< Joba 6 >

1 Nanoiñe amy zao t’Iobe:
Y RESPONDIÓ Job y dijo:
2 Ee te linanja o ha’emberakoo, vaho natrao-fipoke am-balantsy ao o ha’ampohekoo!
¡Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, y se alzasen igualmente en balanza!
3 Fa ho nandikoatse ty lanja’ ze kila faseñe an-driak’ ao: Aa le nitsoretoke t’ie nivolañe.
Porque pesaría aquél más que la arena del mar: y por tanto mis palabras son cortadas.
4 Fa amako ao o ana-pale’ i El-Sadaio; inome’ ty troko ty vore’e; miatreatre ahiko o harevendreveñan’ Añahareo.
Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu; y terrores de Dios me combaten.
5 Mitreñe hao ty borìke ly t’ie amañ’ahetse, ke mirohake hao ty añombe ambone’ i hane’ey?
¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿muge el buey junto á su pasto?
6 Ho kamaeñe tsy aman-tsira hao t’ie nàmoñe? mafiry hao ty tapotin’atoly?
¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿ó habrá gusto en la clara del huevo?
7 Ifoneñan-troko ty hitsopeke; hoe lintseñe t’ie siloke.
Las cosas que mi alma no quería tocar, por los dolores son mi comida.
8 Ehe te niazoko i halalikoy; te hatolon’Añahare i salalaekoy,
¡Quién me diera que viniese mi petición, y que Dios [me] otorgase lo que espero;
9 ee te ho non’ Añahare ty handemok’ ahiko, te ho hahà’e ty fità’e hañitoa’e ahy!
Y que pluguiera á Dios quebrantarme; que soltara su mano, y me deshiciera!
10 Zao ty ho nañohò ahiko; hahavontitirako tsy aman-tretrè ty fanaintaiñañe; te tsy niliereko ty nafè’ i Masiñey.
Y sería aún mi consuelo, si me asaltase con dolor sin dar más tregua, que yo no he escondido las palabras del Santo.
11 Aia ty haozarako te hitamà? Inoñe ty ho figadoñako, t’ie hahaliñe?
¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿y cuál mi fin para dilatar mi vida?
12 Haozaram-bato hao ty hafatrarako? Torisike hao ty sandriko?
¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿ó mi carne, es de acero?
13 Hera tsy amako ty fañimbàñe ahiko, ke nasiotse amako ty famotsorañe?
¿No me ayudo cuanto puedo, y el poder me falta del todo?
14 Mañeva ho ferenaiñan-drañe’e ty mpisotry, ndra te napo’e ty fañeveñañe amy El-Sadai.
El atribulado es consolado de su compañero: mas hase abandonado el temor del Omnipotente.
15 Manao hakalitahan-torahañe amako o rañekoo, hoe saka misorotombake vaho mimosaoñe,
Mis hermanos han mentido cual arroyo: pasáronse como corrientes impetuosas,
16 ie angonkòña’ i ranon-kavandray, naho am-pietaham-panala.
Que están escondidas por la helada, y encubiertas con nieve;
17 Ie matrovoke le mianjiñe, ie faosa vaho mimiañe an-toe’e.
Que al tiempo del calor son deshechas, y en calentándose, desaparecen de su lugar;
18 Miolakolak’ am-pañaveloañe iereo, mb’an-kakoahañe mb’eo vaho mimeatse.
Apártanse de la senda de su rumbo, van menguando y piérdense.
19 Nipaia’ o mpivovotse boak’ i Temào, nitamà’ o mpitavea’ i Sebào.
Miraron los caminantes de Temán, los caminantes de Saba esperaron en ellas:
20 Nilonjetse t’ie nahatoky; nitangòke te nipok’eo.
[Mas] fueron avergonzados por su esperanza; porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.
21 Toe manahake Izay nahareo henaneo; oni’ areo ty hekoheko le miriatsandriñe.
Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: que habéis visto el tormento, y teméis.
22 Nanao ty hoe vi’raho? Añendeso, ndra, Itambezo am-bokàñe amo vara’ areoo
¿Os he dicho yo: Traedme, y pagad por mí de vuestra hacienda;
23 Ehe, ampipolitiro am-pitàn-drafelahy, ke: Jebaño am-pità’ o fanalolahio ty fiaiko?
Y libradme de la mano del opresor, y redimidme del poder de los violentos?
24 Anaro iraho, le hitsiñe; atoro ahy ty nandilarako.
Enseñadme, y yo callaré: y hacedme entender en qué he errado.
25 Toe mahasibeke ty saontsy to! Fe inoñe ty ho toiñe’ ty fifanoitoi’areo?
¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?
26 Ke te o reha’oo ro vente’e vaho tioke avao ty lañonam-pamoe’ piaiñe?
¿Pensáis censurar palabras, y los discursos de un desesperado, que son como el viento?
27 Eka, ndra iambotraha’ areo ty bode-rae vaho haletake ty rañetse.
También os arrojáis sobre el huérfano, y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.
28 Ehe henteo henaneo, hera mpandañitse añ’atrefa’ areo iraho.
Ahora pues, si queréis, mirad en mí, y [ved] si miento delante de vosotros.
29 Mibalintoàña, le ko mandilatse; Eka mifosera, fa vantañe o ahikoo.
Tornad ahora, y no haya iniquidad; volved aún [á considerar] mi justicia en esto.
30 Manan-tahy hao ty lelako? Tsy apota’ ty lañilañiko hao ty hankàñe?
¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿no puede mi paladar discernir las cosas depravadas?

< Joba 6 >