Marka 2
1 Ie herone bey, nimpoly mb’e Kapernaomy mb’eo, le nijanjiñeñe t’ie añ’anjomba’e ao,
και εισηλθεν παλιν εις καπερναουμ δι ημερων και ηκουσθη οτι εις οικον εστιν
2 aa akore ty firopaha’ i màroy kanao ninìtse tsy am-pitsifirañe ndra an-dalañe eo, ie nitaroñe i tsaray.
και ευθεως συνηχθησαν πολλοι ωστε μηκετι χωρειν μηδε τα προς την θυραν και ελαλει αυτοις τον λογον
3 Niheo mb’ama’e mb’eo ty efatse nitarazo t’y kepeke.
και ερχονται προς αυτον παραλυτικον φεροντες αιρομενον υπο τεσσαρων
4 Aa ie tsy nahafitotoke ama’e fa nialindretse, le nahimpa’ iereo ty tafo ambone’ aze; pinoñapoña’ iereo, le nazè’ iereo ao ty tihy nandrea’ i kepekey.
και μη δυναμενοι προσεγγισαι αυτω δια τον οχλον απεστεγασαν την στεγην οπου ην και εξορυξαντες χαλωσιν τον κραββατον εφ ω ο παραλυτικος κατεκειτο
5 Nioni’ Iesoà ty fatokisa’ iareo, le nanoe’e ty hoe i kepekey: O anake, fa hinaha o tahi’oo.
ιδων δε ο ιησους την πιστιν αυτων λεγει τω παραλυτικω τεκνον αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
6 Niambesatse eo ty mpanoki-dily ila’e nitsakore añ’arofo ty hoe:
ησαν δε τινες των γραμματεων εκει καθημενοι και διαλογιζομενοι εν ταις καρδιαις αυτων
7 Akore ty reha’ ondatio? Ie miteratera! ia ty mahalio tahiñe naho tsy Raike avao, i Andrianañahare?
τι ουτος ουτως λαλει βλασφημιας τις δυναται αφιεναι αμαρτιας ει μη εις ο θεος
8 Napota’ Iesoà añ’arofo’e amy zao ty fivetsevetse’ iareo, le hoe re am’ iereo: Akore te aereñere’ areo an-troke ao o raha zao?
και ευθεως επιγνους ο ιησους τω πνευματι αυτου οτι ουτως αυτοι διαλογιζονται εν εαυτοις ειπεν αυτοις τι ταυτα διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων
9 Ty aia ty mora volañeñe amy kepekey: ke ty hoe: Hinaha o hakeo’oo, he ty hoe: Mitroara, rambeso o tihi’oo le mañaveloa?
τι εστιν ευκοπωτερον ειπειν τω παραλυτικω αφεωνται σου αι αμαρτιαι η ειπειν εγειραι και αρον τον κραββατον σου και περιπατει
10 Aa soa te ho fohi’ areo te aman-dily an-tane atoy i Ana’ ondatiy hañalio tahiñe, —Le hoe re amy kepekey:
ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας λεγει τω παραλυτικω
11 O toke: Mitroara, rambeso o tihi’oo le akia mb’añ’akiba’o añe.
σοι λεγω εγειραι και αρον τον κραββατον σου και υπαγε εις τον οικον σου
12 Niongake amy zao re, nandrambe i tihi’ey, vaho nienga añatrefa’ iereo iaby; le hene nilatsa naho nandrenge an’ Andrianañahare ami’ty hoe: Mbe lia’ay tsy nahatrea ty manahake itoa-hoe.
και ηγερθη ευθεως και αρας τον κραββατον εξηλθεν εναντιον παντων ωστε εξιστασθαι παντας και δοξαζειν τον θεον λεγοντας οτι ουδεποτε ουτως ειδομεν
13 Nienga mb’añ’olon-driake mb’eo indraike re; le hene niropak’ ama’e i valobohokey, vaho nanare’e.
και εξηλθεν παλιν παρα την θαλασσαν και πας ο οχλος ηρχετο προς αυτον και εδιδασκεν αυτους
14 Aa ie nimb’eo, nivazoho’e t’i Levy, ana’ i Alfeo, niambesatse am-panontonan-kaba ao, le hoe re ama’e: Oriho iraho. Le niongake re nañorike aze.
και παραγων ειδεν λευιν τον του αλφαιου καθημενον επι το τελωνιον και λεγει αυτω ακολουθει μοι και αναστας ηκολουθησεν αυτω
15 Ie nidegañe añ’anjomba’e ao, le nimaro ty mpanontoñe vili-loha naho bei-hakeo nitrao-pikama amy Iesoà naho amo mpiama’eo, amy te maro am’ irezay ty nañorike aze.
και εγενετο εν τω κατακεισθαι αυτον εν τη οικια αυτου και πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι συνανεκειντο τω ιησου και τοις μαθηταις αυτου ησαν γαρ πολλοι και ηκολουθησαν αυτω
16 Aa naho nioni’ o mpanoki-dilio naho o Fariseoo t’ie nitrao-pikama amo mpanan-tahiñeo naho amo mpamory vili-lohao, le nanao ty hoe amo mpiama’eo: Inoñe ty iharoa’e fikama naho finoñe amo mpamory vili-lohao naho amo bey hakeoo?
και οι γραμματεις και οι φαρισαιοι ιδοντες αυτον εσθιοντα μετα των τελωνων και αμαρτωλων ελεγον τοις μαθηταις αυτου τι οτι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει και πινει
17 Naho jinanji’ Iesoà izay, le hoe re am’iereo: Tsy o jangañeo ro mipay mpanaha fa o marareo. Tsy pok’eo iraho hikanjy ty vañoñe hisoloho, fa o aman-kakeoo.
και ακουσας ο ιησους λεγει αυτοις ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες ουκ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους εις μετανοιαν
18 Mpililitse o mpiana’ i Jaonao naho o Fariseoo, le nimb’eo iereo nanao ty hoe ama’e: Aa vaho akore te mililitse o mpiana’ i Jaonao naho o mpiamo Fariseoo, fe tsy mililitse o mpiama’oo?
και ησαν οι μαθηται ιωαννου και οι των φαρισαιων νηστευοντες και ερχονται και λεγουσιν αυτω δια τι οι μαθηται ιωαννου και οι των φαρισαιων νηστευουσιν οι δε σοι μαθηται ου νηστευουσιν
19 Le hoe t’Iesoà tam’iereo: Mete mililitse hao o rañem-pañengao ie mbe am’ iereo i mpañengay? Kanao am’ iereo i mpañengay, tsy mililitse iereo.
και ειπεν αυτοις ο ιησους μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος εν ω ο νυμφιος μετ αυτων εστιν νηστευειν οσον χρονον μεθ εαυτων εχουσιν τον νυμφιον ου δυνανται νηστευειν
20 Toe ho tondroke ty andro hanintahañe i mpañengay am’iereo; hililitse amy andro zay iereo.
ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος και τοτε νηστευσουσιν εν εκειναις ταις ημεραις
21 Tsy eo ty manakeke lamba tsy nahanañe ami’ty saron-kambo’e tsy mone hisitake amy saroñey i takekey, vaho hiindra i nikodreatsey.
και ουδεις επιβλημα ρακους αγναφου επιρραπτει επι ιματιω παλαιω ει δε μη αιρει το πληρωμα αυτου το καινον του παλαιου και χειρον σχισμα γινεται
22 Le tsy añiliñan-divay vao ty zonjòn-kolitse hambo’e, tsy mone hampitòsitse ty divay amy holitse hambo’ey, vaho hianto i zonjòñey. Fa ailiñe an-jonjòñe vao ao ty divay vao.
και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μη ρησσει ο οινος ο νεος τους ασκους και ο οινος εκχειται και οι ασκοι απολουνται αλλα οινον νεον εις ασκους καινους βλητεον
23 Teo te indraike, niranga teteke re ami’ty Sabotse naho nanifo ampemba amy lia’ iareoy o mpiama’eo.
και εγενετο παραπορευεσθαι αυτον εν τοις σαββασιν δια των σποριμων και ηρξαντο οι μαθηται αυτου οδον ποιειν τιλλοντες τους σταχυας
24 Le hoe o Fariseoo tama’e: Henhe: akore t’ie manao raha faly ami’ty Sabata?
και οι φαρισαιοι ελεγον αυτω ιδε τι ποιουσιν εν τοις σαββασιν ο ουκ εξεστιν
25 Aa hoe ty natoi’e: Mbe tsy vinaki’ areo hao ty nanoe’ i Davide, ie nidobo naho nisaliko, ie naho o mpiama’eo:
και αυτος ελεγεν αυτοις ουδεποτε ανεγνωτε τι εποιησεν δαυιδ οτε χρειαν εσχεν και επεινασεν αυτος και οι μετ αυτου
26 nimoak’ añ’ Anjomban’ Añahare ao faha’ i Abiatara Mpisorom-bey le nikama ty mofo miatreke—ze faly tsy kamaeñe naho tsy o mpisoroñeo avao, vaho nandiva amo mpiama’eo?
πως εισηλθεν εις τον οικον του θεου επι αβιαθαρ αρχιερεως και τους αρτους της προθεσεως εφαγεν ους ουκ εξεστιν φαγειν ει μη τοις ιερευσιν και εδωκεν και τοις συν αυτω ουσιν
27 Hoe re tam’ iereo: Ondatio ty nanoañe i Sabatay, fa tsy i Sabatay ondatio;
και ελεγεν αυτοις το σαββατον δια τον ανθρωπον εγενετο ουχ ο ανθρωπος δια το σαββατον
28 Aa le Talè’ o Sabatao ka i Ana’ ondatiy.
ωστε κυριος εστιν ο υιος του ανθρωπου και του σαββατου
