Joba 4
1 Le hoe ty natoi’ i Elifaze nte-Temane:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Hampihivivioke azo hao ty fimanea’ay rehak’ ama’o? fa Ia ty maha-lie-batañe tsy hivolañe?
Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 Ingo te maro ty nanare’o, fa nampaozare’o ty fitañe mavozo.
Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
4 Fiatoa’ o mitsikapio o saontsi’oo; nampifatrare’o o ongotse mikoletrao;
Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
5 F’ie nizò azo henaneo, ihe ka ty midazidazìtse; nioza ama’o, le minevenevetse;
Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
6 Tsy o havañona’oo hao ty fatokisa’o vaho fitamà’o ty fahitin-dala’o?
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
7 Ehe, tiahio hey: Ia ty nikoromake te nalio-tahiñe? Aia ty vañoñe naitoeñe?
Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
8 Aa naho o nitreakoo: hambañe ty tatahe’ ty mpitraba-karatiañe, naho ty mpitongy kilily.
Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
9 Ie mihomak’ ami’ty kofòn’ Añahare, mikoromak’ ami’ty fiforoaham-pifombo’e.
Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
10 Mitromoro ty liona mireñetse ty liona romotse, fe poñafeñe o nifem-parasy tora’eo,
Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 Mate ty liona-lahi’e te po-tsindroke, mibarakaike ty anan-diona rene’e,
Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 Nasese amako añ’etake ty volañe, nitsepahen-tsòfiko ty nitangongoe’e.
Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
13 Nitsakoreñe añ’aroñaron-kaleñe, ie lampon-drotse ondatio,
In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
14 Niazo ty anifan-draho, nirevendreveñe, nampititititihe’e o taolako iabio.
Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
15 Nihelañe añatrefan-tareheko eo ty angatse, niriñariña o volon-tsandrikoo.
Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
16 Nijohan-dre, fe tsy nirendreko ty vinta’e; nitroatse aolo’ o masokoo ty vente’e, nianjiñe, le inao ty fiarañanañañe nanao ty hoe:
Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 Ho to añatrefan’ Añahare hao t’i raolombelo? halio te amy Namboatse azey hao ondatio?
Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut Factore suo purior erit vir?
18 Heheke ndra o mpitoro’eo tsy atokisa’e, mbore anisia’e lilatse o anjeli’eo,
Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
19 Àntsake o mpimoneñe an-traño taneo, O faha’eo an-debok’ ao, ie ho pìneke aolo’ ty fizara!
Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
20 Ie demok’ añivo’ ty manjirik’andro naho ty haleñe; modo kitro-katroke tsy ihaoñañe.
De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 Tsy nombotañe an-tro’e ao hao o talin-kivoho’eo? Ie mihomak’ avao, tsy aman-kilala!
Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
