Fitomaniana 5
1 Tiahio, ry Iehovà, i nifetsak’ ama’ay zay; vazohò vaho oniño ty fisalara’ay!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Natolotse amo ambahinio ty lova’ay, amo rene-taneo o akiba’aio.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Bode zahay henaneo, toe bode rae; remavoiñe o rene’aio.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Tsy mete tsy vilie’ay ty rano hinome’ay; kaloeñe o hatae avori’aio.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Ampisoañeñe o hatò’aio; màmake zahay tsy maharendre-pitofàñe.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Fa nanolo-pitàñe amy Mitsraime zahay naho amy Asore, hitakara’ay mofo mahàtsake.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Nandilatse o roae’aio; tsy eo ka iereo; zahay avao ty mivave o hakeo’eo.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Fehe’ o ondevoo, fe tsy eo ty hamotsots’anay am-pità’ iareo.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Mampamoe’ aiñe ty ahazoa’ay haneñe, amy fibara an-dratraratray.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Mahamainte ty holi’ay hoe toñake I kerè matrovokey.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Vahorañe e Tsione ao o rakemba’aio, naho amo rova’ Iehodào o somondrara’aio.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Aradorado am-pità’e o roandriañeo; tsy iasiañe ty lahara’ o androanavio.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Azitse handisañe ty ajalahy naho midaleandaleañe o jolingao te mijiny hatae.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Napo’ o androanavio ty lalam-bey, nado o ajalahio ty bekobeko.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Nijihetse ty hafalean’ arofo’ay; nifotetse ho fandalàñe o tsinja’aio.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Po-tsabaka zahay; feh’ohatse fa niota!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Izay ty mahasiloke o tro’aio, izay ty mahalopelope o fihaino’aio;
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 toe i Vohi-Tsione mangoakoakey; mitingañ’ ao o farasio.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Fa Ihe ry Iehovà, nainai’e tsy modo ty fifehea’o; pak’amo tariratse fara-mandimbeo ty fiambesa’o.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Akore t’ie naforintse’o? Amoea’o andro maro hao zahay?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Ampolio ama’o, ry Iehovà, hibodaña’ay; vaò manahake o andro taoloo o andro’aio—
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Fa naitoa’o zafezanake, naho loho niviñera’o.
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
