Joba 37
1 Inao ka, ty mampinevenevetse ty troko ty mampitsamboañe aze an-toe’e.
For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
2 Tsatsiho ty fipoñam-piarañanaña’e, naho i hotroke miakatse am-palie’ey.
Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
3 Hahà’e ambanen-kaliforan-dikerañe eo naho i hela’ey pak’añ’olo-ty tane toy.
Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
4 Mandimbe aze ty fitroñam-peo, mangotrok’ amy fiarañanañan’ enge’ey vaho tsy ho kalaña’e i helatsey t’ie janjiñeñe i fiarañanaña’ey.
So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
5 Halatsàñe ty fangotrohan’ Añahare i fiarañanaña’ey; ra’elahy o fitoloña’eo, tsy lefen-tika tsikaraheñe.
Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
6 Hoe re amy fanalay, Mifiafià an-tane eo; naho amy orañey, Milihira.
Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
7 Vihine’e iaby ty fità’ondatio hahafohina’ ze kila ondaty ty fitoloña’e.
Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
8 Mimoak’ an-dakato ao amy zao o bibio, miampitse am-pipalira’e ao.
Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
9 Boak’ atimo ao ty tangololahy, boak’ avaratse añe i tsintsiñey.
Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
10 Ty kofòn’ Añahare ro anoloram-panala, Ajihe’e ty fibanara’ o ranoo.
Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
11 Ampijinie’e halèñe i rahoñe milodolodoy: Ampiparaitahe’e mb’eo o rahom-pihelara’eo.
Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
12 Mibalike re, añodiña’ ty fiteha’e, hanoa’e ze andilia’e ambone’ o tane fimoneñañeo.
og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
13 Ampahavia’e, ke t’ie kobaiñe, ke ho an-tane’e, he te fiferenaiñañe.
anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
14 Inao! ry Iobe, mijohaña vaho haraharao o fitoloñan’Añahare fanjakao.
Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
15 Fohi’o hao ty fampijadoñan’ Añahare iareo? Ty fampipalipalitsie’e o raho’eo himilemiletse.
Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
16 Fohi’o hao ty fandanjan-drahoñe, o halatsañe amy Lifo-kilalaio?
Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
17 Ihe aman-tsaroñe matrovoke naho ampitsiñe’ i tiok’atimoy ty tane toy?
Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
18 Lefe’o hao, ihe mitraok’ ama’e, ty mamelatse i likerañey, an-kagàn-ketsoro natranake.
Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
19 Añanaro anay ty ho saontsie’ay; Fa tsy mahafandahatse zahay ty amy ieñey.
Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
20 Hisaontsiañe hao te izaho hivolañe? Ihalalia’ t’indaty hao te hagedrañe.
Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
21 Tsy ho isa’e henaneo i hazavàñe mireandreañe an-kalo’ o rahoñeo; naho tsy ampisavae’ i tioke mihelañey.
No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
22 Havolamenañe ty boak’ avaratse añe; aman’engeñe maharevendreveñe t’i Andrianañahare.
Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
23 Tsy lefe’ay tsikaraheñe ‘nio i El-Sadai, Jabahinak’ an’ ozatse, fe tsy olañe’e ty zaka naho ty havantañañe vokatse.
Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
24 Aa le mañeveñe ama’e ondatio; leo raike tsy haoñe’e t’ie manao kante an-troke.
Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
