< Joba 36 >
1 Natovo’ i Eliho ty hoe:
Og Elihu heldt fram og sagde:
2 Iheveo hey iraho le hitoroako te mbe aman-ko volañeñe hañonjonañe an’Andrianañahare.
«Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
3 Hitoha hilala tsietoitane añe iraho, tolorako havantañañe i Mpitsene ahiy.
eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
4 Toe aman-kila o entakoo; vaho ama’o i aman-kilala fonitsey.
For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
5 Inao maozatse t’i Andrianañahare, naho tsy mirihy; ie fatratse an-kaozaram-paharofoanañe.
Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
6 Tsy tana’e ho veloñe o tsereheñeo, fe omei’e to ty tso-troke.
Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
7 Tsy asita’e amo vantañeo o fihaino’eo; fa ampiambesare’e ho nainai’e amo mpanjaka am-piambesa’eo, vaho onjone’e.
Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
8 Aa ie mirohy an-tsilisily, naho nivahoran-kasotriañe,
Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
9 le itaroña’e o sata’ iareoo naho o fiolà’ iareoo, te mitakeboke.
so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
10 Sokafe’e hianatse o ravembiao, vaho lilie’e te hiambohoa’ iareo o tsy havokarañeo.
til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
11 Ie mañaoñe naho mitoroñ’aze, le amam-bokatse ty higadoña’ o andro’eo vaho am-pierañerañañe o tao’eo.
Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
12 F’ie tsy mañaoñe, le ho zamanem-pibara, hiantantiritse tsy aman-kilala,
um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
13 ie mañaja si-manty, tsy aman-Kàke an-troke; tsy mikaike olotse te rohiza’e.
Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
14 Robak’ an-katora’e ty sandri’iareo, ty fiai’ iareo an-karapiloan-do.
i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
15 Haha’e am-pisotria’e ty misotry; anokafa’e ravembia i forekekeñey.
Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
16 Eka, tinao’e boak’ an-jitse irehe mb’an-tameañe tsy aman-tindry; naho lifo-tsafo’e ty hazotso am-pandambaña’o eo.
Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
17 F’ie nañeneke ty fizakañe o rati-tserekeo; fiihine’ ty zaka naho ty hatò.
Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
18 Itaò tsy hanigìk’ azo hañivañiva ty habosehañe, vaho apoho tsy hampitsile azo ty habeim-bokàñe.
Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
19 Hahatohañ’azo tsy ho am-poheke hao o vara’oo? ndra ze hene hafatraran-kaozara’o?
Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
20 Ko salalaeñe ty haleñe, ie aitoañe an-toe’e ondatio.
Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
21 Miambena, tsy hitoliha’o ty haratiañe; toe ie ty nijoboñe’o, fa tsy hasotriañe.
Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
22 Inao! onjoñe’ ty haozara’e t’i Andrianañahare Ia ty mpañoke mañirinkiriñe Aze?
Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
23 Ia ty nanendre ty lala homb’e? Ia ty mahafivolañe ty hoe: Tsy soa o nanoe’oo?
Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
24 Tiahio hey ty hañonjonañe o fitoloña’eo, o fisaboa’ ondatio.
Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
25 Hene nahaisake ondatio; talakesa’ ondaty an-tsietoitaneo
Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
26 Inao! jabahinake t’i Andrianañahare, tsy taka’ ty hilalan-tika; tsy hay volilieñe ty ia’ o tao’eo.
Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
27 Aonjo’e o pilipiton-dranoo; ampanjaria’e orañe i evoñey;
for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
28 Le ampikojojoahe’ o rahoñeo, hitsopatsopake, hañerek’ am’ondatio.
Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
29 Hete! Ia ty maharofoanañe ty fiboelea’ o rahoñeo? ty fangotroha’ i sokemitraha’ey?
Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
30 Oniño te ampivarakaihe’e ama’e o fitsipela’eo vaho ampoa’e ty vaha’ i riakey.
Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
31 Ie ro izaka’e ondatio; naho añeneña’e mahakama.
Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
32 Safora’e helatse o fità’eo, naho lilie’e hitomboke.
Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
33 Mitalily aze i ampi’ey, amo añombeo t’ie ho avy.
Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.