«الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟ | ۱ |
زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را میمیراند. | ۲ |
من احمق رادیدم که ریشه میگرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم. | ۳ |
فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال میشوند و رهانندهای نیست. | ۴ |
که گرسنگان محصول او را میخورند، و آن رانیز از میان خارها میچینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است. | ۵ |
زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید. | ۶ |
بلکه انسان برای مشقت مولود میشود، چنانکه شرارهها بالامی پرد. | ۷ |
و لکن من نزد خدا طلب میکردم، ودعوی خود را بر خدا میسپردم، | ۸ |
که اعمال عظیم و بیقیاس میکند و عجایب بیشمار؛ | ۹ |
که بر روی زمین باران میباراند، و آب بر روی صخرهها جاری میسازد، | ۱۰ |
تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند. | ۱۱ |
که فکرهای حیله گران را باطل میسازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد. | ۱۲ |
که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار میسازد، و مشورت مکاران مشوش میشود. | ۱۳ |
در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه میروند. | ۱۴ |
که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات میدهد. | ۱۵ |
پس امید، برای ذلیل پیدا میشود و شرارت دهان خود را میبندد. | ۱۶ |
«هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش میکند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار. | ۱۷ |
زیرا که او مجروح میسازد و التیام میدهد، ومی کوبد و دست او شفا میدهد. | ۱۸ |
در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید. | ۱۹ |
در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر. | ۲۰ |
ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید. | ۲۱ |
بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت. | ۲۲ |
زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد. | ۲۳ |
و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت. | ۲۴ |
وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین. | ۲۵ |
و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته میشود. | ۲۶ |
اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.» | ۲۷ |