< Josoa 8 >
1 Le hoe t’Iehovà am’Iehosoa: Ko hemban-drehe, ko manahelo; miavota naho endeso mindre ama’o mb’e Ày mb’eo ze hene lahin-defoñe, Inao fa natoloko am-pità’o ty mpanjaka’ i Ày naho ondati’eo naho i rova’ey vaho i tane’ey.
Yahweh disse a Joshua: “Não tenha medo, e não fique consternado. Leve todos os guerreiros com você, e levante-se, vá até Ai. Eis que eu entreguei em suas mãos o rei de Ai, com seu povo, sua cidade e sua terra.
2 Hanoe’o amy Ày naho amy mpanjaka’ey hambañe amy nanoa’o am’ Ieriko naho i mpanjaka’eiy; fe ho tana’ areo ho tsindro’ areo o vara’eo, naho o añombe’eo, Vandroño boak’ am-boho’e ao i rovay.
Fareis com Ai e seu rei como fizestes com Jericó e seu rei, exceto que tomareis seus bens e seu gado para vós. Preparai uma emboscada para a cidade por trás dela”.
3 Aa le niongake t’Iehosoa rekets’ o hene’ lahin-defoñeo, hionjoñe mb’e Ày mb’eo; jinobo’ Iehosoa ty lahilahy telo-ale, fanalolahy mahavany, vaho nirahe’e mb’eo haleñe.
Então Joshua levantou-se, com todos os guerreiros, para ir até Ai. Joshua escolheu trinta mil homens, os poderosos homens de valor, e os enviou à noite.
4 Nafanto’e ami’ty hoe: Inao! hiampitse amboho’ i rovay nahareo hamandroñe i rovay, ko halavira’ areo i rovay, vaho fonga mihentseña.
Ele os ordenou, dizendo: “Eis que jazereis numa emboscada contra a cidade, atrás da cidade”. Não se afastem muito da cidade, mas estejam todos prontos.
5 Izaho reketse ze hene’ ondaty amako ro higodañe mb’ amy rovay mb’eo; ie amy zao, naho miakatse hañoridañe anay iereo manahake i teoy, le handripak’ an-day añatrefa’ iareo zahay.
Eu e todas as pessoas que estão comigo nos aproximaremos da cidade. Acontecerá, quando eles saírem contra nós, como no início, que fugiremos diante deles.
6 Ie miakatse hañoridañe anay, naho fa tinari’ay hisitak’ amy rovay le hanao ty hoe: Hehe t’ie milay an-tikañe manahake tam-pifotora’ey. Izay ty hilaisa’ay aolo’ iareo mb’eo.
Eles sairão atrás de nós até que os tenhamos afastado da cidade; pois dirão: 'Eles fogem diante de nós, como na primeira vez'. Assim, fugiremos diante deles,
7 Hiongak’ am-piampirañe amy zao nahareo hitavañe i rovay; fa hatolo’ Iehovà Andrianañahare’ areo am-pità’ areo.
e vocês se levantarão da emboscada e tomarão posse da cidade; pois Yahweh, seu Deus, a entregará em suas mãos.
8 Ie nivotrake amy rovay, le ampiforeheto añ’ afo i rovay; i tsinara’ Iehovày ty hanoa’ areo aze; inay, fa liniliko.
Será, quando tiverdes tomado a cidade, que poreis fogo à cidade. Você fará isso de acordo com a palavra de Iavé. Eis que eu te ordenei”.
9 Aa le nampionjone’ Iehosa; le nimb’eo iereo niampitse, naho nitobe añivo’ i Betele naho i Ày ahandrefa’ i Ày ao; nialeñe am’ ondatio avao t’Iehosoa.
Joshua os enviou; e eles foram montar a emboscada, e ficaram entre Betel e Ai, no lado oeste de Ai; mas Joshua ficou entre o povo naquela noite.
10 Nañampitso amy loak’ àndroy t’Iehosoa, le nitehafe’e ondatio vaho nionjoñe mb’eo, ie naho o mpiaolo’ Israeleo ty niaolo ondatio mb’e Ày añe.
Josué levantou-se cedo pela manhã, reuniu o povo e subiu, ele e os anciãos de Israel, diante do povo para Ai.
11 Aa le nionjom’ beo iaby ondaty nindre ama’eo, o lahindefoñeo, naho nañarine mb’eo, le nijohañe tandrife i rovay, vaho nitobe avara’ i Ày ey; toe añivo’e naho i Ày eo ty vavatane.
Todo o povo, mesmo os homens de guerra que estavam com ele, subiram e se aproximaram, e vieram diante da cidade e acamparam no lado norte de Ai. Agora havia um vale entre ele e Ai.
12 Nandrambe lahilahy va’e lime-arivo re vaho nampiampire’e añivo’ i Betele naho i Ày ahandrefa’ i rovay.
Ele levou cerca de cinco mil homens, e os colocou numa emboscada entre Betel e Ai, no lado oeste da cidade.
13 Aa le nisalahàñe i maroiy: i lahialeñe avara’ i rovaiy naho o nivolio am-piampirañe ahandrefa’ i rovay ao; le nimb’ añ’ ivo’ i vavataney hialeñe t’Iehosoa.
Então eles colocaram o povo, mesmo todo o exército que estava no norte da cidade, e sua emboscada no oeste da cidade; e Josué foi naquela noite para o meio do vale.
14 Ie amy zao, naho nahaoniñe izay ty mpanjaka’ i Ay le nalisa niongake maraindray o lahilahi’ i rovaio vaho niakatse hiambotrak’ am’ Israele an-kotakotake, ie naho ondati’e iabio, mb’ amy namotoañañey, aolo’ i Arabày; fe tsy napota’e te amboho’ i rovay ty nivoñoñe aze.
Quando o rei de Ai o viu, eles apressaram-se e se levantaram cedo, e os homens da cidade saíram contra Israel para lutar, ele e todo seu povo, no momento designado, diante do Arabah; mas ele não sabia que havia uma emboscada contra ele atrás da cidade.
15 Nanao sare gioke aolo’ iareo t’Iehosoa naho Israele iaby, le nandripàke mb’ an-dala’ i fatrambeiy mb’eo.
Josué e todo Israel fizeram como se tivessem sido espancados antes deles, e fugiram pelo caminho do deserto.
16 Aa le kinoike iaby ondati’ i Aio hifanontoñe, hañoridàñe; le nihoridà’ iareo t’Iehosoa, nisitake amy rovay.
Todas as pessoas que estavam na cidade foram convocadas para persegui-los. Eles perseguiram Josué, e foram afastados da cidade.
17 Tsy nengaeñe ondaty ty e Ay ndra e Betele ao ze tsy niakatse hañotroke Israele; napo’ iareo nisokake i rovay le nañoridañe Israele.
Não havia um homem em Ai ou Betel que não tivesse saído depois de Israel. Eles deixaram a cidade aberta, e perseguiram Israel.
18 Aa le hoe t’Iehovà am’ Iehosoa: Atora-kitsio mb’amy Ay i lefoñe am-pità’oy; fa hatoloko am-pità’o. Aa le nahiti’ Iehosoa mb’ amy rovay i lefoñe am-pità’ey.
Yahweh disse a Joshua: “Estenda o dardo que está em sua mão em direção a Ai, pois eu o darei em sua mão”. Josué estendeu o martelo que estava em sua mão em direção à cidade.
19 Nivoratsake boak’ an-toe’e ao amy zao o niampitseo; namorehetse ty lay mb’eo ty amy nañitia’e i fità’eiy naho nimoak’ amy rovay ao, nitavañe aze, vaho namiañe afo amy rovay.
A emboscada saiu rapidamente de seu lugar, e eles correram assim que ele estendeu sua mão e entrou na cidade e a pegou. Eles apressaram-se e incendiaram a cidade.
20 Aa ie nitolike naho niisake mañamboho o lahilahi’ i Aio, ingo nañatoeñe mb’ an-dikeramb’eo i rovay, le tsy nioniñe ty hipotatsaha’ iareo ke mb’ atia he mb’ etia amy te nibalike mb’ amo nañoridañe iareoo mb’eo o nilay mb’ ampatrambeio.
Quando os homens de Ai olharam atrás deles, viram, e eis que a fumaça da cidade subiu ao céu, e não tinham poder para fugir por este ou aquele caminho. As pessoas que fugiram para o deserto voltaram-se contra os perseguidores.
21 Naho nioni’ Iehosoa naho Israele iaby te tinava’ o nanàmpokeo i rovay naho te nionjoñe mañambone ty hatoe’ i rovay, le nibalike, vaho zinama’ iareo o lahilahi’ i Aio.
Quando Josué e todo Israel viram que a emboscada havia tomado a cidade, e que a fumaça da cidade subia, então voltaram para trás e mataram os homens de Ai.
22 Niakatse i rovay ka o ila’eo hifañatrek’ am’ iareo; aa le niarikoboña’ Israele, etia ty ila’e, atia ty ila’e, vaho binaibai’e iereo ampara’ t’ie po-sehanga’e leo raike tsy nahapoliotse.
Os outros saíram da cidade contra eles, então eles estavam no meio de Israel, alguns deste lado, e outros daquele lado. Eles os atingiram, de modo que não deixaram nenhum deles permanecer ou escapar.
23 Nenga’ iereo veloñe ty mpanjaka’ i Ay vaho nasese mb’ am’ Iehosoa mb’eo.
Eles capturaram o rei de Ai vivo, e o trouxeram a Josué.
24 Ie nihenefe’ Israele zamañe o mpimone’ i Ay an-kivoke eio naho i ampatrañe ey nañoridañe iareo rezay, toe nampitsingoritriem-pibara ampara’ t’ie nimongotse, le hene nitolike mb’e Ay mb’eo t’Israele, nanjevoñ’ aze an-dela-pibara.
Quando Israel terminou de matar todos os habitantes de Ai no campo, no deserto em que os perseguiam, e todos eles haviam caído pelo fio da espada até serem consumidos, todo Israel voltou a Ai e a atingiu com o fio da espada.
25 Ty hamaro nikorovok’ amy andro zay amo lahilahy naho rakembao, le rai-ale-tsi-ro’arivo—ze hene’ondati’ i Ay.
Todos os que caíram naquele dia, tanto de homens como de mulheres, eram doze mil, até mesmo todo o povo de Ai.
26 Tsy nafore’ Iehosoa ty fità’e nañity i lefoñey ampara’ te nimongore’e ze fonga mpimone’ i Ay.
Pois Josué não retirou sua mão, com a qual estendeu o martelo, até ter destruído completamente todos os habitantes de Ai.
27 O añombeo naho i vara-fikopa’ i rovay avao ty tinava’ Israele ho fitsindro’e ty amy tsara linili’ Iehovà am’Iehosoay.
Israel tomou para si somente o gado e os bens daquela cidade, de acordo com a palavra de Javé que ele ordenou a Josué.
28 Aa le finorototo’ Iehosoa ty Ay naho nanoe’e tamboho tsy modo, toe hoake ampara’ henane.
Então Josué queimou Ai e fez dela um monte para sempre, até os dias de hoje, até mesmo uma desolação.
29 Naradorado’e an-katae ty mpanjaka’ i Ay ampara’ te hariva; ie tsofots’ andro le nandily t’Iehosoa naho nazotso’ iareo amy hataey i lolo’ey, naho navokovoko an-dalam-bei’ i rovay vaho naonjoñe ama’e ty votrim-bato jabajaba mbe eo henanekeo.
Ele enforcou o rei de Ai em uma árvore até a noite. Ao entardecer, Josué ordenou, e eles tiraram seu corpo da árvore e o jogaram na entrada do portão da cidade, e levantaram sobre ela um grande monte de pedras que permanece até hoje.
30 Le namboara’ Iehosoa kitrely t’Iehovà, Andrianañahare’ Israele, am-bohi’ Ebale eo
Então Josué construiu um altar a Javé, o Deus de Israel, no Monte Ebal,
31 ty amy nandilia’ i Mosè mpitoro’ Iehovà o ana’ Israeleoy, manahake i sinokitse amy boke Hà’ i Mosèiy, kitrely vato tsy pinèke, tsy nañonjonañe viñe; naho nibanabanae’ iareo soroñe am’ Iehovà, vaho nandenta engan-kanintsiñe.
como Moisés, servo de Javé, ordenou aos filhos de Israel, como está escrito no livro da lei de Moisés: um altar de pedras não cortadas, sobre o qual ninguém tinha levantado ferro algum. Eles ofereceram holocaustos sobre ele a Iavé e sacrificaram ofertas de paz.
32 Sinoki’e amo vatoo ty hambañe amy Tsara’ i Mosèy, nisokire’e añatrefa’ o ana’ Israeleo.
Ele escreveu lá nas pedras uma cópia da lei de Moisés, que ele escreveu na presença dos filhos de Israel.
33 Hene nijohañe añ’ila’ i vatam-pañinay etoy naho añ’ ila’e eroy añatrefa’ o mpisoroñe nte-Levy nitarazo i vatam-pañina’ Iehovàio t’Israele naho o mpiaolo’eo naho o mpifehe’eo vaho o mpizaka’eo sindre tao ty renetane naho t’indaty; ty ila’e aolo’ i vohi-Gerizimey naho ty ila’e aolo’ i vohi-Ebaley; ty amy nandilia’ i Mosè mpitoro’ Iehovà am-baloha’ey, hitatàñe o ana’ Israeleo.
Todo Israel, com seus anciãos, oficiais e juízes, estava em ambos os lados da arca diante dos sacerdotes levíticos, que levavam a arca do pacto de Iavé, tanto o estrangeiro quanto o nativo; metade deles em frente ao Monte Gerizim, e a outra metade em frente ao Monte Ebal, como Moisés, o servo de Iavé, havia ordenado no início, que abençoassem o povo de Israel.
34 Modo izay le vinaki’e o enta’ i Hake iabio, o tatao naho o fatseo, ze hene sinokitse amy boke’ i Hake ao.
Depois ele leu todas as palavras da lei, a bênção e a maldição, de acordo com tudo o que está escrito no livro da lei.
35 Ndra raik’ amo tsara linili’ i Mosèo tsy nado’ Iehosoa fa hene nivakie añatrefam-pivori-bei’ Israele, naho amo rakembao, naho amo keleiañeo vaho amo renetane niharo am’ iereoo.
Não havia uma palavra de tudo o que Moisés ordenou que Josué não lesse antes de toda a assembléia de Israel, com as mulheres, os pequenos, e os estrangeiros que estavam entre eles.