Joba 30
1 Fe itsikihan-jaiko henaneo, ie tsy ho nimeiko hindrezan-droae’ iareo o amboan’ añondrikoo.
[Nunc autem derident me juniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Eka! hataoko ino’ ty herin-taña’ iareo? Ie fa modo ty hagañ’oza’ iareo?
quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni:
3 Miheahea naho poie’e vaho saliko iereo, draote’ iereo ty tane kànkañe ie nimontoñe naho tanan-taolo te omale.
egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate et miseria.
4 Tsindrohe’ iereo ty aña-mafaitse miharo vahon-tsoy, fihina’iareo ty vahan-jañapoly.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix juniperorum erat cibus eorum:
5 Sinoik’ an-drolongo’e iareo, nikoraheñe hoe t’ie malaso.
qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 Aa le mimoneñe am-bavatane mampangebahebak’ ao iereo, an-dakatom-bato naho an-kadahan-tane ao.
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream:
7 Mikoaike boak’an-drongoñe ao, mihimpok’ añ’antak’ ao.
qui inter hujuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant:
8 Anan-dagola, anake po-tahinañe, nasiotsiotse amy taney.
filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 Bekobekoe’ iareo iraho henaneo toe fandrabioña’ iareo.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 Heje’ iereo vintañe, ihankaña’ iareo, tsy apo’ iareo ty mandrora an-tareheko.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 Amy te navotso’e ty tàlem-pale’e le nitrofahe’e iraho, vaho ahifi’ iereo laboridy te miatrek’ ahy.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Mitroatse an-kavanako eo o tora’eo; fehefehè’ iereo o tombokoo vaho atroa’ iareo amako ty satam- pandrotsaha’ iareo.
Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Trobotroboe’ iereo o lalakoo, indrà’ iareo amako o feh’ ohatseo, ndra t’ie tsy amam-pañolotse.
Dissipaverunt itinera mea; insidiati sunt mihi, et prævaluerunt: et non fuit qui ferret auxilium.
14 Mizilike hoe mb’an-jeba’e mitañataña ao iareo; Iboroboñafa’ iareo i rinotsakey le mikidiadia’ mb’etoy.
Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Natolik’ amako o fampirevendreveñañeo; heañe’ iereo hoe tioke ty asiko; fa nihelañe añe hoe rahoñe ty fandrombahako.
Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea.
16 Ie henaneo, fa nadoañe amako ato ty fiaiko; fa mifelek’ ahy o andro nanotriañe ahikoo.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Tsipohe’e haleñe o taolakoo, vaho tsy mitofa ty fikotekotehañe ahy.
Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Mampiroñaroña o sikikoo i fañindra’e mafey vaho vihine’e iraho manahake i kolen’ akanjokoy.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
19 Fa navokovoko’e am-potak’ ao iraho, le ninjare hoe lavenoke naho deboke.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
20 Mikaik’ imba ama’o raho fe tsy toiñe’o; miongake fe angarefa’o.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Toe mpampisoañe ahy irehe: an-kaozaram-pità’o ty isareraha’o.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
22 Ampionjone’o mb’amy tiokey mb’eo, naho ampiningira’o, fe atrana’o amy tio-beiy.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens; elisisti me valide.
23 Apotako t’ie hasese’o mb’an-kavetrahañe mb’eo, mb’añ’anjombam-pifañaoña’ ze kila veloñe.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 Aa tsy hañity ty fità’e hao ty am-botrim-piantoañe eo? tsy hikoik’ imba hao t’ie mizò hekoheko?
Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
25 Tsy nitañiako hao ty nian-kòheke? Tsy nampihontoke ty troko hao o rarakeo?
Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Izaho nitama hasoa, pok’eo ty raty; ie nandiñe hazavàñe nihohohe’ ty ieñe.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
27 Mikokèntrekokèntreñe ty añovako ao le tsy mitofa; atreatrén-tsan-kasotriañe.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie: prævenerunt me dies afflictionis.
28 Mijarabajaraba añ’ ieñe ao tsy amam-panjirik’ andro, miongak’ am-pivory naho mikaik’ imba.
Mœrens incedebam sine furore; consurgens, in turba clamabam.
29 Fa rahalahim-panaloke iraho, rañe’ o voron-tsatrañeo.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Mikò-mainte amako ty holiko, mitsovovoke o taolakoo ami’ty hasilo’e.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
31 Aa le mivali-ko feon-kontoke ty marovaniko, naho feom-pandala ty soliko
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.]
