Joba 6
1 Nanoiñe amy zao t’Iobe:
Da tok Job til orde og sa:
2 Ee te linanja o ha’emberakoo, vaho natrao-fipoke am-balantsy ao o ha’ampohekoo!
Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
3 Fa ho nandikoatse ty lanja’ ze kila faseñe an-driak’ ao: Aa le nitsoretoke t’ie nivolañe.
For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
4 Fa amako ao o ana-pale’ i El-Sadaio; inome’ ty troko ty vore’e; miatreatre ahiko o harevendreveñan’ Añahareo.
For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
5 Mitreñe hao ty borìke ly t’ie amañ’ahetse, ke mirohake hao ty añombe ambone’ i hane’ey?
Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
6 Ho kamaeñe tsy aman-tsira hao t’ie nàmoñe? mafiry hao ty tapotin’atoly?
Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
7 Ifoneñan-troko ty hitsopeke; hoe lintseñe t’ie siloke.
Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
8 Ehe te niazoko i halalikoy; te hatolon’Añahare i salalaekoy,
Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
9 ee te ho non’ Añahare ty handemok’ ahiko, te ho hahà’e ty fità’e hañitoa’e ahy!
Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
10 Zao ty ho nañohò ahiko; hahavontitirako tsy aman-tretrè ty fanaintaiñañe; te tsy niliereko ty nafè’ i Masiñey.
Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
11 Aia ty haozarako te hitamà? Inoñe ty ho figadoñako, t’ie hahaliñe?
Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
12 Haozaram-bato hao ty hafatrarako? Torisike hao ty sandriko?
Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
13 Hera tsy amako ty fañimbàñe ahiko, ke nasiotse amako ty famotsorañe?
Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
14 Mañeva ho ferenaiñan-drañe’e ty mpisotry, ndra te napo’e ty fañeveñañe amy El-Sadai.
Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
15 Manao hakalitahan-torahañe amako o rañekoo, hoe saka misorotombake vaho mimosaoñe,
Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
16 ie angonkòña’ i ranon-kavandray, naho am-pietaham-panala.
som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
17 Ie matrovoke le mianjiñe, ie faosa vaho mimiañe an-toe’e.
men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
18 Miolakolak’ am-pañaveloañe iereo, mb’an-kakoahañe mb’eo vaho mimeatse.
Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
19 Nipaia’ o mpivovotse boak’ i Temào, nitamà’ o mpitavea’ i Sebào.
Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
20 Nilonjetse t’ie nahatoky; nitangòke te nipok’eo.
de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
21 Toe manahake Izay nahareo henaneo; oni’ areo ty hekoheko le miriatsandriñe.
Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
22 Nanao ty hoe vi’raho? Añendeso, ndra, Itambezo am-bokàñe amo vara’ areoo
Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
23 Ehe, ampipolitiro am-pitàn-drafelahy, ke: Jebaño am-pità’ o fanalolahio ty fiaiko?
at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
24 Anaro iraho, le hitsiñe; atoro ahy ty nandilarako.
Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
25 Toe mahasibeke ty saontsy to! Fe inoñe ty ho toiñe’ ty fifanoitoi’areo?
Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
26 Ke te o reha’oo ro vente’e vaho tioke avao ty lañonam-pamoe’ piaiñe?
Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
27 Eka, ndra iambotraha’ areo ty bode-rae vaho haletake ty rañetse.
Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
28 Ehe henteo henaneo, hera mpandañitse añ’atrefa’ areo iraho.
Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
29 Mibalintoàña, le ko mandilatse; Eka mifosera, fa vantañe o ahikoo.
Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
30 Manan-tahy hao ty lelako? Tsy apota’ ty lañilañiko hao ty hankàñe?
Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
