Matio 22
1 Nitaroñe am’iareo añ’ ohatse indraike t’i Iesoà, ami’ty hoe:
Et respondens Iesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens:
2 Sareañe ami’ty mpanjaka nañalankañe sabadidan’ enga-vao i fifehean-dikerañey.
Simile factum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo.
3 Nahitri’e mb’amo nambarañe amy sabadidakeio o mpitoro’eo, fe tsy nisatrie’iereo ty homb’eo.
Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire.
4 Mbore nañitrike mpitoroñe ila’e ami’ty hoe, Taroño amo nambarañeo ty hoe: Ingo fa nihalankàñeko i sabadidakey, fa nandenta añombe naho voroñe, fonga veka’e: ehe mahavia mb’amy fañengàm-baliy.
Iterum misit alios servos, dicens: Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri mei, et altilia occisa sunt, et omnia parata: venite ad nuptias.
5 F’ie tsinambolitio’ iereo vaho niveve añe, teo ty nimb’ an-drova mb’eo, teo ty nimb’an-tolon-draha’e añe.
Illi autem neglexerunt: et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam:
6 Rinambe ty ila’e ka o mpitoro’eo, nahivivio’ iereo, naho navetra’ iereo.
reliqui vero tenuerunt servos eius, et contumeliis affectos occiderunt.
7 Jinanji’ i mpanjakay, le nandofiry, naho rinoa’e añe i mpamono rezay vaho finorototo’e añ’afo ty anjomba’ iareo.
Rex autem cum audisset, iratus est: et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit.
8 Le hoe re amo mpitoro’eo: Fa hinajary i enga-vaoy, fe tsy mañeva o nambarañeo.
Tunc ait servis suis: Nuptiae quidem paratae sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni.
9 Akia henaneo mb’amo lalañeo mb’eo, le ambarao ze tendreke hiatreke i sabadidan’ enga-valiy.
ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias.
10 Niavotse mb’amo lalañeo mb’eo o mpitoroñeo, le hene natontoñe ze nizoeñe ndra ty soa ndra ty raty vaho nifonitse mpikama i sabadidan’ enga-valiy.
Et egressi servi eius in vias, congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos: et impletae sunt nuptiae discumbentium.
11 Nizilike ao i mpanjakay hisary o nikamao, naho nanjo ondaty tsy nisaroñe sikim-panambaliañe,
Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali.
12 le hoe re tama’e: O rañetse, akore ty nimoaha’o atoañe, ihe tsy aman-tsarimbom-panambaliañe? F’ie nitsiñe.
Et ait illi: Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem? At ille obmutuit.
13 Le hoe i mpanjakay tamo mpitoro’eo: Rohizo o taña’e naho tombo’eo vaho ajorobo an-kerakeran-tsikeokeoke ao, am-paran-kalalefan-tsikeokeok’ ao; amy fangololoihañe naho ali-vazañey.
Tunc dicit rex ministris: Ligatis manibus, et pedibus eius, mittite eum in tenebras exteriores: ibi erit fletus, et stridor dentium.
14 Maro ty kinanjy, fa tsi-ampeampe ro joboñeñe.
Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
15 Niveve hey o Fariseoo, hikilily ty hampidreñam-pandrike aze an-tsaontsi’e.
Tunc abeuntes Pharisaei, consilium inierunt ut caperent eum in sermone.
16 Le nirahe’ iereo mb’ama’e mb’eo ty ila’ o mpiana’ iareoo naho ty boak’ amo borizà’ i Herodao, hanao ty hoe: O Talè, apota’ay te migahin-dRehe, mañoke o lalan’ Añahareo an-dili-po, tsy an-kahembañe, vaho tsy mirihy.
Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis dicentes: Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo: non enim respicis personam hominum:
17 Isaontsio ty heve’o: Hake hao ty mandroroñe amy Kaisara, he tsie?
dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Caesari, an non?
18 Fe niarofoana’ Iesoà ty famañahia’ iareo, le hoe re, Ty soa-miatreke, ino ty anigiha’ areo ahy?
Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: Quid me tentatis hypocritae?
19 Atorò ahy i bogady faroroñey. Le nindesa’ iereo drala sotra.
ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium.
20 Le hoe re tam’iereo: Sare ia naho vinta’ia v’itoy?
Et ait illis Iesus: Cuius est imago haec, et superscriptio?
21 Hoe iereo: A i Kaisara. Le hoe t’i Iesoà tam’ iereo: Ampolio amy Kaisara ze a i Kaisara, naho aman’ Añahare ze an’ Andrianañahare.
Dicunt ei: Caesaris. Tunc ait illis: Reddite ergo quae sunt Caesaris, Caesari: et quae sunt Dei, Deo.
22 Nahajanjiñe iereo le nilatsa naho nisitake aze vaho nibioñe.
Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
23 Tamy àndro zay, nifañaoñe ama’e o Tsadokeo, o mandietse ty fitroarañ’ an’ kavilasio, le nañontane aze
In illo die accesserunt ad eum Sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem: et interrogaverunt eum,
24 ty hoe: O Talè, toe nisaontsie’ i Mosè aman-tika, t’ie mitrao-pimoneñe ty mpirahalahy naho mihomake ty raike tsy aman’ ana-dahy, le ty rahalahi’e ty hañenga i nivali’ey hampitroara’e tiry ho a i rahalahi’ey.
dicentes: Magister, Moyses dixit: Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater eius uxorem illius, et suscitet semen fratri suo.
25 Inao, t’ie fito mirahalahy aman-tika, nañenga valy ty zoke’e le nivetrake tsy nampipoke tiry, le nengae’ i rahalahi’ey i vali’ey.
Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta, defunctus est: et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo.
26 Nanao izay ka i faha-roey naho ty faha-telo, pak’amy faha-fitoy.
Similiter secundus, et tertius usque ad septimum.
27 Ie añe, nihomake i rakembay.
Novissime autem omnium et mulier defuncta est.
28 Aa kanao fanaña’ iareo iaby, ia amy fito rey ty ho vali’e?
In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? omnes enim habuerunt eam.
29 Tinoi’ Iesoà ty hoe iereo: Mandilatse nahareo naho tsy mahafohiñe ndra o pinatetseo ndra ty haozaran’ Añahare.
Respondens autem Iesus, ait illis: Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei.
30 Ie amy androm-pampivañonan-ko veloñey, tsy hañenga ampela ty lahilahy, ndra lahilahy ty ampela, fa hanahake o anjelin’ Añahare andindìñeo.
In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur: sed erunt sicut angeli Dei in caelo.
31 Tsy vinaki’ areo hao, ty amy fampitroarañe o vilasioy, i nitsara’ Iehovà ama’ areoy ty hoe:
De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis:
32 Izaho Iehovà ro Andrianañahare’ i Abraàme, naho t’i Andrianañahare’ Isaka, naho t’i Andrianañahare’ Iakobe? Kanao izay, le tsy Andrianañahare’ o nihomakeo re, fa a o veloñeo.
Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Iacob? Non est Deus mortuorum, sed viventium.
33 Ie nahajanjiñe izay i lahialeñey le nilatsa amy hihi’ey.
Et audientes turbae, mirabantur in doctrina eius.
34 Aa ie nirendre’ o Fariseoo te tsy nanan-kavale o Tsadokeo, le nifanontoñe,
Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset Sadducaeis, convenerunt in unum:
35 le hoe ty ontane’ ty mpahay Hake ama’e hitsoke aze:
et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum:
36 O Talè, inoñe ty lily lohà’e amy Hake ao?
Magister, quod est mandatum magnum in lege?
37 Le hoe re tama’e: Kokò t’Iehovà Andrianañahare’o an-kaampon’ arofo naho an-kaliforam-piaiñe vaho an-kaozara’o iaby.
Ait illi Iesus: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua.
38 Izay ty lohà’e.
Hoc est maximum, et primum mandatum.
39 Hambañ’ama’e ty faha-roe: Kokò ondatio manahake ty vata’o.
Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum, sicut teipsum.
40 Amy lily roe rey ro iantehera’ t’i Hake iaby naho o Mpitokio.
In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetae.
41 Nifandrimboñe o Fariseoo, le nañontanea’ Iesoà
Congregatis autem Pharisaeis, interrogavit eos Iesus,
42 ty hoe, Akore ty safiri’ areo ty amy Norizañey? T’ie ana’ ia? Tinoi’ iereo ty hoe: Ana’ i Davide.
dicens: Quid vobis videtur de Christo? cuius filius est? Dicunt ei: David.
43 Hoe re tam’ iereo: Aa vaho akore t’i Davide, ie añamy Arofo Masiñey ro nikanjy aze ty hoe: Talè,
Ait illis: Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens:
44 amy pinatetse ty hoe: Nitsara amy Talèko t’Iehovà ami’ty hoe: Mitoboha an-tañako havana etoa ampara’ te anoeko atimpahem-pandia’o o rafelahi’oo?
Dixit Dominus Domino meo: sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum?
45 Aa kanao natao’ i Davide: Talè, inoñe ty maha ana’e aze.
Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est?
46 Tsy nahatoiñe aze ndra volan-draike iereo, le tsy teo henane zay ty nahavany nañontane aze ndra inoñ’inoñe.
et nemo poterat ei respondere verbum: neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare.
