Jaona 14
1 Ko mampihohokohok’ arofo; miatoa aman’ Añahare, iato ka iraho.
μη ταρασσεσθω υμων η καρδια πιστευετε εις τον θεον και εις εμε πιστευετε
2 Maro ty traño añ’anjomban-dRaeko ao, naho tsy izay, ho nivolañako. Hionjoñe iraho hañalankañe toetse ho anahareo.
εν τη οικια του πατρος μου μοναι πολλαι εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν
3 Aa kanao homb’eo iraho hañajariako toetse, le hibalihako, handrambe anahareo ho amako, soa te amy itoerakoy ty hitoera’ areo.
και εαν πορευθω [και] ετοιμασω υμιν τοπον παλιν ερχομαι και παραληψομαι υμας προς εμαυτον ινα οπου ειμι εγω και υμεις ητε
4 Apota’ areo ty hombako, naho fohi’areo ty lalañe mb’eo.
και οπου εγω υπαγω οιδατε και την οδον οιδατε
5 Hoe t’i Tomasy tama’e: O Rañandria, Tsy hai’ay ty homba’o; aia ty hahafohina’ay ty lala homba’o?
λεγει αυτω θωμας κυριε ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως δυναμεθα την οδον ειδεναι
6 Tinoi’ Iesoà ty hoe: Izaho i lalañey naho ty hatò vaho ty haveloñe; leo raike tsy homb’ aman-dRaeko naho tsy añamako.
λεγει αυτω ο ιησους εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη ουδεις ερχεται προς τον πατερα ει μη δι εμου
7 Aa naho fohi’ areo iraho, ho fohi’ areo ka t’i Raeko; ie henane zao fa mahafohiñe aze vaho mahaisak’ aze.
ει εγνωκειτε με και τον πατερα μου εγνωκειτε αν και απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον
8 Hoe t’i Filipo tama’e: O Rañandria, atorò anay t’i Rae, fa mahaeneñe anay izay.
λεγει αυτω φιλιππος κυριε δειξον ημιν τον πατερα και αρκει ημιν
9 Tinoi’ Iesoà ty hoe: Tsy fa ela hao ty nireketan-tika, te ihe mboe tsy mahafohiñe ahiko ry Filipo? Ze nahaisak’ ahy fa nahaoniñe an-dRae; aa vaho akore ty atao’o ty hoe: Atorò anay t’i Rae?
λεγει αυτω ο ιησους τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως εμε εωρακεν τον πατερα και πως συ λεγεις δειξον ημιν τον πατερα
10 Tsy atokisa’o hao te izaho ro aman-dRae vaho amako t’i Rae? Tsy ahy o saontsy itaroñakoo, fa manao o tolon-draha’eo i Raeko mimoneñe an-troko ato.
ου πιστευεις οτι εγω εν τω πατρι και ο πατηρ εν εμοι εστιν τα ρηματα α εγω λαλω υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε πατηρ ο εν εμοι μενων αυτος ποιει τα εργα
11 Matokisa te aman-dRae iraho naho te amako t’i Rae; ke iantofo ty amo fitoloñañeo.
πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πατρι και ο πατηρ εν εμοι ει δε μη δια τα εργα αυτα πιστευετε μοι
12 Eka! to t’itaroñako te hanoe’ ty mpiato amako o fitoloñakoo, vaho mandikoatse iretoañe ty hanoe’e, amy te homb’ aman-dRaeko mb’eo iraho.
αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μειζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον πατερα μου πορευομαι
13 Aa ndra inoñ’ inoñe ty ihalalia’ areo ami’ty añarako, le hanoeko, soa te ho rengèñe amy Anakey t’i Rae.
και ο τι αν αιτησητε εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω ινα δοξασθη ο πατηρ εν τω υιω
14 Ndra inoñ’ inoñe ihalalia’ areo ami’ty añarako, le hanoeko.
εαν τι αιτησητε [με] εν τω ονοματι μου εγω ποιησω
15 Kanao mikoko ahy nahareo, le hañambeñe o lilikoo;
εαν αγαπατε με τας εντολας τας εμας τηρησατε
16 naho hihalaly aman-dRae iraho, hitolora’e Mpañolotse tovo’e himoneñe ama’ areo nainai’e. (aiōn g165)
και εγω ερωτησω τον πατερα και αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα μενη μεθ υμων εις τον αιωνα (aiōn g165)
17 Ie i Arofon-kavantañañey; i tsy mete rambese’ ty voatse toiy amy te tsy fohi’e mbore nofi’e; fe mahafohiñe aze nahareo amy t’ie mitrao-pimoneñe ama’ areo, toe hitraofa’e.
το πνευμα της αληθειας ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει αυτο υμεις δε γινωσκετε αυτο οτι παρ υμιν μενει και εν υμιν εσται
18 Tsy ho farieko ho bode nahareo fa homb’ ama’ areo mb’eo.
ουκ αφησω υμας ορφανους ερχομαι προς υμας
19 Tsipaepae’ zao tsy ho oni’ ty voatse toy ka iraho; f’ie ho oni’ areo: kanao velon-dRaho, ho veloñe ka nahareo.
ετι μικρον και ο κοσμος με ουκετι θεωρει υμεις δε θεωρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
20 Amy andro zay, ho fohi’ areo te izaho ro aman-dRaeko naho amako nahareo vaho ama’ areo iraho.
εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεις οτι εγω εν τω πατρι μου και υμεις εν εμοι και εγω εν υμιν
21 Ze mamolònkoñe o lilikoo naho mañambeñe aze, ie ty mikoko ahy; le ho kokoan-dRaeko i mikoko Ahiy naho hikokoako vaho hampandrendreheko ahy.
ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγαπων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του πατρος μου και εγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτω εμαυτον
22 Le hoe t’i nanoe’ i Jodasy (tsy i nte-Keriotey): O Rañandria, akore te zahay ro hiboaha’o fa tsy ty voatse toy?
λεγει αυτω ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κυριε και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον και ουχι τω κοσμω
23 Tinoi’ Iesoà ami’ty hoe: Hifahatse amo volakoo ty mikoko ahy le hikokoan-dRaeko naho homb’ama’e mb’eo zahay, vaho hanoe’ay ama’e ao ty akiba’ay.
απεκριθη ιησους και ειπεν αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου τηρησει και ο πατηρ μου αγαπησει αυτον και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω ποιησομεν
24 Tsy mikoko ahy ty tsy mañambeñe o volakoo. Tsy ahiko i tsara janjiñe’ areo amakoy fa an-dRaeko nañitrik’ ahy.
ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με πατρος
25 Izaho mb’e mimoneñe ama’ areo atoy ty itaroñako i raha rezay.
ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
26 Le hahitrin-dRaeko ami’ty añarako i Mpañohòy, i Arofo Masiñey; Ie ty hañoke anahareo ze he’e vaho haniahy ze hene tinaroko.
ο δε παρακλητος το πνευμα το αγιον ο πεμψει ο πατηρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα α ειπον υμιν
27 Hapoko ama’areo ty fañanintsiñe, hatoloko ty fierañerañako; tsy manahake ty fasozo’ ty voatse toy ty fanjotsoako. Ko adoke hiotsotse ty arofo’ areo, ko apoke ho hembañe.
ειρηνην αφιημι υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω
28 Fa jinanji’ areo i nivolañekoy t’ie hiavotse vaho hibalike mb’ama’ areo mb’etoy. Naho nikokoa’areo le ho nirebeke t’ie homb’ aman-dRaeko añe fa bey te amako t’i Raeko.
ηκουσατε οτι εγω ειπον υμιν υπαγω και ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με εχαρητε αν οτι ειπον πορευομαι προς τον πατερα οτι ο πατηρ μου μειζων μου εστιν
29 Ie ty nivolañeko aolo’ te hifetsake, soa t’ie tondroke, le hiantofa’ areo.
και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε
30 Tsy hivolañe raha maro iraho; amy te momb’ etoañe i roandria’ ty voatse toiy, f’ie tsy manandily amako;
ουκετι πολλα λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
31 Aa soa ho fohi’ ty voatse toy te mikoko an-dRae iraho, le ze andilian-dRae ahy, ty anoeko do’e. Miongaha, antao hiavotse.
αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον πατερα και καθως ενετειλατο μοι ο πατηρ ουτως ποιω εγειρεσθε αγωμεν εντευθεν
