Joba 8
1 Nanoiñe amy zao t’i Bildade nte-Sohy:
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 Pak’ombia te ho saontsie’o o raha zao? Ampara ombia te ho tio-bey avao o entam-palie’oo?
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 Mengohen’ Añahare hao ty zaka? Ampiolahe’ i El-Sadai hao ty hatò?
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 Ie nandilats’ azo o ana’oo, le nasese’e ami’ty haozara’ o fiodia’eo.
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 Aa naho nitsoehe’o t’i Andrianañahare vaho ty fiferenaiña’ i El-Sadai,
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 naho malio naho vantan-drehe, le hivañona’e hampipoly i akiban-kavantaña’oy.
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 Le ndra te nikede ty fifotora’o, hitombo ho ra’elahy ty figadoña’o.
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 Ehe añontaneo i sà’ taoloy vaho imaneo o nitsikarahen-droae’eo,
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 Bahimo tika fa toly omale avao, mbore talinjo ambone’ ty tane toy o andron-tikañeo.
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 Aa vaho tsy ho toroa’ iareo hao, hisaontsy ama’o, hañakatse entañe boak’ añ’arofo’ iareo ao?
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 Mahafitiry hao ty vinda lehe tsy an-tane hinake? Hitiry tsy aman-drano hao ty vondro?
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 Ie maindoñe, tsy nibiraeñe, le mbe miheatse aolo’ ze hene rongoñe.
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 Izay ty lala’ o mañaliño an’ Andrianañahareo; toe modo fitamàñe ty tsy aman-Kake.
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 Ie maràntsañe ty fiatoa’e; naho fararotse ty fatokisa’e.
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 Hiatoa’e ty anjomba’e fe tsy hahafijadoñe; vontitire’e fe tsy leo’e.
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 Maindoñindoñe re añatrefa’ i àndroy andrevaha’ o tsampa’eo i golobo’ey,
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 vandindire’ o vaha’eo ty votrim-bato, i traño-vatoo nitsifira’ iareoy.
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 Ie ombotañe amy toe’ey, le ho lañe’e, ami’ty hoe, Mbe lia tsy nahatrea azo iraho.
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 Eka, Izay ty haeha’ i lia’ey, mbe hitiry amo debokeo ka ty ila’e.
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 Oniño te tsy ho farien’ Añahare ty vañoñe vaho tsy ho tohaña’e o lo-tserekeo.
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 Mbe ho lifore’e fiankahafañe ty falie’o naho o fivimbi’oo am-pazake.
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 Ho saroñen-kasalarañe ze malaiñe azo, ho modo ty kivoho’ o tsivokatseo.
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
