetse’ o vantañeo; fe mitarik’ an-dama ty fanoroa’ o lo-tserekeo.
Tankar hjå rettferdige tenkjer er det som rett er, dei råder som ugudlege legg upp, er svik.
6 Famandroñan-dio ty entam-bola’ o raty tserekeo, fe hañaha ty vañoñe o saontsi’eo.
Ordi hjå ugudlege gjeng ut på luring etter blod, men ærlege vert berga ved sin munn.
7 Rotsaheñe o lo-tserekeo le tsy eo, fe hijadoñe ty anjomba’ o mahitio.
Ugudlege vert kasta i koll, og so er det ute med deim, men rettferdige folks hus stend fast.
8 O hihi’eo ty anambezañe ondatio, fe ho sirikaeñe ty mengok’ an-troke.
Ein mann fær ros alt etter som vitet hans er, men den ranglyndte kjem i vanvyrdnad.
9 Hàmake t’ie mirè-batañe, naho manaña mpitoroñe raike, ta t’ie mieva ho bey fe tsy aman-kaneñe.
Betre småmann med ein tenar enn låst vera storkar og ikkje ha mat.
10 Haoñe’ ty vantañe ty fiai’ i bibi’ey, fe fampisoañañe avao ty tretre’ i rati-tserekey.
Den rettferdige veit korleis buskapen har det, men hardt er hjarta hjå ugudlege folk.
11 Ho enen-kaneñe ty mpiava’ i tane’ey, fe po-hilala ty mañeañe ty tsy vente’e.
Den som dyrkar si jord, fær mette av brød, den som fer etter fåfengde ting, er fåvis.
12 Tsikirihe’ o rati-tserekeo ty fikopahan-karatiañe, fe mamokatse ty vaha’ o vantañeo.
Ein gudlaus hev hug til vonde folks garn, men roti åt rettferdige gjev frukt.
13 Fandrihe’ ty fiolàn-tsoñi’e ty lahiaga, fe hibolititse amy haloviloviañey ty vañoñe.
Lippe-synd er snara vond, men den rettferdige slepp ut or trengsla.
14 Mahaenen-kasoa t’indaty ty vokam-palie’e, vaho himpoly ama’ ondaty o fitoloñam-pità’eo.
Av sin munns frukt fær ein mann sin gode mette, og eit menneskje fær att det han hev gjort med sine hender.
15 Mahity amo maso’eo ty gege, fe mijanjim-panoroañe ty mahihitse.
Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.
16 Fohiñe aniany ty filoa-tiña’ i dagola, fe lembefe’ i mahihitse ty mahasalatse.
Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.
17 Mampiboake havantañañe ty mikofòke hatò, fe famañahiañe ty manara-bande.
Den som andar ærlegskap, segjer det som rett er, men det falske vitnet talar svik.
18 Eo ty manoantoañe an-drehake, hoe fitomboham-pibara, fe minday fijanganañe ty famele’ o mahihitseo.
Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.
19 Hijadoñe nainai’e ty fivimbin-katò, fe aniany avao ty lelan-dremborake.
Sanningslippa held seg æveleg, men falske tunga berre i ein augneblink.
20 Famañahiañe ty an-tro’ o mpikililio, fe haehake t’ie mpifampilongo.
Svik er i deira hjarta som smider vondt i hop, men dei som rå’r til fred, hev gleda.
21 Tsy mizò raty ty vantañe, fe lifo-kasotriañe ty tsereheñe.
Inkje vondt den rettferdige råkar, men gudlause fær ulukka i fullaste mål.
22 Tiva am’ Iehovà ty soñy mandañitse, fe no’e o mitoloñe am-pigahiñañeo.
Ei stygja for Herren er ljugarlippor, men han likar deim som fer fram med truskap.
23 Mañaja hihitse ty hendre, fe mitazataza hagegeañe ty tron-dagola.
Ein klok mann løynar kunnskap, men dåre-hjarta ropar ut vitløysa.
24 Hifeleke ty fità’ o mahimbañeo, vaho hondevozeñe ty taña migebañe.
Strævsam hand kjem upp til herrevelde, men leta fører til trældom.
25 Mampidrodretse ty arofo’ ondaty ty fivazobazorañe ama’e ao, fe mampanintsiñe aze ty talily soa.
Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.
26 Manoro an-drañe’e ty vantañe, fe mampivike o lo-tserekeo ty lala’iareo.
Den rettferdige rettleider næsten sin, men vegen åt gudlause fører deim vilt.
27 Tsy atono’ i tembo ty nitsatsà’e; fe vara ami’ty mpifanehake o hanaña’eo.
Letingen steikjer ikkje si veidn, men annsemd er rikdom so dyr for menneskja.
28 Tendrek’ an-dalam-bantañe ty haveloñe, vaho tsy aman-kavetrahañe i oloñolo’ey.
På rettferds stig er liv, og gonga på vegen gjeng ikkje til dauden.
