Joba 36
1 Natovo’ i Eliho ty hoe:
Elihu mówił jeszcze:
2 Iheveo hey iraho le hitoroako te mbe aman-ko volañeñe hañonjonañe an’Andrianañahare.
Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
3 Hitoha hilala tsietoitane añe iraho, tolorako havantañañe i Mpitsene ahiy.
Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
4 Toe aman-kila o entakoo; vaho ama’o i aman-kilala fonitsey.
Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
5 Inao maozatse t’i Andrianañahare, naho tsy mirihy; ie fatratse an-kaozaram-paharofoanañe.
Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
6 Tsy tana’e ho veloñe o tsereheñeo, fe omei’e to ty tso-troke.
Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
7 Tsy asita’e amo vantañeo o fihaino’eo; fa ampiambesare’e ho nainai’e amo mpanjaka am-piambesa’eo, vaho onjone’e.
Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
8 Aa ie mirohy an-tsilisily, naho nivahoran-kasotriañe,
A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
9 le itaroña’e o sata’ iareoo naho o fiolà’ iareoo, te mitakeboke.
Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
10 Sokafe’e hianatse o ravembiao, vaho lilie’e te hiambohoa’ iareo o tsy havokarañeo.
Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
11 Ie mañaoñe naho mitoroñ’aze, le amam-bokatse ty higadoña’ o andro’eo vaho am-pierañerañañe o tao’eo.
Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
12 F’ie tsy mañaoñe, le ho zamanem-pibara, hiantantiritse tsy aman-kilala,
Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
13 ie mañaja si-manty, tsy aman-Kàke an-troke; tsy mikaike olotse te rohiza’e.
Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 Robak’ an-katora’e ty sandri’iareo, ty fiai’ iareo an-karapiloan-do.
Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
15 Haha’e am-pisotria’e ty misotry; anokafa’e ravembia i forekekeñey.
Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
16 Eka, tinao’e boak’ an-jitse irehe mb’an-tameañe tsy aman-tindry; naho lifo-tsafo’e ty hazotso am-pandambaña’o eo.
Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
17 F’ie nañeneke ty fizakañe o rati-tserekeo; fiihine’ ty zaka naho ty hatò.
Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
18 Itaò tsy hanigìk’ azo hañivañiva ty habosehañe, vaho apoho tsy hampitsile azo ty habeim-bokàñe.
Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
19 Hahatohañ’azo tsy ho am-poheke hao o vara’oo? ndra ze hene hafatraran-kaozara’o?
Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
20 Ko salalaeñe ty haleñe, ie aitoañe an-toe’e ondatio.
Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
21 Miambena, tsy hitoliha’o ty haratiañe; toe ie ty nijoboñe’o, fa tsy hasotriañe.
Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
22 Inao! onjoñe’ ty haozara’e t’i Andrianañahare Ia ty mpañoke mañirinkiriñe Aze?
Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
23 Ia ty nanendre ty lala homb’e? Ia ty mahafivolañe ty hoe: Tsy soa o nanoe’oo?
Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
24 Tiahio hey ty hañonjonañe o fitoloña’eo, o fisaboa’ ondatio.
Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
25 Hene nahaisake ondatio; talakesa’ ondaty an-tsietoitaneo
Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
26 Inao! jabahinake t’i Andrianañahare, tsy taka’ ty hilalan-tika; tsy hay volilieñe ty ia’ o tao’eo.
Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
27 Aonjo’e o pilipiton-dranoo; ampanjaria’e orañe i evoñey;
On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
28 Le ampikojojoahe’ o rahoñeo, hitsopatsopake, hañerek’ am’ondatio.
Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
29 Hete! Ia ty maharofoanañe ty fiboelea’ o rahoñeo? ty fangotroha’ i sokemitraha’ey?
(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
30 Oniño te ampivarakaihe’e ama’e o fitsipela’eo vaho ampoa’e ty vaha’ i riakey.
Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
31 Ie ro izaka’e ondatio; naho añeneña’e mahakama.
Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
32 Safora’e helatse o fità’eo, naho lilie’e hitomboke.
Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
33 Mitalily aze i ampi’ey, amo añombeo t’ie ho avy.
Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
