Fitomaniana 5
1 Tiahio, ry Iehovà, i nifetsak’ ama’ay zay; vazohò vaho oniño ty fisalara’ay!
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Natolotse amo ambahinio ty lova’ay, amo rene-taneo o akiba’aio.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Bode zahay henaneo, toe bode rae; remavoiñe o rene’aio.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Tsy mete tsy vilie’ay ty rano hinome’ay; kaloeñe o hatae avori’aio.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Ampisoañeñe o hatò’aio; màmake zahay tsy maharendre-pitofàñe.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Fa nanolo-pitàñe amy Mitsraime zahay naho amy Asore, hitakara’ay mofo mahàtsake.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Nandilatse o roae’aio; tsy eo ka iereo; zahay avao ty mivave o hakeo’eo.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Fehe’ o ondevoo, fe tsy eo ty hamotsots’anay am-pità’ iareo.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Mampamoe’ aiñe ty ahazoa’ay haneñe, amy fibara an-dratraratray.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Mahamainte ty holi’ay hoe toñake I kerè matrovokey.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Vahorañe e Tsione ao o rakemba’aio, naho amo rova’ Iehodào o somondrara’aio.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Aradorado am-pità’e o roandriañeo; tsy iasiañe ty lahara’ o androanavio.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Azitse handisañe ty ajalahy naho midaleandaleañe o jolingao te mijiny hatae.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Napo’ o androanavio ty lalam-bey, nado o ajalahio ty bekobeko.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Nijihetse ty hafalean’ arofo’ay; nifotetse ho fandalàñe o tsinja’aio.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Po-tsabaka zahay; feh’ohatse fa niota!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Izay ty mahasiloke o tro’aio, izay ty mahalopelope o fihaino’aio;
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 toe i Vohi-Tsione mangoakoakey; mitingañ’ ao o farasio.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Fa Ihe ry Iehovà, nainai’e tsy modo ty fifehea’o; pak’amo tariratse fara-mandimbeo ty fiambesa’o.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Akore t’ie naforintse’o? Amoea’o andro maro hao zahay?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Ampolio ama’o, ry Iehovà, hibodaña’ay; vaò manahake o andro taoloo o andro’aio—
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Fa naitoa’o zafezanake, naho loho niviñera’o.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
