Joba 29
1 Tinoi’Iobe i lañona’ey, ami’ty hoe:
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 Ee t’ie nanahake o volañeo, naho o andro narovan’ Añahare ahikoo;
Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
3 ie niiloilo ambone’ lohako eo ty failo’e, naho i hazavà’ey ty nirangako añ’ieñe ao;
Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
4 ie tañ’andro naha añoñ’ay ahy, vaho tambone’ kibohoko eo ty firañetan’ Añahare;
Sicut fui in diebus adolescentiae meae, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
5 ie mbe tamako t’i El-Sadai, naho niarikoboñ’ ahy o keleiakoo;
Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
6 ie nisasan-kendron-dronono o liakoo, vaho nadoandoa’ o vatoo amako ty menake!
Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
7 Ie niakatse mb’an-dalambein-drova mb’eo iraho, ie rinambeko antameañe eo i fitobohakoy.
Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
8 Nisitak’ ahiko o ajalahio te zoeñe, songa niongake ty bey vaho nijohañe;
Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 Nitroatse ami’ty fivesoveso’e o roandriañeo vaho nitàm-palie.
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 Nianjiñe ty fiarañanaña’ o roandriañeo, le nipitek’ an-dañilañy o famele’eo.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhaerebat.
11 Ie jinanjin-dravembia, le natao’e haha iraho, ie niisam-pihaino, le nitalily ahy;
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
12 amy te rinombako ty rarake nikai-drombake, i bode-rae tsy amam-pañimbay.
Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
13 Nivotrak’ amako ty tata’ i nipetrokey, vaho nampisaboeko an-kaehake ty arofo’ o vantotseo.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduae consolatus sum.
14 Niombeako ty havantañañe, le nisalora’e; nanahake ty sabaka reke-tsarimbo ty havañonako.
Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
15 Ni-fihaino ami’ty fey iraho, naho fandia amo kepekeo.
Oculus fui caeco, et pes claudo.
16 Ni-rae’ o poie’eo, vaho nitsikaraheko ty nipaia’ i alik’amakoy.
Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
17 Pinekako ty famotsi’ o tsereheñeo naho tinavako amo nife’eo i nitsindrohe’ey.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam praedam.
18 Le hoe ty fitsakoreako, t’ie hikenkañe añ’akibako ao, naho hampimiràko amo faseñeo ty androko;
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 mitsiriaria mb’an-drano o vahakoo vaho mialeñe amo tsampakoo ty zono.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Vao amako nainai’e ty engeko, vaoeñe an-tañako ao ty faleko.
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 Nijanjiñe naho nandiñe ahy ondatio, nianjiñe t’ie namereako.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Ie nilañon-draho, tsy nisaontsy iereo, nitsopatsopak’ am’iereo o entakoo.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 Hoe orañe ty nandiñisa’ iareo ahiko; ie nipaña-palie hoe aman’ oram-panjaka.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Nisomilahako t’ie tsy niantoke; le tsy nazè’ iereo ty filoeloean-tareheko.
Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Jinoboko ty lala hombà’ iareo vaho nitoboke hoe talè, nimoneñe hoe mpanjaka ami’ty borizà’e, manahake ty mpañohòm-pandala.
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen moerentium consolator.
