< Joba 30 >

1 Fe itsikihan-jaiko henaneo, ie tsy ho nimeiko hindrezan-droae’ iareo o amboan’ añondrikoo.
Pero ahora se ríen de mí personas mucho más jóvenes que yo; personas a cuyos padres no pondría a trabajar con mis perros pastores.
2 Eka! hataoko ino’ ty herin-taña’ iareo? Ie fa modo ty hagañ’oza’ iareo?
Son demasiado débiles para serme útiles y están agotados.
3 Miheahea naho poie’e vaho saliko iereo, draote’ iereo ty tane kànkañe ie nimontoñe naho tanan-taolo te omale.
Adelgazados por el hambre y la necesidad, tratan de comer la tierra seca en el desierto oscuro y desolado.
4 Tsindrohe’ iereo ty aña-mafaitse miharo vahon-tsoy, fihina’iareo ty vahan-jañapoly.
Allí recogen hierbas del desierto y las hojas de los arbustos, y comen las raíces de las retamas.
5 Sinoik’ an-drolongo’e iareo, nikoraheñe hoe t’ie malaso.
Fueron expulsados de la comunidad.
6 Aa le mimoneñe am-bavatane mampangebahebak’ ao iereo, an-dakatom-bato naho an-kadahan-tane ao.
La gente gritaba tras ellos como si fueran ladrones. Tienen que vivir en barrancos peligrosos, en cuevas y entre las rocas.
7 Mikoaike boak’an-drongoñe ao, mihimpok’ añ’antak’ ao.
Gritan como animales entre los arbustos; se acurrucan entre la maleza para refugiarse.
8 Anan-dagola, anake po-tahinañe, nasiotsiotse amy taney.
Son gente insensata, sin nombre, que ha sido expulsada de la tierra.
9 Bekobekoe’ iareo iraho henaneo toe fandrabioña’ iareo.
Pero ahora se burlan de mí en sus cantos; ¡me he convertido en un chiste para ellos!
10 Heje’ iereo vintañe, ihankaña’ iareo, tsy apo’ iareo ty mandrora an-tareheko.
Me desprecian y rehúyen; no dudan en escupirme a la cara.
11 Amy te navotso’e ty tàlem-pale’e le nitrofahe’e iraho, vaho ahifi’ iereo laboridy te miatrek’ ahy.
Dios ha aflojado la cuerda de mi arco y me ha humillado.
12 Mitroatse an-kavanako eo o tora’eo; fehefehè’ iereo o tombokoo vaho atroa’ iareo amako ty satam- pandrotsaha’ iareo.
La chusma se levanta contra mí, y me hace correr; como una ciudad sitiada planifican formas de destruirme.
13 Trobotroboe’ iereo o lalakoo, indrà’ iareo amako o feh’ ohatseo, ndra t’ie tsy amam-pañolotse.
Cortan mi vía de escape; provocan mi caída y lo hacen sin ayuda de nadie.
14 Mizilike hoe mb’an-jeba’e mitañataña ao iareo; Iboroboñafa’ iareo i rinotsakey le mikidiadia’ mb’etoy.
Entran por una amplia brecha; se precipitan mientras el muro se derrumba.
15 Natolik’ amako o fampirevendreveñañeo; heañe’ iereo hoe tioke ty asiko; fa nihelañe añe hoe rahoñe ty fandrombahako.
Me invaden los terrores; mi honor se lo lleva el viento; mi salvación se desvanece como una nube.
16 Ie henaneo, fa nadoañe amako ato ty fiaiko; fa mifelek’ ahy o ­andro nanotriañe ahikoo.
Y ahora mi vida se desvanece; cada día la desesperación me atenaza.
17 Tsipohe’e haleñe o taolakoo, vaho tsy mitofa ty fikotekotehañe ahy.
Por la noche mis huesos agonizan; el dolor me roe y no cesa.
18 Mampiroñaroña o sikikoo i fañindra’e mafey vaho vihine’e iraho manahake i kolen’ akanjokoy.
Dios me agarra bruscamente por la ropa; me tira del cuello de la camisa.
19 Fa navokovoko’e am-potak’ ao iraho, le ninjare hoe lavenoke naho deboke.
Me ha arrojado al barro; me ha humillado como polvo y ceniza.
20 Mikaik’ imba ama’o raho fe tsy toiñe’o; miongake fe angarefa’o.
Dios, clamo a ti, pero no respondes; me presento ante ti, pero ni siquiera te fijas en mí.
21 Toe mpampisoañe ahy irehe: an-kaozaram-pità’o ty isareraha’o.
Te has vuelto cruel conmigo; usas tu poder para hacerme sufrir.
22 Ampionjone’o mb’amy tiokey mb’eo, naho ampiningira’o, fe atrana’o amy tio-beiy.
Me levantas y me llevas en el viento; me arrojas en el torbellino.
23 Apotako t’ie hasese’o mb’an-kavetrahañe mb’eo, mb’añ’anjombam-pifañaoña’ ze kila veloñe.
Sé que me llevas a la muerte, al lugar donde van todos los vivos.
24 Aa tsy hañity ty fità’e hao ty am-botrim-piantoañe eo? tsy hikoik’ imba hao t’ie mizò hekoheko?
¿Quién querría dar una patada a un hombre cuando está abatido, cuando claman por ayuda en su momento de dificultad?
25 Tsy nitañiako hao ty nian-kòheke? Tsy nampihontoke ty troko hao o rarakeo?
¿No lloré por los que pasaban por momentos difíciles? ¿No me afligí por lo que sufrían los pobres?
26 Izaho nitama hasoa, pok’eo ty raty; ie nandiñe hazavàñe nihohohe’ ty ieñe.
Pero cuando busqué el bien, sólo vino el mal, y cuando esperé la luz, todo lo que vino fue oscuridad.
27 Mikokèntrekokèntreñe ty añovako ao le tsy mitofa; atreatrén-tsan-kasotriañe.
En mi interior hay confusión, nunca se detiene; me enfrento a días de desesperación.
28 Mijarabajaraba añ’ ieñe ao tsy amam-panjirik’ andro, miongak’ am-pivory naho mikaik’ imba.
Estoy tan deprimido; ver el sol no ayuda. Me pongo de pie en la asamblea y clamo por ayuda.
29 Fa rahalahim-panaloke iraho, rañe’ o voron-tsatrañeo.
Soy como un hermano de los chacales, un compañero de los búhos.
30 Mikò-mainte amako ty holiko, mitsovovoke o taolakoo ami’ty hasilo’e.
Mi piel se ennegrece sobre mí; y mis huesos arden dentro de mí.
31 Aa le mivali-ko feon-kontoke ty marovaniko, naho feom-pandala ty soliko
Mi lira sólo toca canciones tristes, y mi pipa es la voz de los que lloran.

< Joba 30 >