Joba 9
1 Aa hoe ty natoi’ Iobe:
Da tok Job til orde og sa:
2 Toe apotako ty hatò izay: fe aia te ho to añatrefan’ Añahare ondatio?
Ja visst, jeg vet at det er så; hvorledes skulde en mann kunne ha rett mot Gud?
3 Naho teo ty nipay hifandietse ama’e, tsy ho toiñe’e indraik’ ami’ty arivo.
Om han hadde lyst til å gå i rette med Gud, kunde han ikke svare ham ett til tusen.
4 Mahihitse añ’Arofo, fatratse an-kaozarañe, ia ty nanjehatse ama’e tsy aman-joy?
Vis som han er av hjerte og veldig i styrke - hvem trosset ham og kom vel fra det,
5 Aveve’e o vohitseo, tsy apota’ iareo te avali-hoho’e an-kaviñerañe.
han som flytter fjell før de vet av det, som velter dem i sin vrede,
6 Akofikofi’e tsy an-toe’e ty tane toy, le mitroetroe o faha’eo;
som ryster jorden, så den viker fra sitt sted, og dens støtter bever,
7 Lilie’e tsy hanjirike i àndroy, agobo’e o vasiañeo;
som byder solen, så den ikke går op, og som setter segl for stjernene,
8 Ie avao ty namelatse o likerañeo, naho mandialia o onjan-driakeo;
som alene utspenner himmelen og skrider frem over havets høider,
9 Ie ty nañoreñe i Arktorose naho i Telo-milahatsey, i Bode naho i Koto-kede atimoy.
som har skapt Bjørnen, Orion og Syvstjernen og Sydens stjernekammere,
10 Ie i manao halatsàñe tsy onim-biribiriy, raha tsitantane tsy taka-voliliy.
som gjør store, uransakelige ting og under uten tall?
11 Ie miary amako, tsy ho treako: Naho ihelaña’e tsy ho rendreko.
Han går forbi mig, og jeg ser ham ikke; han farer forbi, og jeg merker ham ikke.
12 Ie mandrirotse, ia ty hisebañe. Hanoa’ ia ty hoe, Ino o anoe’oo?
Han griper sitt rov - hvem vil hindre ham, hvem vil si til ham: Hvad gjør du?
13 Tsy hampolin’ Añahare ty haviñera’e; mitsolofìñe ama’e ka o mpañimba’ i Rahabeo.
Gud holder ikke sin vrede tilbake; under ham måtte Rahabs hjelpere bøie sig.
14 Akore arè ty hahatoiñako aze, ty hijoboñe o volañe hitaroñakoo;
Hvorledes skulde da jeg kunne svare ham og velge mine ord imot ham,
15 Ndra te to i ahikoy, tsy ho nahatoiñe; ho nihalalieko tretre i Mpizakakoy.
jeg som ikke kunde svare om jeg enn hadde rett, men måtte be min dommer om nåde!
16 Naho nikanjy iraho vaho nanoiñe ahiko re, tsy ho niantofako te nihaoñe’e ty feoko.
Om jeg ropte, og han svarte mig, kunde jeg ikke tro at han hørte min røst,
17 Vinonotrobo’e an-tio-bey iraho, indrae’e tsy amam-poto’e o ferekoo.
han som vilde knuse mig i storm og uten årsak ramme mig med sår på sår,
18 Tsy hapo’e hikofòke iraho, te mone atsafe’e afero;
som ikke vilde tillate mig å dra ånde, men vilde mette mig med lidelser.
19 Ty amo haozarañeo, Inao! Ie ty Maozatse! Le ty hatò: Ia ty hifamotoañe ama’e?
Gjelder det styrke, så sier han: Se, her er jeg! Gjelder det rett: Hvem vil stevne mig?
20 Naho naniom-batan-draho, ho nanisý ahy ty vavako; ndra t’ie tsy an-kila, ho tsarae’e te mengoke.
Hadde jeg enn rett, skulde dog min egen munn dømme mig skyldig; var jeg enn uskyldig, vilde han dog si at jeg hadde urett.
21 Malio tahin-draho, tsy haoñe’ ty troko, ho farieko ty fiaiko;
Skyldløs er jeg; jeg bryr mig ikke om å leve - jeg forakter mitt liv.
22 Toe raike iaby avao: aa hoe iraho: Songa rotsahe’e ty mahity naho ty lo-tsereke.
Det kommer ut på ett; derfor sier jeg: Skyldløs eller ugudelig - han gjør dem begge til intet.
23 Naho manjamañe aniany ty angorosy, le kizahe’e ty famoeañ’ay o vañoñeo.
Når svepen brått rammer med død, spotter han de uskyldiges lidelse.
24 Ie atolots’an-taña’ o lo-tserekeo ty tane, le takone’e ty lahara’ o mpizakao; aa naho tsy ie, le ia ka?
Jorden er gitt i den ugudeliges hånd; han tilhyller dens dommeres åsyn. Er det ikke han som gjør det, hvem er det da?
25 Masìka te amo mpanao tsikiaviavio o androkoo, mihelañe tsy ahaisahan-kasoa.
Mine dager har vært hastigere enn en løper; de er bortflyktet uten å ha sett noget godt;
26 Mitsiritsioke hoe lakam-bezo, hoe tsimalaho mañao-tsindroke.
de har faret avsted som båter av rør, som en ørn som slår ned på sitt bytte.
27 Aa naho nanao ty hoe iraho, handikofako i halalikoy, hapoko ty tareheko lonjetse toy, vaho hisomilake;
Om jeg sier: Jeg vil glemme min sorg, jeg vil la min mørke mine fare og se glad ut,
28 Ihembañako o fanaintaiñakoo, apotako t’ie tsy ho haha’o;
da gruer jeg for alle mine plager; jeg vet jo at du ikke frikjenner mig.
29 Aa kanao atao lo-tsereke iraho; ino ty ifanehafako tsy vente’e?
Jeg skal jo være ugudelig - hvorfor gjør jeg mig da forgjeves møie?
30 Naho miandro an-dranom-panala, naho kotriñeko an-tsokay o tañakoo;
Om jeg tvettet mig med sne og renset mine hender med lut,
31 Mbe hagodo’o an-davak’ ao, vaho halaim-bintañe ahy o sikikoo.
da skulde du dyppe mig i en grøft, så mine klær vemmedes ved mig.
32 Toe tsy ondaty manahak’ ahy re hahatoiñako, t’ie hifañatrek’ an-jaka.
For han er ikke en mann som jeg, så jeg kunde svare ham, så vi kunde gå sammen for retten;
33 Tsy amam-pañalañalañe ty añivo’ay ao, ze mete ho nanazok’ anay roroe.
det er ikke nogen voldgiftsmann mellem oss, som kunde legge sin hånd på oss begge.
34 Ehe te hasita’e amako i kobai’ey, vaho tsy hampangebahebak’ ahy i fañeveñañe ama’ey;
Når han bare tok sitt ris bort fra mig, og hans redsler ikke skremte mig!
35 Le ho nivolan-draho, vaho tsy ho nianifañe ama’e; fa toe tsy Izay ty an-troko ao.
Da skulde jeg tale uten å reddes for ham; for slik er jeg ikke, det vet jeg med mig selv.
