Joba 30

1 Fe itsikihan-jaiko henaneo, ie tsy ho nimeiko hindrezan-droae’ iareo o amboan’ añondrikoo.

“A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.

2 Eka! hataoko ino’ ty herin-taña’ iareo? Ie fa modo ty hagañ’oza’ iareo?

Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.

3 Miheahea naho poie’e vaho saliko iereo, draote’ iereo ty tane kànkañe ie nimontoñe naho tanan-taolo te omale.

Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.

4 Tsindrohe’ iereo ty aña-mafaitse miharo vahon-tsoy, fihina’iareo ty vahan-jañapoly.

Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.

5 Sinoik’ an-drolongo’e iareo, nikoraheñe hoe t’ie malaso.

Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.

6 Aa le mimoneñe am-bavatane mampangebahebak’ ao iereo, an-dakatom-bato naho an-kadahan-tane ao.

Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.

7 Mikoaike boak’an-drongoñe ao, mihimpok’ añ’antak’ ao.

Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.

8 Anan-dagola, anake po-tahinañe, nasiotsiotse amy taney.

Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.

9 Bekobekoe’ iareo iraho henaneo toe fandrabioña’ iareo.

Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!

10 Heje’ iereo vintañe, ihankaña’ iareo, tsy apo’ iareo ty mandrora an-tareheko.

Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.

11 Amy te navotso’e ty tàlem-pale’e le nitrofahe’e iraho, vaho ahifi’ iereo laboridy te miatrek’ ahy.

I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.

12 Mitroatse an-kavanako eo o tora’eo; fehefehè’ iereo o tombokoo vaho atroa’ iareo amako ty satam- pandrotsaha’ iareo.

S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.

13 Trobotroboe’ iereo o lalakoo, indrà’ iareo amako o feh’ ohatseo, ndra t’ie tsy amam-pañolotse.

Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,

14 Mizilike hoe mb’an-jeba’e mitañataña ao iareo; Iboroboñafa’ iareo i rinotsakey le mikidiadia’ mb’etoy.

prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.

15 Natolik’ amako o fampirevendreveñañeo; heañe’ iereo hoe tioke ty asiko; fa nihelañe añe hoe rahoñe ty fandrombahako.

Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.

16 Ie henaneo, fa nadoañe amako ato ty fiaiko; fa mifelek’ ahy o ­andro nanotriañe ahikoo.

Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.

17 Tsipohe’e haleñe o taolakoo, vaho tsy mitofa ty fikotekotehañe ahy.

Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.

18 Mampiroñaroña o sikikoo i fañindra’e mafey vaho vihine’e iraho manahake i kolen’ akanjokoy.

Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.

19 Fa navokovoko’e am-potak’ ao iraho, le ninjare hoe lavenoke naho deboke.

U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.

20 Mikaik’ imba ama’o raho fe tsy toiñe’o; miongake fe angarefa’o.

K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.

21 Toe mpampisoañe ahy irehe: an-kaozaram-pità’o ty isareraha’o.

Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.

22 Ampionjone’o mb’amy tiokey mb’eo, naho ampiningira’o, fe atrana’o amy tio-beiy.

U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.

23 Apotako t’ie hasese’o mb’an-kavetrahañe mb’eo, mb’añ’anjombam-pifañaoña’ ze kila veloñe.

Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.

24 Aa tsy hañity ty fità’e hao ty am-botrim-piantoañe eo? tsy hikoik’ imba hao t’ie mizò hekoheko?

Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?

25 Tsy nitañiako hao ty nian-kòheke? Tsy nampihontoke ty troko hao o rarakeo?

Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?

26 Izaho nitama hasoa, pok’eo ty raty; ie nandiñe hazavàñe nihohohe’ ty ieñe.

Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.

27 Mikokèntrekokèntreñe ty añovako ao le tsy mitofa; atreatrén-tsan-kasotriañe.

Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.

28 Mijarabajaraba añ’ ieñe ao tsy amam-panjirik’ andro, miongak’ am-pivory naho mikaik’ imba.

Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.

29 Fa rahalahim-panaloke iraho, rañe’ o voron-tsatrañeo.

Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.

30 Mikò-mainte amako ty holiko, mitsovovoke o taolakoo ami’ty hasilo’e.

Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.

31 Aa le mivali-ko feon-kontoke ty marovaniko, naho feom-pandala ty soliko

Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.