Joba 40
1 Tinovo’ Iehovà am’Iobe ty hoe,
Og Herren svara Job og sagde:
2 Hatretrè’ ty mpandietse hao t’i El-Sadai? Manoiña, ry mpañeretse an’ Andrianañahareo.
«Vil klandraren med Allvald trætta? Lat han som lastar Gud då svara!»
3 Nanoiñe Iehovà ami’ty hoe t’Iobe:
Då svara Job Herren og sagde:
4 Intoy o tsy manjofakeo; ino ty hahatoiñako azo? Hampikapefe’ ty tañako ty vavako.
«For ring eg er; kva skal eg svara? Eg handi legg på munnen min.
5 Indraike ty nivolañeko fa tsy ho tovoñako; eka, indroe, fa tsy ho losoreko.
Ein gong eg tala, no eg tegjer, tvo gong’ - eg gjer det ikkje meir.»
6 Aa le nanoiñe Iobe t’Iehovà boak’ an-talio ao, ami’ty hoe,
Og Herren svara Job or stormen og sagde:
7 Midiaña hoe ondaty; hañontaneako le ihe ty hitaroñe amako.
«Spenn som mann ditt beltet på, gjev meg på mine spursmål svar:
8 Hafote’o hao o zakakoo? Hamatse ahy irehe, hahazoa’o to?
Vil du forspille meg min rett, fordøma meg, so du fær rett?
9 Amam-pitàñe manahake añ’Andrianañahare v’iheo? Mahafañotrok’ am-peo hambañ’ ama’e hao?
Hev du vel slik ein arm som Gud? Kann du som han med røysti dundra?
10 Mihamina amañ’engeñe naho havañonañe; misaroña asiñe naho volonahetse;
Pryd deg med høgd og herredom, klæd deg i glans og herlegdom,
11 Adoaño o habose’o mandopatseo; jilovo ze hene mpirengevoke vaho afotsaho.
Lat so din vreide strøyma fram, sjå kvar ein stolt og audmyk han!
12 Fonga rendreho ty mpibohaboha, le arèho; lialiao ambane o lo-tserekeo.
Så kvar ein stolt og bøyg han ned, og slå til jord dei gudlause!
13 Akafiro hitraofa’e an-debok’ ao; vahoro añ’etak’ ao o lahara’ iareoo.
Og gøym deim alle under jordi, bitt deira andlit fast i løynd!
14 Le hiantofako ama’o te mahafandrombak’ azo o fità’o havanao.
So skal eg og lovprisa deg, som siger med di høgre vann.
15 Oniño hey ty Behemote, i naharoko fitseneañe ama’oy; mihinañe ahetse re manahake o añombeo.
Sjå elvhesten! Eg hev skapt han liksom deg; som ein ukse et han gras.
16 Heheke te am-poto-pe’e ao ty haozara’e, amo ozan-tro’eo ty hafatrara’e.
Sjå då krafti i hans lender, i bukmusklarne hans styrke!
17 Atora-kitsi’e hoe talý ty ohi’e; mifamanditse iaby o talin-ozan-toha’eo.
Halen gjer han stiv som ceder, fast bogsenarne er tvinna.
18 Boda torisike o taola’eo, hoe tsotsò-by o kitso’eo
Knokarne er koparrøyrer, beini som jarnstenger er.
19 Ie ty lohàñe amo satan’ añahareo; I namboatse azey ro mahafitotok’ ama’e am-pibara.
Av Guds verk er han det fyrste, av sin skapar fekk han sverd.
20 Toe mamahan-kaneñe aze o vohitseo, amy fihisa’ o bibin-kivoke iabioy.
Bergi ber åt honom for, alle villdyr leikar der.
21 Mandre ambane’ sohihy eo re, am-pipaliram-binda an-tane manginakinak’ ao.
Under lotusbusk han kviler, løyner seg i røyr og sev.
22 Mañalok’ aze ty talinjo’ o sohihio; miarikoboñ’ aze iaby o bararata añ’olon-dranoo.
Lotusbusk gjev honom skugge, piletre umkransar honom.
23 Tsy ihondrahondrà’e ty fandipora’ i sakay; mahasibeke re ndra te isorotombaha’ Iordaney mb’am-bava’e.
Strid gjeng elvi, ei han ottast; trygg er han um so sjølve Jordan fossar imot hans gap.
24 Eo hao ty hahatsepak’aze te mañente; eo hao ty hahafangirike i oro’ey hampikavitse aze?
Kann ein tak han so han ser det, draga snara gjenom snuten?
