Joba 31

1 Fa nifañina amo masokoo iraho; akore arè ty hikirofako ty somondrara?

Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.

2 Inoñ’amy zao ty anjarako aman’ Añahare ambone ao, naho ty lovako amy El-Sadai andikerañe añe?

A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?

3 Tsy feh’ohatse ho a o lo-tserekeo hao, hekoheko ho a o mpitolon-karatiañeo?

TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?

4 Tsy vazoho’e hao o lalakoo, naho iahe’e iaby o liakoo?

Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?

5 Aa naho nindrezako lia t’i Remborake, ndra nalisa mb’am-pamañahiañe mb’eo o tombokoo—

Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?

6 Le ehe t’ie ho lanjaeñe am-pandanjañe to, hahàrofoanan’Añahare ty havantañako!

Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!

7 Naho nitsile amy lalañey ty tomboko, naho nañorike o masokoo ty foko, naho nipiteha’ ty pepo o tañakoo;

Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,

8 le soa iraho te hitongy hikamà’ ondaty; vaho hombotañe ze mitiry ho ahy.

neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!

9 Naho nisigihe’ ty rakemba ty foko, naho nivoñoñe an-dalan-drañeko eo;

Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,

10 ee te ho hafa ty handisaña’ i valiko, naho ami’ty ila’e ty hibaboha’e.

neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!

11 Ie ho ni-hakeo mena, tahiñe mañeva mpizaka,

Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,

12 ho ni-afo namorototo pak’an Tsikeokeok’ ao, ho fonga nombota’e reke-bahatse o nivokarekoo.

užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.

13 Aa naho ninjèko ty zo’ ondevoko lahy ndra ampela, ie naneseke toreo ahy;

Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,

14 le ino ty hanoeko naho mitroatse t’i Andrianañahare? ino ty havaleko aze naho ampamolilia’e?

što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?

15 Tsy namboatse aze ka hao i nitsene ahy an-koviñey? Tsy Ie avao ty nandranjy anay an-koviñ’ ao?

Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?

16 Aa naho nitanako ami’ty poie’e ty nipaia’e, ndra nampaieñe ty fihaino’ i vantotsey,

Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?

17 naho niareñaren-draho te nitendre, tsy nanisako ty bode—

Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?

18 Toe ni-ajalahy iraho t’ie nibeizeko manahake te ni-rae’e, boak’an-kovin-dreneko ao ty niaoloako i vantotsey—

TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!

19 aa naho nitreako ty mpirererere tsy aman-tsikiñe, ndra ty rarake tsy aman-tsaroñe,

Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača

20 naho tsy nitahy ahy o toha’eo, vaho tsy nampafana aze ty volon’ añondriko;

a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?

21 naho nonjoñeko haoke ty bode, ie nitreako an-dalambey ey hañonjonako ty ahiko;

Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,

22 le angao hikalatrake an-tsoroko ao ty fangalin-tsoroko, vaho hapitsok’ am-pikatsoha’e ty sirako.

nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!

23 Amy te mampangebahebak’ ahy ty hankàñe boak’aman’ Añahare, vaho tsy ho nanoeko ty amy enge’ey.

Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.

24 Naho natokisako ty volamena, ndra nataoko te fiatoako ty volamena ki’e,

Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'

25 aa naho nirebehako ty hamaro o varakoo, ty amy habey natonton-tañakoy;

Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?

26 naho nijiloveko i àndroy amy fipisaña’ey, ndra i volañey te misitse an’ enge’ey,

Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,

27 naho sinigìke añ’etake ty troko vaho nañifik’oroke boak’ am-bavako ty tañako;

moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?

28 le ho ni-hakeo fikai-jaka ka! ie ho nivalik’ aman’ Añahare ambone ao.

Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.

29 Naho nahafale ahy ty fiantoa’ o malaiñe ahikoo, kera nitrehañe t’ie nivovoan-kankàñe.

Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,

30 Tsie, tsy napoko hanan-tahiñe ty vavako hitake ty fiai’e am-pàtse—

ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?

31 Tsy nanao ty hoe hao o mpitoron-kivohokoo: Ia ty mahatrea ty tsy nanjañe’ i mahakama’ey!—

Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?

32 Tsy nibabòfok’ alafe ao ty ambahiny, fa nisokafeko amo mpañaveloo o lalakoo.

Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.

33 Aa naho naetako manahake i Dame ty fiolàko ndra nakafiko añ’arañako ao o hakeokoo,

Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu

34 ie nampiholibalà ahy i màroy, nampianifaña’ ty inje’ o mpirofokoo, le nitsiñe avao, tsy niakatse an-dalañe.

jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?

35 Ee te eo ty hijanjiñe ahy! Intoy ty soniako! Ho toiñe’ i El-Sadai abey, naho i taratasin-tsisý sinokin-drafelahikoy!

O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,

36 Toe ho ni-vavèko an-tsoroko Izay; ho ni-vahoreko amako hoe sabaka;

i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.

37 ho volilieko ama’e o liakoo; ho niatrefako hoe roandriañe.

Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.”

38 Aa naho mitoreo amako ty taneko, naho mitrao-pirovetse o vavahali’eo;

Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;

39 naho nihaneko ty voka’e fa tsy nandoa drala vaho nampiselekaiñe ty tompo’e,

ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,

40 le ee t’ie hitiriam-patike hasolo ty ampemba, hisatse hasolo ty tsako. Nigadoñe amy zao ty lañona’Iobe.

[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.