Joba 8
1 Nanoiñe amy zao t’i Bildade nte-Sohy:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 Pak’ombia te ho saontsie’o o raha zao? Ampara ombia te ho tio-bey avao o entam-palie’oo?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Mengohen’ Añahare hao ty zaka? Ampiolahe’ i El-Sadai hao ty hatò?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Ie nandilats’ azo o ana’oo, le nasese’e ami’ty haozara’ o fiodia’eo.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:
5 Aa naho nitsoehe’o t’i Andrianañahare vaho ty fiferenaiña’ i El-Sadai,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 naho malio naho vantan-drehe, le hivañona’e hampipoly i akiban-kavantaña’oy.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae:
7 Le ndra te nikede ty fifotora’o, hitombo ho ra’elahy ty figadoña’o.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Ehe añontaneo i sà’ taoloy vaho imaneo o nitsikarahen-droae’eo,
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Bahimo tika fa toly omale avao, mbore talinjo ambone’ ty tane toy o andron-tikañeo.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Aa vaho tsy ho toroa’ iareo hao, hisaontsy ama’o, hañakatse entañe boak’ añ’arofo’ iareo ao?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Mahafitiry hao ty vinda lehe tsy an-tane hinake? Hitiry tsy aman-drano hao ty vondro?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Ie maindoñe, tsy nibiraeñe, le mbe miheatse aolo’ ze hene rongoñe.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Izay ty lala’ o mañaliño an’ Andrianañahareo; toe modo fitamàñe ty tsy aman-Kake.
Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit:
14 Ie maràntsañe ty fiatoa’e; naho fararotse ty fatokisa’e.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Hiatoa’e ty anjomba’e fe tsy hahafijadoñe; vontitire’e fe tsy leo’e.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Maindoñindoñe re añatrefa’ i àndroy andrevaha’ o tsampa’eo i golobo’ey,
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 vandindire’ o vaha’eo ty votrim-bato, i traño-vatoo nitsifira’ iareoy.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Ie ombotañe amy toe’ey, le ho lañe’e, ami’ty hoe, Mbe lia tsy nahatrea azo iraho.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Eka, Izay ty haeha’ i lia’ey, mbe hitiry amo debokeo ka ty ila’e.
Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Oniño te tsy ho farien’ Añahare ty vañoñe vaho tsy ho tohaña’e o lo-tserekeo.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Mbe ho lifore’e fiankahafañe ty falie’o naho o fivimbi’oo am-pazake.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Ho saroñen-kasalarañe ze malaiñe azo, ho modo ty kivoho’ o tsivokatseo.
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
