Fitomaniana 3
1 Ondaty nahatrea hasotrian-draho amy kobain-kaviñera’ey.
Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.
2 Niaoloa’e naho nampomba’e mb’an-kamoromoroñañe ao fa tsy mb’an-kazavàñe.
Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.
3 Toe nafote’e amako lomoñandro lomoñandro ty fità’e.
I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.
4 Nanoe’e hambo’e o nofokoo naho o holikoo; sindre pinekapeka’e o taolakoo.
Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.
5 Nanoa’e hàlañe, nañarikatoha’e afero naho haloviloviañe.
Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.
6 Nampitobohe’e an-toetse maieñe ao iraho, hoe lolo-ela.
Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.
7 Narindri’e ao tsy hahafionjoñe; nanoe’e mavesatse o silisilikoo.
Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.
8 Aa naho mikoikoike hipay imba, le sikadaña’e alafe ao i halalikoy.
Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.
9 Nikalaña’e am-bato vinañe o liakoo, nampikelokelofe’e o oloñolokoo.
Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.
10 Hoe amboa romotse mamandroñe ahy, hoe liona añ’etaketak’ ao.
Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.
11 Natsile’e iaby o fombàkoo, naho nirimidrimite’e ty sandriko; nanoe’e babangoañe.
U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.
12 Fa nabitso’e ty fale’e, le nohara’e amako ty ana-pale.
Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.
13 Nampitrofahe’e ambaniako ao o ana-tsotsòke boak’ an-trañon’ ana-pale’eo.
U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.
14 Fa injè’ondatikoo iraho, bekobekoa’ iareo lomoñandro.
Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.
15 Finaha’e hafairañe vaho natsafe’e vahon-tsoy.
Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.
16 Finoifoi’e am-bato o nifekoo; nalembe’e an-davenok’ ao iraho.
Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.
17 Nampihankàñe’o lavi-panintsiñañe ty haveloko; nihaliñoko ze o hasoa zao.
Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!
18 Le hoe iraho, Fa modo ty haozarako, ty fitamàko am’ Iehovà.
Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.
19 Tiahio ty haloviloviako naho ty hasotriako, ty vahon-tsoy naho afero.
Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!
20 Toe tiahi’ ty fiaiko, vaho mibotrek’ amako ao.
Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.
21 Ty hoe ty apotam-pitsakoreako, mampitamà ahiko, te
To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.
22 le lia’e tsy mijihetse ty fiferenaiña’ Iehovà tsy mb’ia hilesa o fiferenaiña’eo.
Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.
23 Vao boak’andro; ra’elahy ty figahiña’o.
Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!
24 Iehovà ty anjarako, hoe ty troko, aa le ie ty fitamàko.
“Jahve je dio moj”, veli mi duša, “i zato se u nj pouzdajem.”
25 Soa t’Iehovà amo mahaliñe azeo; amy arofo mipay Azey.
Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.
26 Mahasoa ondatio te mitama, t’ie handiñe am-pianjiñañe ty fandrombaha’ Iehovà.
Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!
27 Hasoa am’ondatio ty mivave ty jokan-katora’e.
Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.
28 Angao re hiambesatse am-bangiñe ao, hianjiñe, amy te ie ty nandafik’ aze.
Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;
29 Hatoho’e an-debok’ ao ty falie’e, hera ama’e ty fitamañe.
neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!
30 Soa re te hatolo’e amy mandrara- tehak’ azey ty fiambina’e; angao ampiliporeñ’ inje.
Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.
31 Fa tsy hañito nainai’e t’i Talè.
Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:
32 Aa ndra t’ie ty mampioremeñe, mbe hiferenaiña’e amy hafatraram-pikokoa’ey.
jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.
33 Tsy mora ama’e ty mandafa, ndra ty mandilo o ana’ondatio;
Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.
34 Ie ampidemoheñe am-pandia, ze mpirohi’ ty tane toy;
Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,
35 ie tsy omen-to ondatio añatrefa’ i Andindimoneñey,
kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,
36 ie ampikeloheñe ty enta’ ondatio— tsy arofoana’ i Talè hao?
kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?
37 Ia ty nitaroñe naho nahafetsake zao, naho tsy i Talè ty nametse?
Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?
38 Tsy boak’am-palie’ i Abo Tiañey hao ty hankàñe naho ty soa?
Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?
39 Akore ty itoreova’ondaty veloñeo, o lahilahio ty amo tahi’eo?
Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.
40 Antao hañotsohotso hitsoke o lalan-tikañeo, vaho himpoly mb’am’ Iehovà mb’eo.
Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.
41 Antao hañonjoñ’ arofo am-pitàñe mb’aman’Añahare an-digiligy añe.
Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.
42 Toe nandilatse zahay naho niola; toly ndra tsy napo’o.
Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!
43 Nikolopok’ an-kaviñeran-drehe te nañoridañe anay; tsy niferenaiña’o t’ie nanjamañe.
Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.
44 Nisaron-drahon-dRehe, tsy himoahan-kalaly.
Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.
45 Nanoe’o romoromo’e naho forompotse zahay añivo’ o kilakila’ndatio.
Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.
46 Songa midañadaña falie ama’ay o malaiñ’anaio.
Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.
47 Fa nifetsak’ ama’ay ty hebakebake naho i koboñey, ty famongorañe naho fandrotsahañe.
Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!
48 Mitsiritsioke rano o masokoo, amy fandrotsahañe i anak’ampela’ ondatikoy.
Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.
49 Midoandoañe mañambane o masokoo, vaho tsy mijihetse, tsy mitroatse,
Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema
50 Ampara’ te mivazoho mañambane t’Iehovà, mitalake boak’ an-dikerañe añe.
dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.
51 Mampihontoke ty troko o masokoo ty amo hene anak’ampelan-drovakoo.
Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.
52 Fa nikehe ahy hoe kibo, tsy amam-poto’e o malaiñ’ahio.
Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.
53 Naitoa’ iareo an-koboñe ao ty fiaiko, vaho nandretsa-bato amako.
U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.
54 Nandipotse ty lohako o ranoo vaho nanoeko ty hoe: Opo iraho!
Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: “Pogiboh!”
55 Kinanjiko ty tahina’o ry Iehovà, boak’ an-koboñe loho lalek’ ao.
I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.
56 Jinanji’o ty feoko; ko aeta’o amy ravembia’oy i fitoreokoy hahafikofohako.
Ti oču moj glas: “Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje.”
57 Nitotok’ ahy irehe amy andro nikanjiako azoy; le hoe irehe: Ko hemban-drehe.
Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: “Ne boj se!”
58 Ry Talè, nañalañalañe’o o entan’ aikoo; fa jineba’o ty fiaiko.
Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.
59 Ry Iehovà, fa nivazoho’o ty nasarañ’ ahy; ehe izakao.
Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.
60 Fa nioni’o ty fitrotrofiaha’ iareo naho ty fikitroha’ iareo amako.
Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.
61 Fa jinanji’o ty inje’ iareo, ry Iehovà, naho o fikililia’ iareo ahy iabio,
Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.
62 Ty fivimbi’ o nitroatse amakoo, ty fikinià’ iareo ahy lomoñandro,
Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.
63 Vazohò iereo te miambesatse, naho t’ie miongake; izaho bekobekoa’ iareo.
Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.
64 Mbe hondroha’o, ry Iehovà, ty amo satam-pità’ iareoo.
Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.
65 Kolopofo ty arofo’ iareo, ametsaho fatse!
Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.
66 Horidaño an-kaviñerañe vaho mongoro ambanen-dikera’ Iehovà eo.
Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!
