Joba 34
1 Natovo’ i Eliho, ty hoe:
Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est:
2 Janjiño o entakoo ry androanavy mahihitseo, anokilaño ravembia, ry mahafohiñeo.
Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
3 fa mitso-tsara ty ravembia manahake ty fitsohan-dañilañy mahakama.
Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
4 Antao tika hijoboñe ty soa, hisafirian-tika ty atao fanjàka.
Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
5 amy nanoe’ Iobey, ty hoe: Vañon-draho, fe nasintan’ Añahare amako ty zoko;
Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
6 handañirako hao i zokoy; tsy mete melañe i trinofan-defoñey, ndra t’ie malio-tahiñe.
In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7 Ondaty ia ty rahamba’ Iobe? ie migenoke inje hoe rano,
Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
8 ie mpifañosoñe amo mpitolon-karatiañeo le mitrao-pañavelo am’ondaty mengokeo?
Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
9 ie nanao ty hoe, Tsy vente’e ama’ondatio te ifalea’e t’i Andrianañahare.
Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
10 Aa le janjiño iraho, ry aman-kilálao, Lavits’ an’ Andrianañahare ty haratiañe, naho amy El-Sadai ty fandilarañe.
Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
11 Fa o sata’eo ty hanambeza’e ondaty, o fitoloña’eo ro hanoly aze ami’ty eva’e.
Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
12 Toe tsy manao raty t’i Andrianañahare, vaho tsy mañolake ty hatò t’i El-Sadai.
Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
13 Ia ty nampamandroñ’ aze ty tane toy, vaho ia ty nampivave aze ty voatse bey toy?
Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
14 Aa naho nampoli’e ama’e ty fo’ ondaty naho natonto’e ama’e i tro’ey vaho i kofo’ey,
Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
15 le fonga ho nitrao-pihomahañe ze atao nofotse; vaho kila ho nibalike ho lemboke ondatio.
Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
16 Fe naho mahilala, janjiño, tsendreño ty feo’ o entakoo.
Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
17 Hifehe hao ty malaiñe to? Hafà’o hao i Fanalolahy Vañoñey?
Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
18 I manao ty hoe ami’ty mpanjaka: Ry Votro, naho amo ana-donakeo, Ty Piaroteñe!
Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
19 Ie tsy miasy roandriañe, tsy mañaom-pañaleale mandikoatse ty rarake, ie fonga satam-pità’e.
Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperum: opus enim manuum eius sunt universi.
20 Mihomak’aniany iereo, te petsak’ale; troboeñe ondatio le mihelañe añe, asintake tsy am-pitàñe o maozatseo.
Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21 Fa amo sata’ ondatio o fihaino’eo, vazoho’e iaby o lia’eo.
Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
22 Tsy eo ty ieñe ndra ty fimoromoroñañe hietaha’ o tsereheñeo.
Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
23 Le tsy ifotoañan’ andro ty hiatrefa’ ondaty aman’Añahare ho zakaeñe.
Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
24 Demohe’e tsy an-dohy o fatratseo, le avotra’e an-toe’e eo ty handimbe aze.
Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
25 Aa kanao arofoana’e o sata’eo, le avalitaboa’e te haleñe, vaho dorodoroe’e.
Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26 Lafà’e manahake o tsereheñeo an-tameañe eo ho fisambàñe,
Quasi impios percussit eos in loco videntium.
27 amy t’ie nitsile tsy nañorik’ aze, le tsy teo t’ie nañaoñe o lala’eo,
Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
28 toly ndra nampombae’ iareo mb’ama’e ty fitoreova’ o rarakeo fa janji’e ty toreo’ o silofeñeo—
Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
29 naho mianjin-dre, ia ty hanìñe? Ie aeta’e ty lahara’e, ia ty hahaisak’ aze, ndra t’ie foko ndra te ondaty—
Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
30 soa tsy hifehe ty tsi-aman-Kàke, vaho tsy ho fandrik’ am’ ondatio.
Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
31 Ia ty nanao ty hoe aman’Añahare? Fa nililoveñe, izaho tsy nandilatse;
Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
32 Anaro ahy o tsy treakoo; naho niota faly, tsy hanoeko ka?
Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33 I satri’oy hao ty hamalea’e Azo, kanao liere’o? Ihe ‘nio ty hijoboñe, fa tsy izaho; aa le saontsio o fohi’oo.
Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim cœpisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
34 Hanao ty hoe amako ondaty mahilalao, Toe mahafijanjiñe ty androanavy mahihitse:
Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
35 Misaontsy tsy aman-kilala t’Iobe, vaho tsy hinotsohotso’e o enta’eo.
Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
36 Ee te ho hereherèñe pak’am-para’e t’Iobe ie nanoiñe hoe ondaty lo-tsereke.
Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
37 Tompea’e fiolàñe o hakeo’eo; miteha-pitàn-dre añivon-tikañe eo, le manovon-tsaontsy hatreatre’e t’i Andrianañahare.
Quia addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
