Joba 31

1 Fa nifañina amo masokoo iraho; akore arè ty hikirofako ty somondrara?

Vjeru uèinih sa oèima svojim, pa kako bih pogledao na djevojku?

2 Inoñ’amy zao ty anjarako aman’ Añahare ambone ao, naho ty lovako amy El-Sadai andikerañe añe?

Jer kakav je dio od Boga ozgo? i kakvo našljedstvo od svemoguæega s visine?

3 Tsy feh’ohatse ho a o lo-tserekeo hao, hekoheko ho a o mpitolon-karatiañeo?

Nije li pogibao nevaljalome i èudo onima koji èine bezakonje?

4 Tsy vazoho’e hao o lalakoo, naho iahe’e iaby o liakoo?

Ne vidi li on putove moje, i sve korake moje ne broji li?

5 Aa naho nindrezako lia t’i Remborake, ndra nalisa mb’am-pamañahiañe mb’eo o tombokoo—

Ako hodih s lažju ili ako pohitje noga moja na prijevaru,

6 Le ehe t’ie ho lanjaeñe am-pandanjañe to, hahàrofoanan’Añahare ty havantañako!

Neka me izmjeri na mjerilima pravijem, i neka Bog pozna dobrotu moju.

7 Naho nitsile amy lalañey ty tomboko, naho nañorike o masokoo ty foko, naho nipiteha’ ty pepo o tañakoo;

Ako su koraci moji zašli s puta, i ako je za oèima mojim pošlo srce moje, i za ruke moje prionulo štogod,

8 le soa iraho te hitongy hikamà’ ondaty; vaho hombotañe ze mitiry ho ahy.

Neka ja sijem a drugi jede, i neka se iskorijene izdanci moji.

9 Naho nisigihe’ ty rakemba ty foko, naho nivoñoñe an-dalan-drañeko eo;

Ako se zanijelo srce moje za kojom ženom, i ako sam vrebao na vratima bližnjega svojega,

10 ee te ho hafa ty handisaña’ i valiko, naho ami’ty ila’e ty hibaboha’e.

Neka drugomu melje žena moja, i neka se drugi nad njom povijaju.

11 Ie ho ni-hakeo mena, tahiñe mañeva mpizaka,

Jer je to grdilo i bezakonje za sudije.

12 ho ni-afo namorototo pak’an Tsikeokeok’ ao, ho fonga nombota’e reke-bahatse o nivokarekoo.

Jer bi to bio oganj koji bi proždirao do uništenja, i svu bi moju ljetinu iskorijenio.

13 Aa naho ninjèko ty zo’ ondevoko lahy ndra ampela, ie naneseke toreo ahy;

Ako nijesam htio doæi na sud sa slugom svojim ili sa sluškinjom svojom, kad bi se tužili na mene;

14 le ino ty hanoeko naho mitroatse t’i Andrianañahare? ino ty havaleko aze naho ampamolilia’e?

Jer šta bih èinio kad bi se Bog podigao, i kad bi potražio, šta bih mu odgovorio?

15 Tsy namboatse aze ka hao i nitsene ahy an-koviñey? Tsy Ie avao ty nandranjy anay an-koviñ’ ao?

Koji je mene stvorio u utrobi, nije li stvorio i njega? nije li nas on isti sazdao u materici?

16 Aa naho nitanako ami’ty poie’e ty nipaia’e, ndra nampaieñe ty fihaino’ i vantotsey,

Ako sam odbio siromasima želju njihovu, i oèi udovici zamutio,

17 naho niareñaren-draho te nitendre, tsy nanisako ty bode—

I ako sam zalogaj svoj sam jeo a nije ga jela i sirota,

18 Toe ni-ajalahy iraho t’ie nibeizeko manahake te ni-rae’e, boak’an-kovin-dreneko ao ty niaoloako i vantotsey—

Jer je od mladosti moje rasla sa mnom kao kod oca, i od utrobe matere svoje vodao sam je;

19 aa naho nitreako ty mpirererere tsy aman-tsikiñe, ndra ty rarake tsy aman-tsaroñe,

Ako sam gledao koga gdje gine nemajuæi haljine, i siromaha gdje se nema èim pokriti,

20 naho tsy nitahy ahy o toha’eo, vaho tsy nampafana aze ty volon’ añondriko;

Ako me nijesu blagosiljala bedra njegova što se runom ovaca mojih utoplio,

21 naho nonjoñeko haoke ty bode, ie nitreako an-dalambey ey hañonjonako ty ahiko;

Ako sam izmahnuo rukom na sirotu, kad vidjeh na vratima pomoæ svoju,

22 le angao hikalatrake an-tsoroko ao ty fangalin-tsoroko, vaho hapitsok’ am-pikatsoha’e ty sirako.

Neka mi ispadne rame iz pleæa, i ruka moja neka se otkine od zgloba.

23 Amy te mampangebahebak’ ahy ty hankàñe boak’aman’ Añahare, vaho tsy ho nanoeko ty amy enge’ey.

Jer sam se bojao pogibli od Boga, kojega velièanstvu ne bih odolio.

24 Naho natokisako ty volamena, ndra nataoko te fiatoako ty volamena ki’e,

Ako sam polagao na zlato nadanje svoje, ili èistome zlatu govorio: uzdanico moja!

25 aa naho nirebehako ty hamaro o varakoo, ty amy habey natonton-tañakoy;

Ako sam se veselio što mi je imanje veliko i što mnogo steèe ruka moja,

26 naho nijiloveko i àndroy amy fipisaña’ey, ndra i volañey te misitse an’ enge’ey,

Ako sam gledao na sunce, kad sjaje, i na mjesec, kad ponosito hodi,

27 naho sinigìke añ’etake ty troko vaho nañifik’oroke boak’ am-bavako ty tañako;

I srce se moje potajno prevarilo i ruku moju poljubila usta moja,

28 le ho ni-hakeo fikai-jaka ka! ie ho nivalik’ aman’ Añahare ambone ao.

I to bi bilo bezakonje za sudije, jer bih se odrekao Boga ozgo;

29 Naho nahafale ahy ty fiantoa’ o malaiñe ahikoo, kera nitrehañe t’ie nivovoan-kankàñe.

Ako sam se radovao nesreæi nenavidnika svojega, i ako sam zaigrao kad ga je zlo zadesilo,

30 Tsie, tsy napoko hanan-tahiñe ty vavako hitake ty fiai’e am-pàtse—

Jer ne dadoh jeziku svojemu da griješi tražeæi dušu njegovu s proklinjanjem;

31 Tsy nanao ty hoe hao o mpitoron-kivohokoo: Ia ty mahatrea ty tsy nanjañe’ i mahakama’ey!—

Ako ne govorahu domašnji moji: ko bi nam dao mesa njegova? ne možemo se ni najesti;

32 Tsy nibabòfok’ alafe ao ty ambahiny, fa nisokafeko amo mpañaveloo o lalakoo.

Stranac nije noæivao na polju; vrata svoja otvorao sam putniku;

33 Aa naho naetako manahake i Dame ty fiolàko ndra nakafiko añ’arañako ao o hakeokoo,

Ako sam kao što èine ljudi tajio prijestupe svoje i krio svoje bezakonje u svojim njedrima,

34 ie nampiholibalà ahy i màroy, nampianifaña’ ty inje’ o mpirofokoo, le nitsiñe avao, tsy niakatse an-dalañe.

Ako sam i mogao plašiti veliko mnoštvo, ipak od najmanjega u domu bijaše me strah; zato muèah i ne odlažah od vrata.

35 Ee te eo ty hijanjiñe ahy! Intoy ty soniako! Ho toiñe’ i El-Sadai abey, naho i taratasin-tsisý sinokin-drafelahikoy!

O da bih imao koga da me sasluša! Gle, želja je moja da mi svemoguæi odgovori i suparnik moj da mi napiše knjigu.

36 Toe ho ni-vavèko an-tsoroko Izay; ho ni-vahoreko amako hoe sabaka;

Nosio bih je na ramenu svom, vezao bih je sebi kao vijenac,

37 ho volilieko ama’e o liakoo; ho niatrefako hoe roandriañe.

Broj koraka svojih kazao bih mu, kao knez pristupio bih k njemu.

38 Aa naho mitoreo amako ty taneko, naho mitrao-pirovetse o vavahali’eo;

Ako je na me vikala moja zemlja, i brazde njezine plakale,

39 naho nihaneko ty voka’e fa tsy nandoa drala vaho nampiselekaiñe ty tompo’e,

Ako sam jeo roda njezina bez novaca i dosaðivao duši gospodara njezinijeh,

40 le ee t’ie hitiriam-patike hasolo ty ampemba, hisatse hasolo ty tsako. Nigadoñe amy zao ty lañona’Iobe.

Mjesto pšenice neka mi raða trnje, i mjesto jeèma kukolj. Svršiše se rijeèi Jovove.