Joba 9
1 Aa hoe ty natoi’ Iobe:
Et respondens Iob, ait:
2 Toe apotako ty hatò izay: fe aia te ho to añatrefan’ Añahare ondatio?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 Naho teo ty nipay hifandietse ama’e, tsy ho toiñe’e indraik’ ami’ty arivo.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Mahihitse añ’Arofo, fatratse an-kaozarañe, ia ty nanjehatse ama’e tsy aman-joy?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Aveve’e o vohitseo, tsy apota’ iareo te avali-hoho’e an-kaviñerañe.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 Akofikofi’e tsy an-toe’e ty tane toy, le mitroetroe o faha’eo;
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
7 Lilie’e tsy hanjirike i àndroy, agobo’e o vasiañeo;
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 Ie avao ty namelatse o likerañeo, naho mandialia o onjan-driakeo;
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Ie ty nañoreñe i Arktorose naho i Telo-milahatsey, i Bode naho i Koto-kede atimoy.
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 Ie i manao halatsàñe tsy onim-biribiriy, raha tsitantane tsy taka-voliliy.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Ie miary amako, tsy ho treako: Naho ihelaña’e tsy ho rendreko.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Ie mandrirotse, ia ty hisebañe. Hanoa’ ia ty hoe, Ino o anoe’oo?
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Tsy hampolin’ Añahare ty haviñera’e; mitsolofìñe ama’e ka o mpañimba’ i Rahabeo.
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 Akore arè ty hahatoiñako aze, ty hijoboñe o volañe hitaroñakoo;
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Ndra te to i ahikoy, tsy ho nahatoiñe; ho nihalalieko tretre i Mpizakakoy.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 Naho nikanjy iraho vaho nanoiñe ahiko re, tsy ho niantofako te nihaoñe’e ty feoko.
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 Vinonotrobo’e an-tio-bey iraho, indrae’e tsy amam-poto’e o ferekoo.
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 Tsy hapo’e hikofòke iraho, te mone atsafe’e afero;
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Ty amo haozarañeo, Inao! Ie ty Maozatse! Le ty hatò: Ia ty hifamotoañe ama’e?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Naho naniom-batan-draho, ho nanisý ahy ty vavako; ndra t’ie tsy an-kila, ho tsarae’e te mengoke.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 Malio tahin-draho, tsy haoñe’ ty troko, ho farieko ty fiaiko;
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 Toe raike iaby avao: aa hoe iraho: Songa rotsahe’e ty mahity naho ty lo-tsereke.
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Naho manjamañe aniany ty angorosy, le kizahe’e ty famoeañ’ay o vañoñeo.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Ie atolots’an-taña’ o lo-tserekeo ty tane, le takone’e ty lahara’ o mpizakao; aa naho tsy ie, le ia ka?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 Masìka te amo mpanao tsikiaviavio o androkoo, mihelañe tsy ahaisahan-kasoa.
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Mitsiritsioke hoe lakam-bezo, hoe tsimalaho mañao-tsindroke.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Aa naho nanao ty hoe iraho, handikofako i halalikoy, hapoko ty tareheko lonjetse toy, vaho hisomilake;
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 Ihembañako o fanaintaiñakoo, apotako t’ie tsy ho haha’o;
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Aa kanao atao lo-tsereke iraho; ino ty ifanehafako tsy vente’e?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Naho miandro an-dranom-panala, naho kotriñeko an-tsokay o tañakoo;
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
31 Mbe hagodo’o an-davak’ ao, vaho halaim-bintañe ahy o sikikoo.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 Toe tsy ondaty manahak’ ahy re hahatoiñako, t’ie hifañatrek’ an-jaka.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
33 Tsy amam-pañalañalañe ty añivo’ay ao, ze mete ho nanazok’ anay roroe.
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 Ehe te hasita’e amako i kobai’ey, vaho tsy hampangebahebak’ ahy i fañeveñañe ama’ey;
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 Le ho nivolan-draho, vaho tsy ho nianifañe ama’e; fa toe tsy Izay ty an-troko ao.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
