Joba 39
1 Fohi’o hao te ombia ty faneraha’ o ose-lìm-bohitseo? Ambena’o hao ty fitsongoa’ i fanalokey?
Steingeiti, veit du når ho kidar? Vaktar du riderne åt hindi?
2 Lefe’o iaheñe hao o volañe itohera’ iareoo? Rendre’o hao ty andro faneraha’ iareo?
Tel måna’rne dei gjeng med unge, og kjenner du deira fødetid?
3 Mivokoke iereo, hampipoke anake, hampigadoñe o fitsongoa’eo.
Dei bøygjer seg, fø’r sine ungar, so er det slutt med deira rider.
4 Mihagañe o ana’eo, mitombo an-kivoke ey; ie mionjom-beo, tsy himpoly ka.
På marki kidi veks seg store, spring burt og kjem’kje att til deim.
5 Ia ty nañirake ty borìke ly hidada? Ia ty nampibalake ty rohi’ i borìke malisay?
Kven let villasnet renna fritt, tok bandet av det skjerre dyr,
6 Nanoeko ho kiboho’e ty fatram-bey naho ho fimoneña’e ty tane sira.
som eg gav øydemark til heim, den salte steppa til ein bustad?
7 Tsambolitio’e ty fivalitsikotaha’ o rovao, tsy rei’e ty fikoraha’ i mpiroakey.
Det lær åt byen med sitt ståk, slepp høyra skjenn frå drivaren.
8 Tsikarahe’e amo vohitseo ty ho fihinana’e vaho tsoetsoehe’e ze hene atao antsetra.
Det finn seg beite millom fjell, og leitar upp kvart grøne strå.
9 Hiantofa’ ty ndrimo hao ty hitoroñe azo? hialeña’e hao ty an-jolo’o ao?
Skal tru villuksen vil deg tena, og natta yver ved di krubba?
10 Lefe’o hao ty hamahotse i ndrimoy aman-tàly am-bokavoka eo, hiava o vavahalio am-pañorihañe azo?
Kann du til fori honom tøyma, horvar han dalar etter deg?
11 Hatokisa’o hao, ty harà’elahin-kaozara’ey? Hado’o ho aze hao o fitoloña’oo?
Lit du på honom for hans styrke? Og yverlet du han ditt arbeid?
12 Hiantofa’o hao te hampoli’e o mahakama’oo, te hatonto’e hirik’ am-pamofohañe ey?
Trur du han til å føra grøda heim og draga henne inn i løda?
13 Mihepakepak’ an-kafalea’e o elam-boron-tsatrañeo, ndra te matify o volon’ela’eo,
Struss-hoa flaksar kåt med vengen, men viser fjør og veng morskjærleik?
14 Fa apo’e an-tane eo o atoli’eo, ampamana’e i debokey?
Nei, ho legg sine egg på jordi, og let so sanden verma deim;
15 Amoea’e t’ie mete ho demohem-pandia, hera ho lialiàm-bibi-ly.
ho gløymer at ein fot kann treda og villdyr trakka deim i kras.
16 Ampisoañe’e o ana’eo, hoe t’ie tsy aze; aa ndra te tsy vente’e o fitoloña’eo tsy ahoa’e;
Hardt fer ho åt med sine ungar, som var dei ikkje hennar eigne; for fåfengt stræv ho ikkje ræddast.
17 Toe tsy natolon’Añahare hihitse, vaho tsy nandivà’e hilala.
For Gud let henne gløyma visdom, han ei tiletla henne vit.
18 Ie mitroatse hitoabora’e le tohafa’e ty soavala reke-piningitse.
Men når ho baskar seg i veg, ho lær åt både hest og mann.
19 Tinolo’o ozatse hao ty soavala? Sinaro’o fineveneverañe hao ty an-kàto’e ao?
Skal tru um du gjev hesten kraft og klæder halsen hans med mån?
20 Ihe hao ty nampitsindrèko aze hoe valala? Mampañeveñe ty engem-pikofoha’e.
Let du han som grashoppen springa alt med han frøser skræmeleg.
21 Jaote’e ty am-bavatane, irebeha’e i haozara’ey; mionjomb’eo re hijoñe mb’an-kotakotake.
Glad i si kraft han marki skrapar og fer so fram mot væpna flokk.
22 Iankahafa’e ty tahotse, tsy hemban-dre; tsy iambohoa’e ty fibara.
Han urædd er og lær åt rædsla, for sverdet ei han vender um,
23 Mikantsakantsàñe ama’e ty trañom-pale’e i lefoñe mitsopelatsey, naho i ana-defoñey.
det skranglar pilhus yver honom, det blenkjer spjot til styng og skot.
24 Abotse’e an-trotrofiake ty tane naho an-doroloro; tsy ampitsangane’ ty fivolan’ antsivay.
Med ståk og bråk han slukar jordi, ustyrleg når stridsluren gjeng.
25 Ndra mbia’mbia mipopò i antsivay le hoe ty kofò’e: Hirity! Antsoñe’e añe i hotakotakey, ty fihotrohotro’ o mpifeheo, vaho i fikorahan’ aliy.
Han kneggjar: «Hui!» når luren læt, han verar striden langan leid, med skrik frå hovdingar og herrop!
26 Ami’ty hihi’o hao ty itiliña’ i tsimalahoy, ty amelara’e mañatimo o ela’eo?
Flyg hauken upp ved ditt forstand og spilar vengjerne mot sud?
27 Ami’ty taro’o hao ty fañambonea’ ty vantio hañamboara’e traño andigiligy eñe?
Stig ørnen høgt av di du byd, og byggjer reiret sitt i høgdi?
28 Himoneña’e an-kereretsak’ ey; hañialoa’e an-tseram-bato tsy takatse eñe.
Han bur på berg og held seg der, på kvasse tind og høge nut.
29 Talakese’e boak’ao ty tsindro’e; mahatrea lavitse o maso’eo.
Derfrå han spæjar etter mat, hans augo yver viddi skodar.
30 Misike lio o ana’e tora’eo; Amy vinonoy ty toe’e.
Hans ungar gløypar i seg blod; der det finst lik, der er han og.»
