Joba 33
1 Ie amy zao, ry Iobe, janjiño o entakoo, tsendreño iaby o volakoo.
Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.
2 Hehe t’ie misoka-bava; mirehake ty lela am-bavako ao.
Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.
3 Habeo’ ty havantañan-troko o volakoo, le hitaron-kilala ki’e o soñikoo.
Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.
4 Nitsene ahiko t’i Arofon’Añahare, vaho mameloñe ahy ty kofò’ i El-Sadai.
La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.
5 Toiño iraho naho mete’o; alaharo añ’atrefako etoa; mitroara!
Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.
6 Hehe t’ie aman’ Añahare manahake azo: nitsenèñe am-bokon-dietse ka.
Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.
7 Ehe, tsy hahafiriatsandry azo ty fihembaña’o ahy, mbore tsy havesatse ama’o te tindrieko.
Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.
8 Toe nisaontsy am-pitsanoñako irehe, tsinendreko i fiarañanañan-dañona’oy,
Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:
9 nanao ty hoe: Mikanitsoke iraho, tsy aman-kakeo; ki’e tsy aman-tahiñe an-troko ao.
Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;
10 Ie mipay lengo’e haneseha’e ahy, Izaho atao’e ho rafelahi’e;
Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;
11 Ajo’e an-dongòk’ ao o tombokoo, vandroñe’e iaby o lalakoo.
Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.
12 Hete! ambarako azo: Zao ty tsy maha-to ty azo: Jabajaba te ama’ ondaty t’i Andrianañahare.
Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.
13 Ino ty atreatre’o aze, te inao, Tsy hene volilie’e o anoe’eo?
Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?
14 Indraike ty itsaràn’ Añahare, he indroe, fe tsy haoñe’ ondaty.
Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.
15 amo nofioo, añ’aroñaron-kaleñe, naho milañake an-drotse ondatio, ie mihity an-tihy ao;
En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,
16 zay ty anokafa’e ty ravembia’ ondaty naho ampipiteha’e ao ty fanoroañe,
Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,
17 soa te havi’e amo sata’eo t’indaty naho sebaña’e ty firengevohan-dRaolombelo,
Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,
18 hitàn-ty tro’e tsy homb- an’tsikeokeok’ ao naho ty fiai’e tsy ho mongorem-pibara.
Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.
19 Liloveñe am-panaentaeñañe an-tihi’e eo ondatio, itoreova’e nainai’e o taola’eo,
Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.
20 ampara te heje’e ty mahakama, vaho tsy nom-pisafoa’e ty raha mafiry.
Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.
21 Minik’ avao ty sandri’e, le tsy trea; o taola’eo tsy niisake taolo, mirikiriky henaneo.
Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.
22 Harivoe’ ty tro’e ty kibory, naho ty fiai’e o mpamonoo.
Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.
23 Aa naho eo ty anjely hañalañalañe ho aze, raik’ ami’ty arivo, hañatoà’e ty havantaña’ ondaty,
Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,
24 le ee te hiferenaiña’e, hanao ty hoe, Hahao re tsy higodañe mb’an-tsikeokeok’ ao; fa nitreako ty vilin’ ai’e;
Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.
25 le hanahake ty haleme’ ty nofon’ ajaja ty sandri’e, Apoho himpolia’e o andron-katòra’eo.
Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.
26 Mihalaly aman’ Añahare re, le no’e, isa’e an-kafaleañe i lahara’ey, vaho ampolie’e ama’ ondaty ty havañona’e.
Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.
27 Hibekoa’e ondatio, ami’ty hoe: Nandilatse iraho, nimengoheko ty hahiti’e vaho tsy sazò ahy;
Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;
28 toe jineba’e ty troko tsy hivariña’e mb’an-koboñ’ao, ho isa’ ty fiaiko i fireandreañey.
Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.
29 Inao, fanoen’ Añahare iaby rezay, in-droe, eka in-telo amy t’indaty,
Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,
30 hampolie’e boak’an-tsikeokeok’ ao ty tro’e, hiloeloe an-kazavàn-kavelo.
Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.
31 Mitomira ry Iobe, janjiño iraho; mianjiña le hivolañe.
Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.
32 Ihe aman’ entañe, toiño; mitaroña fa te hañatò azo iraho.
Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.
33 Naho tsie, mitsatsiha, mianjiña, vaho hanarako hihitse.
Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.
